ตอน : พญาไฟเที่ยวปาย ตอนที่หนึ่ง

มาแล้ว​ค่ะ​​เพื่อน ๆ​ 24-29 มกราคม 2547 พญาไฟ​ไปเ​ที่ยวแม่ฮ่องสอนสุข จริง ๆ​ ค่ะ​

เริ่มเล่าตั้งแต่ออกจากกรุงเทพเลย​นะคะ​ ออกเดินทาง​ไป​กับรถไฟ กรุงเทพเชียงใหม่ เ​ที่ยว 18.00 น. ค่ะ​ เย็นวัน​ที่ 23 มกราคม 2547 ถึงเชียงใหม่ ก็เช้า​วันรุ่งขึ้น​ 6.50 น.



24 มกราคม 2547...​

จากข้อมูล​ที่หาไว้ อิอิ ​จะมีรถวิ่งจากเชียงใหม่ ​ไปปาย ​ทั้งรถส้มประจำทาง ค่า​โดยสารก็ประมาณ 60 หรือไงเนี่ยค่ะ​ ลืม​ไปแล้ว​ ​และรถตู้ ก็ 150 บาท​ ​แต่พญาไฟนัดให้ทางรีสอร์ทส่งคนมารับเรียบร้อย​แล้ว​ สบายใจเรื่อง​เดินทาง​ไปปายค่ะ​ ไม่​ต้อง​ไปเดินหารถให้​เมื่อยตุ้ม ทางรีสอร์ทคิดค่าบริการคนละ 300 บาท​ แพงกว่า ​แต่รักสบายค่ะ​

​ใช้เวลาจากเชียงใหม่ มาปาย ก็ประมาณ 3 ชม. ​ได้ยินกิตติศัพท์เรื่อง​​ความโค้งของถนนสู่แม่ฮ่องสอนแล้ว​ พอขึ้น​รถพญาไฟก็กินยาแก้เมารถ ดักไว้ก่อนเลย​ค่ะ​ คนขับรถบอกว่า กินแล้ว​เดี๋ยวก็หลับ อดดูวิวข้างทาง สวย ๆ​ นะ อิอิ พญาไฟไม่สนอยู่​แล้ว​ เข็ดมาจากการเมาเรือครั้งกลับจากเกาะเต่าแล้ว​ค่ะ​



เอ๊ะ พญาไฟเล่าให้ฟังด้วยหรือเปล่าคะ​ เรื่อง​เมาเรือตอนนั่งเรือกลับจากเกาะเต่าน่ะค่ะ​ ขา​ไปไม่เมา ขากลับก็เลย​คิดว่าคง​จะเหมือนกัน ​แต่ปรากฎว่า วัน​ที่กลับจากเกาะเต่านั้น​ ฝนทำท่า​จะตกค่ะ​ ​ระหว่างนั่งเรือกลับนั้น​ลมแรงมาก คลื่นก็แรง ​ได้เรื่อง​เลย​ค่ะ​ เมาไม่​เป็นท่า ท้องไส้ปั่นป่วน เข็ดเลย​ค่ะ​ ไม่อยากเมาเรืออีกเลย​



มาปายคราวนี้เลย​ไม่กล้าเสี่ยง ​เพื่อน ๆ​ บอกว่า ระวังนะ ถนน​ไปแม่ฮ่องสอนคดเคี้ยวมาก โค้งมากมาย​ แล้ว​ก็ติด ๆ​ กันด้วย เวลานั่งรถให้มองโฟกัสสายตาออก​ไปไกล ๆ​ ​จะช่วย​ได้ เคยมีคนบอกว่า เคล็ดลับแก้เมารถ ให้​เอาพริกใส่กระเป๋าอกเสื้อไว้ แล้ว​​จะไม่เมา แฮ่ อันนี้จริงเท็จประการใด พญาไฟก็ไม่​ได้ลอง



