คุยกับนักเขียน - รันนรา


นิตยสารรายสะดวก	A u t h o r's T a l k	วันที่ ๐๓ ธันวาคม ๒๕๖๕

คุยกับรันนรา

สวัสดีคุณผู้อ่านที่รัก,

ผมเข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิกนกน้อยนานแล้ว..

เพิ่งจะได้มีโอกาสมาแก้ไขคำทักทายก็วันนี้เอง

แต่แรกก็คิดว่าคำทักทายเดิมไม่ค่อยจะเข้าท่าซักเท่าไร แต่พอคิดจะแก้ไขจริง ๆ กลับคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงให้เข้าท่าได้

นั่งงมจมแป้นอยู่ตั้งนาน ก็ยังหาท่าที่จะเข้ายังไม่ได้ซักที

แต่ผมจะมามัวเสียเวลากับท่าที่จะเข้านี่ต่อไปก็คงจะไม่ดี ควรจะเอาเวลานี้ไปทำอะไรให้ดีกว่านี้จะยังดีกว่า ฉะนั้นผมก็เลยจะยังไม่เข้า ขอแค่เขียนคำทักทายธรรมดา ๆ พื้น ๆ หรือที่เด็กแนวสมัยนี้เขามักใช้คำว่า "ชิวชิว" ทิ้งไว้ก็แล้วกัน

คำทักทายชิวชิวที่ว่านี้..ก็คงไม่พ้นกับคำว่า "ขอบคุณ"

ขอบคุณที่กรุณาอ่านเรื่องราวของผม อีกทั้งยังอุตส่าห์เขียนคำทักทายพูดคุย และความคิดเห็นต่าง ๆ ไว้อย่างสม่ำเสมอ

ผมเองเสียอีกที่ไม่ค่อยได้เข้ามาตอบขอบคุณหรือพูดคุยอะไรได้บ่อยนัก เพราะช่วงเวลาของนาฬิกามิได้มีเลขสิบสามเกิดขึ้นบ่อย ๆ อย่างที่ตั้งใจ

และด้วยไมตรีของเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่มีให้ผม จนทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น อันเกิดจากกำลังใจ(ที่ทวีขึ้นตามจำนวนดอกไม้ที่เพิ่มขึ้น..อิอิ) เหล่านั้นทำให้ผมรู้สึกละอายใจอะไรบางอย่าง

อะไรบางอย่างก็คือการแปะเรื่องราวของผมไม่ต่อเนื่องและไม่สม่ำเสมอ กระปริดกระปรอยราวรถกระป๋องไม่มีน้ำมันเติมลงถัง รถเลยวิ่ง ๆ หยุด ๆ สะดุดกึก ๆ กัก ๆ ให้ท่านที่ตามอ่านเรื่องราวของผมต้องเสียอารมณ์อยู่เสมอ

เป็นความละอายใจที่มาพร้อมกับคำว่าขอโทษ

นอกจากนั้นยังมีคำมั่นสัญญา สัญญาว่าผมจะปรับปรุงความประพฤตินี้ของผมให้ดีขึ้น

ซึ่งขณะนี้ก็กำลังพยายามบริหารเวลาของตัวเอง ให้มีเวลาเขียนหนังสือให้ได้ไม่ต่ำกว่าวันละสามถึงสี่ชั่วโมง

ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะคับ

เอาล่ะ ทักทายชิวชิวแค่นี้ก่อนนะคับ ขอบคุณครับ

จดหมายรอตอบ :