![]() |
![]() |
จันทน์กะพ้อ![]() |
...
วินทร์ เลียววารินทร์ ได้รับรางวัลซีไรต์สองครั้งจากนิยายเรื่อง ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน ในปี พ.ศ.2540 และเรื่อง "สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน" ในปี 2542...


ตอน : วินทร์ เลียววารินทร์


การศึกษา
เขาเข้าเรียนชั้นประถมปีที่ 1 เมื่ออายุเจ็ดขวบ ที่โรงเรียนวิริยเธียรวิทยา หาดใหญ่ ซึ่งเป็นโรงเรียนประถมเล็ก ๆ ครั้นแปดขวบก็ยังเรียนซ้ำชั้นป. 1 ด้วยครูประจำชั้นเห็นว่าจะทำให้ภูมิแน่นขึ้น!
มาเรียนต่อประถมปีที่ 4 ที่โรงแรียนแสงทองวิทยา หาดใหญ่ ซึ่งเป็นโรงเรียนคาทอลิค จึงมีโอกาสเรียนทั้งศาสนาพุทธและคริสต์
เมื่อจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ได้ไปต่อม.ศ. 4 ที่กรุงเทพฯ ณ โรงเรียนบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) รุ่นที่ 3 และเป็นรุ่นแรกที่เรียน ณ ที่ตั้งของโรงเรียนบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) ปัจจุบัน
เขาสนใจงานศิลปะตั้งแต่เล็ก จึงเลือกเรียนสถาปัตยกรรมศาสตร์ จบปริญญาตรีสถ.บ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แล้วเดินทางไปทำงานที่สิงคโปร์ทันที ทำงานเป็นสถาปนิกที่สิงคโปร์ร่วมสี่ปีก็เดินทางไปทำงานและเรียนต่อที่นิวยอร์ค อเมริกา เรียนหลายมหาวิทยาลัยโดยไม่เอาปริญญา จบแล้วกลับเมืองไทยมาทำงานในวงการโฆษณา และต่อมาเรียนต่อจนได้รับปริญญาโทด้านการตลาด จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เริ่มชีวิตคนโฆษณาด้วยตำแหน่งผู้กำกับศิลป์ และเปิดฉากการเขียนหนังสือควบคู่ไปด้วย
เรื่องสั้นเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์คือ ไฟ
![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ประวัติงานและรางวัลที่ได้รับ
หลังจากที่เขากลับมาอยู่เมืองไทย ได้เข้าทำงานโฆษณาในตำแหน่งผู้กำกับศิลป์ และผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์ ช่วงนี้เริ่มเขียนเรื่องสั้น และนวนิยาย ในนาม "วินทร์ เลียววาริณ"
ในช่วงวัยเด็ก เขาเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก โดยแอบอ่านวนิยายในห้องเรียนวันละ สองเล่ม ทั้งนวนิยายอาชญากรรม กำลังภายใน ไปจนถึงนวนิยายวิทยาศาสตร์ อ่านหนังสือในห้องสมุดหาดใหญ่แทบทุกเล่มที่ชอบมากก็เรื่องสั้น แนวหักมุม
เขาเริ่มเขียนหนังสือจริงจัง เมื่อ พ.ศ. 2533 ช่วงแรกเขียนเรื่องสั้นแนวหักมุมตามแนวของโอ เฮนรี่ และปกรณ์ ปิ่นเฉลียว นักเขียนที่เขาชื่นชอบ แต่ไม่ได้รับการพิจารณาให้ตีพิมพ์
พ.ศ. 2534 เรื่องสั้น เรื่อง ไฟ ในแนวหักมุม ได้ลงพิมพ์ในนิตยสาร อิมเมจเป็นเรื่องแรก ส่วนเรื่องสั้นที่ทำให้มีชื่อเสียง เป็นที่กล่าวถึงมากที่สุด คือ
โลกีย-นิพพาน ได้ลงพิมพ์ในนิตยสารช่อการะเกด ของสุชาติ สวัสดิ์ศรี เมื่อ ปี 2535 และได้รับการโหวตเป็นเรื่องสั้นยอดนิยมในปีนั้น เรื่องสั้นเรื่องนี้ได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษลงในนิตยสาร Caravan ภาคภาษาอังกฤษ และยังได้รับการแปลงเป็นบทภาพยนต์สั้น ต่อมาในปี 2538
เรื่องสั้น "การหนีของราษ โลกสามใบของราษฎร์ เอกเทศ" ได้รับรางวัลช่อการะเกดยอดนิยมอีกครั้ง
นอกจากผลงานเรื่องสั้น ที่ตีพิมพ์เผยแพร่ตามนิตยสารต่างๆอย่างสม่ำเสมอแล้ว เขายังเขียนนวนิยายเรื่องแรก คือ ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน ลงพิมพ์เป็นตอนๆในมติชนสุดสัปดาห์ และรวมเล่ม เมื่อปี 2537
ดังนั้นช่วงนี้จึงมีผลงานรวมเล่ม 3 เล่ม คือ อาเพศกำสรวล สมุดปกดำกับใบไม้สีแดง แล ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน
ผลงานรวมเรื่องสั้นสองเรื่องอันได้แก่ อาเพศกำสรวล (2537) ได้รับรางวัลดีเด่นประเภทรวมเรื่องสั้น
สมุดปกดำกับใบไม้สีแดง (2537) ได้รับรางวัลดีเด่นและรางวัลชมเชยตามลำดับจากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติประจำปี 2538

