ตอน : บัวขาว

20 กุมภาพันธ์ 2555
แม่จ๋า,

แม่จาก​ไปแล้ว​จริงๆ​ ตัวแม่ยังอุ่น​และอ่อนอยู่​ขณะ​ที่หนู​และพี่สาวเช็ดตัวล้างตัวทำ​ความสะอาดให้แม่ เราสองคนพยายามไม่ร้องไห้ ​เพราะ​เขาว่ากันว่าน้ำตา​จะทำให้คน​ที่จาก​ไป​เป็นทุกข์กังวล พี่สาวเลือกชุดสีขาวใส่ให้แม่ ก่อนใส่ชุดก็ทาแป้งมองเล่ยะ​ที่แม่ชอบ ​เมื่อก่อน​จะ​เป็นแป้งน้ำในขวดแก้ว เวลา​จะทา​ต้องเขย่าๆ​ให้แป้งมันผสม​กับน้ำ มัน​เป็นแป้ง​ที่่พ่อค่อนแคะ​ว่า​เป็น "แป้งช็อคการี" ​แต่เดี๋ยวนี้​เขาทำ​เป็นแป้งฝุ่นแล้ว​

หนู​เป็นคนหวีผมให้แม่ หนูอ่านมาแล้ว​​เขาบอกให้หวีจากด้านหน้า​ไปข้างหลังสามที แล้ว​หวีจากข้างหลังมาข้างหน้าอีกสามที แล้ว​ให้หักหวีใส่โลงไว้ ​แต่ตอนนี้ ตี 2 กว่ายังไม่มีโลงใส่ให้แม่​ต้องรอให้เช้า​ก่อน จึง​จะให้ลูกพี่ลูกน้อง​ไปซื้อให้ หนูระบุบอก​เขาว่า ​เอาโลงเทพพนมสีน้ำเงิน ​เพราะแม่เคยชมว่าสวยดี



พอเช้า​หนู​เป็นคน​เอารูปแม่​ไปขยาย ติดต่อเรื่อง​ป้ายงานศพ การ์ดแจกในงานศพ รวม​ทั้งดอกไม้หน้าศพ ​ถ้าแม่เห็น หนูว่าแม่ก็คงเห็นแหละ​ว่า หน้าโลงศพของแม่สวยแค่ไหน เราไม่มีดอกไม้เหมือนงานศพคนอื่นๆ​​เขา ​แต่เรามีสวนสวยหน้าโลงศพ แม่จ๋า...​.มัน​ต้องถูกใจแม่อย่างแน่นอนหนูรู้ดี มีต้นไม้มากมาย​​ทั้งเล็ก​ทั้งใหญ่ มีสัตว์ตัวเล็กตัวน้อย มี​ทั้งนกกระยาง กระต่าย กวาง ฯลฯ มันน่ารักเหมือนสวนเราสมัยแรกๆ​​ที่เราบุกเบิกเลย​นะแม่ ​ใครๆ​มาก็ชมว่าสวนหน้าโลงศพของแม่สวยมากๆ​ หนูภูมิใจมากจริงๆ​

แม่มีลูกสามคน​เป็นลูกสาวล้วนๆ​ แม่คงจำ​ได้นะว่า พ่อชอบพูดเสมอๆ​ว่า มีลูกสาวก็เหมือนมีส้วมตั้งไว้หน้าบ้าน เวลา​ที่ทำอะไร​เสียหายมันก็ส่งกลิ่นเหม็นประจาน​ไปทั่ว พอตอน​ที่​เขาให้พิมพ์บัตรงานศพ ตอนท้าย​ต้องระบุว่า​ใคร​เป็นเจ้าภาพ ​ส่วนใหญ่​เขา​จะเขียนว่า บุตร-ธิดา ​เป็นเจ้าภาพ ​แต่หนูให้​เขาพิมพ์ว่า ธิดา ​เป็นเจ้าภาพ ถูกไหมแม่? ​เพราะผู้หญิงก็ทำอะไร​ๆ​​ได้พอๆ​​กับผู้ชายนั่นแหละ​ ดูอย่างแม่สิ พ่อตายตั้งแต่หนูอายุ 15 ปี แม่ก็ยังเลี้ยงลูกสามคนมา​ได้จนตลอดรอดฝั่ง ส่งให้เรียนจนจบ​ได้ดิบ​ได้ดีๆ​กันทุกคน

มีอีกเรื่อง​หนึ่ง​​ที่หนูก็ภูมิใจอีกเหมือนกัน ก็​คือ ​เมื่อพี่สาวบอกให้หนูหาดอกไม้มาใส่แจกัน​และถวาย​พระเวลา​ที่ถวายซอง หนูก็คิด​ได้ทันควันว่า ​ต้อง​เอาดอกบัวขาว ​เพราะแม่ชื่อ "บัวขาว" หนูว่า​เป็นชื่อ​ที่ไพเราะมาก ​แม้​แต่เพลง​เขายัง​แต่งเลย​ว่า




...​เห็นบัวขาวพราวอยู่​ในบึงใหญ่ ดอกใบบุปผชาติสะอาดตา...​

หนูจึง​ไปซื้อดอกบัวขาวมาถวาย​พระในงานศพทุกวัน​เพื่อระลึกถึงแม่ ​เป็นสัญญลักษณ์ของแม่ ​เพราะแม่​เป็นครูสอนนักเรียนมาหลายรุ่นหลายชั้น จน​ใครๆ​ก็พากันเรียกติดปากว่า "คุณครูบัวขาว"

เล็กลูกพี่ลูกน้องของเราพับกลีบบัว​ได้เร็ว​และสวยงาม เจ๊เล็กคน​ที่คอยดูแลแม่ก็มาหัดพับดอกบัวให้แม่เช่นกัน ก็​เป็นกิจกรรม​ที่กลายๆ​คนมาร่วมทำระลึกถึงแม่ ดอกบัว​ที่ถวาย​พระแล้ว​ พี่สาวก็​เอา​ไปปักไว้ในสวนหน้าศพของแม่ ดูเก๋ดีไม่น้อย

ทุกคนรักแม่นะจ๊ะ​ หนูก็รักแม่ด้วยจ้ะ​...​..