![]() |
![]() |
ทิดอินทร์![]() |
..."น้องเรา เราไม่สามารถอนุญาติให้ท่านนำทารกนี้ติดตามเข้าเมืองกัมโพช เพราะเช้านี้ทารก มีอาการไข้สูงขึ้นอีก หากต้องรอนแรมเดินทางไกล เราเกรงว่ายากที่จะทนทานได้"...
ตอน : บทที่ ๘
สถานีการค้าสาขาด่านขุนทดแรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๑๑ ปีมะโรง ยามเช้า
ผ่านไปอีกสองวันก็ถึงวันกำหนดที่จะเดินทางแล้ว หลังรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ซุนปุ๊กก่ายก็เดินทางมาตรวจอาการทารกตามปกติ เมื่อเดินลงมาจากเรือนรับรอง จึงกล่าวขึ้นกับเจ้าขุนหาญด้วยสีหน้าวิตกกังวลว่า
"น้องเรา เราไม่สามารถอนุญาติให้ท่านนำทารกนี้ติดตามเข้าเมืองกัมโพช เพราะเช้านี้ทารก มีอาการไข้สูงขึ้นอีก หากต้องรอนแรมเดินทางไกล เราเกรงว่ายากที่จะทนทานได้"
"โอ....อย่างนั้นเราควรทำเช่นไรดี ทางพระเจ้าธรณินทรวรมันและเจ้าขุนตะวันก็ต้องการพบทารกและมารดามันของพร้อมกัน หากมิได้เห็นหน้าทารกเราคงจะเสียความตั้งใจ"
เจ้าขุนหาญรำพึงออกมาด้วยน้ำเสียงวิตกกังวล
"เช่นนี้เป็นไร เราให้นางชบาและทารกท่านรักษาไข้ที่สถานีนี้ก่อน ส่วนเจ้านางจันทร์และท่านก็นำทารกของเราสับเปลี่ยน ไปให้พระเจ้าธรณินทรวรมันและเจ้าขุนตะวันชมดู เป็นที่เบิกบานสำราญใจพลางไปก่อน แม้นว่าเด็กน้อยเหล่านี้เติบโตขึ้น หน้าตาย่อมเปลี่ยนแปลง ย่อมมิมีผู้ใดจดจำออกได้"
ขุนเคนเสนอความเห็นออกมา
"นั่นจะทำได้อย่างไร หากถูกผู้อื่นพบเห็น พระเจ้าธรณินทรวรมันจะโกรธเคืองได้ว่าบังอาจเพ็ดทูล มิสู้เราแจ้งไปตามตรงจะดีกว่า"
เจ้าขุนตะวันกล่าวตำหนิออกมาด้วยน้ำเสียงเข้มงวด
"เช่นนี้ก็แล้วกัน เราซุนปุ๊กก่ายขอให้นางชบาและทารกเจ้านางจันทร์พักรักษาตัวที่นี่ก่อน เมื่อเสร็จสิ้นเรื่องราวที่เมืองกัมโพชจึงค่อยมาแวะรับ ส่วนทารกของนางชบาข้าขอฝากให้เจ้านางจันทร์เปลี่ยนไปเลี้ยงดู เพื่อให้นางชบาจะได้สามารถดูแลทารกของท่านที่ป่วยได้อย่างเต็มที่"
ซุนปุ๊กก่ายเสนอแนะออกมา
"เราเห็นด้วยกับปุ๊กก่าย เพื่อความปลอดภัยของทารก เช่นนี้จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด ส่วนเรื่องที่จะนำทารกไปอวดต่อพระเจ้าธรณินทรวรมันนั้น ท่านก็แจ้งออกไปว่า ไว้ให้มันเติบโตขึ้นอีกหน่อยค่อยพามันไปเยี่ยมคาราวะที่เมืองพระนครก็แล้วกัน"
ซุนยี่หลงกล่าวสนับสนุน
เจ้าขุนหาญเห็นเป็นเช่นนั้น ก็รู้สึกสบายใจ มิกล่าววาจาใดอีก
เจ้านางจันทร์กอดหอมทารกน้อยอยู่นานจึงส่งให้แก่นางชบา เจ้าขุนหาญก็เข้าประคองเจ้านางจันทร์ลงเรือที่หยิบยืมจากซุนยี่หลง เมื่อเวลาเพล ทั้งหมดจึงออกเดินทาง ซุนยี่หลง พ่อบ้านหลี่และเหล่าคนรับใช้ที่สนิทสนมกัน จึงออกมาโบกมือร่ำลา
จากสถานีการค้าที่ด่านขุนทุดไปยังเมืองกัมโพช เป็นระยะทางกว่า สามร้อยเส้น หากใช้เรือจำต้องใช้เวลาเดินทางกว่าสองวันจึงจะถึง ซุนยี่หลงทราบว่าเจ้าขุนหาญทะนุถนอม เจ้านางจันทร์เป็นยิ่งนัก จึงได้จัดเตรียมเครื่องอำนวยความสะดวกบนเรือไว้อย่างครบครัน