![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ปลายปี 2538 เรื่องสั้น การหนีของราษโลกสามใบของราษฎร์ เอกเทศ ที่ลงพิมพ์ในนิตยสารช่อการะเกด ก็ได้รับการโหวตเป็นเรื่องสั้นยอดนิยมอีกครั้ง
เรื่องสั้นชุด เดือนช่วงดวงเด่นฟ้าดาดาว (2538) รวมเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์

![]() |
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
ปัจจุบัน วินทร์ เลี้ยววาริณ ทำงานโฆษณาและเขียนหนังสือ สมรสแล้วกับภรรยาชาวสิงคโปร์ ชื่อ ลิเลียน มีบุตรชาย 1 คน ชื่อ ชฤน
นามปากกา วินทร เลียววาริณ
ผลงานที่รวมเล่มแล้ว
สมุดปกดำกับใบไม้สีแดง (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2537)
อาเพศกำสรวล (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2537)
ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน (นวนิยาย) (พ.ศ. 2537)
เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว (รวมเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์) (พ.ศ. 2538)
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน (รวมเรื่องสั้นและบทความ) (พ.ศ. 2542)
空劫の大河 タイ民主革命奇綺談 (ภาคภาษาญี่ปุ่นของหนังสือ"ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน") (พ.ศ. 2542)
หนึ่งวันเดียวกัน (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2544)
หลังอานบุรี (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2544)
ปีกแดง (นวนิยาย) (พ.ศ. 2545)
インモラル・アンリアル ISBN 4763123238 (รวมเรื่องสั้นภาคภาษาญี่ปุ่น) (พ.ศ. 2545)
ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน (จดหมาย) (พ.ศ. 2545) (เขียนร่วมกับ ปราบดา หยุ่น)
ปั้นน้ำเป็นตัว (รวมเรื่องสั้นและบทความ) (พ.ศ. 2546)
ำ (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2546)
Democracy, Shaken & Stirred (ภาคภาษาอังกฤษของหนังสือ"ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน") (พ.ศ 2546)
วันแรกของวันที่เหลือ (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2547)
ฆาตกรรมกลางทะเล (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2547)
คดีผีนางตะเคียน (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2547)
นิยายข้างจอ (พ.ศ. 2548)
ปลาที่ว่ายในสนามฟุตบอล (พ.ศ. 2548)
จรูญจรัสรัศมีพราว พร่างพร้อย (รวมเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์) (พ.ศ. 2548)
รอยเท้าเล็กๆของเราเอง(หนังสือเสริมกำลังใจ) (พ.ศ. 2548)
โลกด้านที่หันหลังให้ดวงอาทิตย์ (รวมเรื่องสั้น) (พ.ศ. 2549)
ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ พิมพ์ครั้งที่ 85 (นวนิยาย) (พ.ศ. 2549)
ยาแก้สมองผูก ตราควายบิน (คู่มือการเขียนหนังสือแบบสังเคราะห์เรื่อง) (พ.ศ. 2550)
ฝนตกขึ้นฟ้า (นวนิยายฟิล์ม นัวร์) (พ.ศ. 2550)
โลกใบที่สองของโม (นวนิยายภาพรีไซเคิลเรื่องแรกของโลก) (พ.ศ. 2549)
ความฝันโง่ ๆ (หนังสือรวบบทความเสริมกำลังใจ ชุดที่ 2) (พ.ศ. 2549)
a day in a life(2005) (หนึ่งวันเดียวกัน ฉบับภาษาอังกฤษ)
เขียนร่วมกับ ปราบดา หยุ่น
(ดัดแปลงจากชื่อหนังสือที่ได้รับความนิยมของทั้งคู่ คือ ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน ของวินทร์ และ ความน่าจะเป็น ของปราบดา) โดยเขียนลงเป็นตอนๆ ลงในนิตยสาร open ในลักษณะการโต้ตอบอีเมลกัน และได้รวมเล่มเป็นหนังสือแล้วสองเล่ม
ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน 1 (จดหมาย 2545)
ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน 2 (จดหมาย 2547)
ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน 3 (จดหมาย 2548)
ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน 4 (จดหมาย 2549)
ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน 5 (จดหมาย 2550)
วิกิพีเดีย วินทร์ เลียววารินทร์
winbookclub
ข้อมูลจากหนังสือ100 นักประพันธ์ไทย ผศ. ประทีป เหมือนนิล
เมื่อวันที่ : ๐๔ พ.ย. ๒๕๕๑, ๑๖.๔๖ น.
ชอบงานเขียนของ คุณวินทร์ เลี่ยววารินทร์มากเลยครับ เป็นสิ่งที่ผลักดันให้ผมรักการอ่าน มันเป็นทั้งแรงบรรดานใจให้ทำในสิ่งที่คนอื่น คิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ยังไงซ่ะก็ลองทำดู สำเร็จหรือไม่สำเร็จเอาไว้ที่หลัง