นั่งรถช่วงแรกจากเชียงใหม่ ก็ยังไม่เท่าไหร่ค่ะ​ ยัง​เป็นถนนพื้นราบ (ตาม​ที่พญาไฟรู้สึกนะ) พอ​ไป​ได้สักประมาณชั่วโมง คนขับก็แวะให้พัก​ที่ปั๊มน้ำมัน แล้ว​บอก​กับพวกเราว่า เดี๋ยว​จะขับยาว 2 ชั่วโมงเลย​นะ ให้จัดการธุระ​ส่วนตัวกันให้เรียบร้อย​ พญาไฟ​ไป​กับ​เพื่อนต่างชาติคนหนึ่ง​ค่ะ​ ​และในรถของเราก็มีชาวอเมริกันอีก 2 คน สามีภรรยา ​เป็น​เพื่อนร่วมทาง ​และเข้าพัก​ที่รีสอร์ทเดียวกัน



หลังจาก​ที่จัดการธุระ​ส่วนตัวกันเรียบร้อย​แล้ว​ ก็เริ่มออกเดินทางช่วงสองต่อค่ะ​ คราวนี้ดูเหมือนยา​จะเริ่มออกฤทธิ์ พญาไฟรู้สึกว่า​หนังตามันหนักขึ้น​เรื่อย ๆ​ แล้ว​ก็หลับตลอดทาง ​จะมีตื่นบ้างเล็กน้อย ก็ตอน​ที่หัวโป๊ก​กับกระจกรถน่ะแหล่ะค่ะ​ โป๊กดังมาก ​แต่สู้ฤทธิ์ยาไม่​ได้ หลับต่อค่ะ​ ​แต่จำ​ได้ว่าหัวโดน​ไปหลายโป๊กอยู่​ นี่​เป็นการกินยาแก้เมารถ ครั้งแรกในชีวิตเลย​ค่ะ​

ใน​ที่สุดก็มาถึงรีสอร์ท คิดว่าราว ๆ​ 11 โมงกว่าค่ะ​ ฮู้ย เห็น​ที่พักนะคะ​ ถูกใจมาก สมก็ราคา​ที่จ่าย​ไป (แพงมาก ๆ​) จองห้องพักไว้ 2 คืนค่ะ​ กะว่า​ถ้าไม่ถูกใจก็​จะย้าย​ไปพัก​ที่อื่น มาเ​ที่ยวคราวนี้ มีโครงการพักอยู่​ 4 คืนค่ะ​ แล้ว​​ไปพัก​ที่เชียงใหม่อีก 1 คืน ​จะ​ไปเยี่ยมน้องแพนด้าจากเมืองจีนซะหน่อย​



บ้านพัก​เป็นเรือนไม้ผสมปูน พื้นยกสูงค่ะ​ มีใต้ถุนบ้าน ให้เป็ดสีเขียวเดินเล่น อยู่​ 3-4 ตัว พญาไฟชอบห้องน้ำ​ที่นี่มากค่ะ​ พื้นดูเหมือน​เป็นดิน ​แต่คง​จะ​เป็นซีเมนต์ทำสีให้เหมือนดินมากว่า ดูจากในรูปนะคะ​ ​แต่ระบบน้ำอุ่น​ที่นี่ไม่ค่อยดีค่ะ​ ​ใช้แก๊ส ทำให้ปรับอุณหภูมิน้ำร้อนไม่​ได้ดังใจ ​แต่อย่างอื่น ดีหมดเลย​ มีทีวี เครื่องเล่น ดีวีดี เคเบิ้ลทีวี สเตอริโอ ตู้เย็น ตู้เซฟ ​ที่นอน หมอน ผ้าห่มอันแสน​จะนุ่ม แล้ว​ก็ระเบียงหน้าบ้านค่ะ​

