 แม่จ๋า...วันนี้ดอกไม้บาน #1 |
|
| จันทน์กะพ้อ |
...
สิ่งหนึ่งที่แม่ชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ คือแม่ชอบปลูกต้นไม้ดอกไม้มาก ทุกวันนี้เมื่อฉันเห็นดอกไม้บาน ฉันน้ำตาไหล...อดที่จะคิดถึงแม่ไม่ได้ จึงเป็นที่มาที่ฉันอยากจะเขียนเรื่อง........
สิ่งหนึ่งที่แม่ชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ คือแม่ชอบปลูกต้นไม้ดอกไม้มาก ทุกวันนี้เมื่อฉันเห็นดอกไม้บาน ฉันน้ำตาไหล...อดที่จะคิดถึงแม่ไม่ได้ จึงเป็นที่มาที่ฉันอยากจะเขียนเรื่อง........
ตอน : แม่จ๋า...วันนี้ดอกไม้บาน
ฉันหายหน้าหายตาไปจากศาลานกน้อยนานมาก จนขี้เกียจย้อนไปนับเวลา แล้วก็ไม่มีข้อแก้ตัวว่าทำไมจึงหายไป อาจจะเบื่อๆ อาจจะขี้เกียจ อาจจะวุ่นๆยุ่งๆกับเรื่องอื่นๆ อันหลังนี้เป็นเหตุผลที่พอจะนำมากล่าวอ้างได้ แต่ช่างมันเถอะ เจ้าของศาลานกน้อยเขาใจดีใครจะไปจะมา ลุงเปี๊ยกก็ยังคงเหมือนเดิม 
ช่วงก่อนหน้านี้ความรู้สึกอยากจะเชียนมันหายไปจากใจของฉัน แต่ 3 - 4 - 5 - 7 วันมานี้ ความรู้สึกหลายๆอย่างมันประดังกันเข้ามา จนฉันรู้สึกอยากจะเขียน อยากจะถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิด ความในใจออกมา ฉันจึงนึกถึงศาลานกน้อยแห่งนี้
แม่ของฉันเสียชีวิตไปเมื่อคืนวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา 01.45 นาที ด้วยโรคชราและโรคมะเร็ง แม่อายุ 88 ปี 9 เดือน ก็นับว่าแม่อายุยืนมาก พวกเราลูกสาวสามคนของแม่ก็ดูแลแม่อย่างดี โดยเฉพาะพี่สาวคนโตเฝ้าแม่แทบทุกคืนในช่วงท้ายๆ การที่แม่จากพวกเราไปก็สมควรแก่วัย เป็นเรื่องธรรมดา และเป็นธรรมชาติ แต่เมื่อเหตุการณ์จริงมาถึง ความรู้สึกผูกพัน อาลัย อาวรณ์และคิดถึงก็เป็นสิ่งที่ยากจะหักห้าม
หลังจากงานศพ พวกเราพากันไปทำบุญตามวัดต่างๆที่แม่เคยไป ทำบุญแล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้แม่ หวังว่าแม่คงจะได้รับ และแม่จะได้สุขสบายในที่ที่แม่อยู่
เราอดคิดถึงแม่ไม่ได้เมื่อเห็นสิ่งที่แม่ชอบ แม่อยากกินน้ำพริกเกลือเขียวก่อนที่จะสิ้น 2 วัน แม่ชอบกินมะม่วงอกร่องและสับปะรดกับข้าว ฯลฯ
สิ่งหนึ่งที่แม่ชอบเป็นชีวิตจิตใจ คือแม่ชอบปลูกดอกไม้มาก ฉันและพี่สาวมักจะซื้อต้นไม้ไปให้แม่มากมาย แม่จะตื่นเต้นมากเมื่อต้นไม้ออกดอก แม่จะโทรศัพท์มาบอกลูกทันที
"ต้นนี้มันชื่อต้นอะไรนะ ดอกมันบานสีแดงสวยมาก มาดูสิๆขับรถมาดูสิ" แม่จะทำเสียงตื่นเต้น
"ต้นพวงๆอะไรนะ มันออกดอกสีเขียวย้าว ยาวเหมือนหลอดไฟเลย มาดูสิๆ" แม่หัวเราะอย่างมีความสุข
แม้แต่วันที่แม่เจ็บหนัก ลูกเขยเก็บดอกพุดน้ำบุศย์ไปให้ดมแม่ก็ยังดีใจบอกให้เอาปักแจกันไว้
ทุกวันนี้เมื่อฉันเห็นดอกไม้บาน ฉันน้ำตาไหล...อดที่จะคิดถึงแม่ไม่ได้ จึงเป็นที่มาที่ฉันอยากจะเขียนเรื่อง.....
"แม่จ๋า...วันนี้ดอกไม้บาน..."
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : ๐๑ มี.ค. ๒๕๕๕, ๐๓.๒๒ น.
พี่แอ๊ดคะ ขอแสดงความเสียใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ เพิ่งทราบข่าวคุณยาย ท่านคงไปดีแล้วนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้พี่และพี่น้องทุกท่านด้วยค่ะ ดอกไม้บานทุกครั้งก็คงเหมือนคุณยายกลับมาเยี่ยมใช่ไหมคะ
คิดถึงค่ะ