![]() |
![]() |
รจนา ณ เจนีวา![]() |
...เรามีนกสีเงินตัวนึง ซึ่งเขาซื้อมาต่อเองด้วยมือ แต่ทำไม่สำเร็จเสียที จนต้องขายไปในท้ายที่สุด...
ตอน : การจากไปของเจ้านกสีเงิน
อย่างที่เล่าไปแล้วว่า คนของฉันกำลังเห่อบินตอนก่อนเล่าถึงความสนุกจากการบินเจ้านกสีเหลือง
เลยขอย้อนว่า เรามีนกเหล็กอีกตัวนึง ซึ่งเขาซื้อมาต่อเองด้วยมือ เริ่มจากเมืองไทย และมาต่อที่สวิตฯ แต่ก็ทำไม่สำเร็จเสียที เพราะโปรเจ็กมันใหญ่เกินไป พวกเรามีสิ่งอื่น ๆ ให้ทำมากมาย
สุดท้ายเราเลยต้องขายให้กับเด็กหนุ่มไฟแรงที่อยากต่อเครื่องบินด้วยตัวเอง
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ให้ดูหน้าตาของเครื่องบินที่แยกปีกไว้ต่างหาก กับพรรคพวกที่มาช่วยกันยก งานนี้ไม่มีการจ้างแรงงาน แต่ไหว้วานเพื่อนฝูง ฉันเตรียมน้ำชา กาแฟ ครัวซองค์ไว้เลี้ยงดูในยามเข้า
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ต้องเอาเครื่องออกทางหน้าต่างท่าทางอย่างนี้
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
คนช่วยมีผู้หญิงด้วย แข็งแรงไม่แพ้ชาย เรากำลังพยายามเอาเครื่องออกนอกหน้าต่าง
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ออกมาได้ครึ่งลำแล้วค่ะ ดูแล้วไม่ง่ายเลย
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
รจนากำลังดีใจที่จะได้พื้นที่ในห้องนั่งเล่นคืน
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ได้พื้นที่คืนแล้ว หลังจากปล่อยให้เรือบินลำหนึ่งครอบครองมาถึง 8 ปี (ให้มันรู้เสียบ้างว่าใครใหญ่)
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ทีมงานขนย้ายเครื่องบิน เพื่อน ๆ กันทั้งนั้น
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ช่วยกันเข็นผ่านสนามหญ้าในวันฝนตกพรำ เจ้าของใหม่คือคนเสื้อแขนสั้นสีเหลืองอ่อน อีกสองคนคือเพื่อนเขาที่มาช่วยกัน
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
สองสาว - สตรีเหล็ก ย้ายเครื่องบินวันฝนตก ตัวฉันเองหน้าตาดูไม่จืดจริง ๆ
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
คนของฉันท่าทางอาลัยอาวรณ์
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
เจ้าวิหคสีเงินบินจากไปสู่รังใหม่
เห็นภาพเหล่านี้แล้วก็อดเศร้านิด ๆ ไม่ได้ เพราะอยู่ด้วยกันมานาน และเป็นงานอดิเรกที่คนของฉันรักเป็นชีวิตจิตใจ
คาดว่าสักวันหนึ่งเราคงได้บินกับเจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อนของเรา และสวนกับเจ้านกสีเงินในฟากฟ้าสีครามไม่ใกล้ไม่ไกล......
เมื่อวันที่ : ๒๕ ก.พ. ๒๕๕๓, ๐๙.๒๙ น.
โห.. เสียดาย
อ่านและเห็นรูปเครื่องบินลำนี้แล้ว ห้วงคำนึงของผู้ชายที่รักเครื่องยนต์กลไกเหมือนกัน ก็ร้องว่าเสียดาย เพราะมันมีบอดี้สวยมาก ความเงาวาวของโลหะสีเงิน และสัดส่วนความโค้งมน ความน่าหลงไหลของผู้ชายจำนวนหนึ่ง ที่มองเห็นความน่าทึ่งของสิ่งที่ประดิษฐ์ด้วยวัสดุแข็งแกร่งแต่มีความกลมกลึง และการมีฟังก์ชั่นที่เราสามารถเข้าไปกุมบังเหียน ขับเคลื่อนมันไปตามปรารถนาของหัวใจ เสียงเครื่องยนต์ซึ่งเป็นพัฒนาการแห่งช่วงเวลายาวนานของมนุษย์พันธ์เดียวกัน
แต่เมื่อเทียบกับรอยยิ้มร่าของแม่บ้าน ที่กางแขนดีใจกับการได้พื้นที่ในบ้านกลับคืนมา อะไรก็ดูจะยอม ๆ กันได้นะแหละ.. ก็เธอหยวนตามใจเขามาตั้งแปดปีเข้าไปแล้วนี่