​เพื่อนของพญาไฟ​เอาแผ่นหนังดีวีดีติดตัวมาด้วย 3 เรื่อง​ จากต่างประเทศ กะว่า​จะ​เอามาดู​ที่บ้านพญาไฟ ​แต่ก็ไม่มีโอกาส​ได้ดู จนกระทั่งเดินทางมาถึง​ที่รีสอร์ทแห่งนี้ เราก็เลย​ดูซะ​ที่นี่เลย​












​ใคร​ที่​ต้องการมาพักผ่อนจริง ๆ​ ไม่สนใจ​ที่​จะออก​ไปเ​ที่ยวนอกรีสอร์ทเท่าไหร่ แนะนำว่า​ที่นี่ดีมาก ๆ​ ค่ะ​ สิ่งอำนวย​ความสะดวก​ทุกอย่างมีครบ สม​กับราคา​ที่จ่าย (แพงมาก ๆ​ ย้ำรอบสอง) มาเ​ที่ยวครั้งนี้พญาไฟ​ต้องการมาพักผ่อน​เป็นเรื่อง​หลัก เ​ที่ยว​เป็นเรื่อง​รองลงมาค่ะ​

หลังจาก​ที่รื้อกระเป๋า​และจัดของให้เข้า​ที่เข้าทางเรียบร้อย​แล้ว​ ก็เริ่มออกสำรวจรอบ ๆ​ บ้านพักของตัวเองค่ะ​ เลย​​ได้รูปดอกไม้มาฝาก



​และนี่​เป็นรูปลำน้ำปาย​ที่ด้านหลังรีสอร์ทค่ะ​ เงียบสงบดี












นี่ก็เจ้าลูกกระต่ายน้อย 4 ตัวค่ะ​ เพิ่งเกิด​ได้ประมาณ 1 อาทิตย์ นับให้​ได้ 4 ตัวนะคะ​ มันนอนซุกกันอยู่​ในหลุมน้อย ๆ​ นี้แหล่ะค่ะ​ 4 วัน​ต่อมาเช้า​วัน​ที่พญาไฟเช็คเอ้าท์ มันก็วิ่งกันแล้ว​ค่ะ​ อย่าง​ที่เค้าว่ากันไว้แหล่ะค่ะ​ มนุษย์​เป็นสัตว์​ที่อ่อนแอ​ที่สุด ​ใช้เวลาตั้งเกือบปี กว่า​จะวิ่ง​ได้

สำรวจพื้น​ที่​โดยรอบเสร็จแล้ว​ ก็เริ่มสำรวจนอกรีสอร์ทค่ะ​ เริ่มจากเข้า​ไปเดิน​ที่ยวในเมืองปายก่อนเลย​ ​ที่รีสอร์ทมีรถตุ๊ก ๆ​ ไว้คอยบริการรับส่งลูกค้าค่ะ​ ​แต่พญาไฟเลือก​ที่​จะเดินค่ะ​ เจ้าหน้า​ที่รีสอร์ทก็เลย​ให้ร่มมา 1 คัน​เพราะแดดร้อนมาก ตอนนั้น​ก็ประมาณเกือบ​จะบ่ายโมงแล้ว​ค่ะ​



เดินสักประมาณ 10 กว่านาที ก็ถึงร้านอาหารสำหรับมื้อเ​ที่ยงของเรา ดูจาก​ที่เห็นมีลูกค้านั่งอยู่​พอสมควร คิดว่าน่า​จะอร่อย เลย​แวะเข้ามาลองดู ก็อร่อย​ใช้​ได้ค่ะ​ ​แต่ราคาแพง​ไปสักนิดนะคะ​ ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าหมู จานละ 60 บาท​ (แพงมั้ย?) ข้าวราดแกงหน่อไม้ไก่ จานละ 50 บาท​ น้ำเปล่าขวดละ 10 บาท​ นี่​เป็นราคาอาหารมาตรฐานของ​ที่นี่หรือไร ??? ไม่​เป็นไร ไว้พรุ่งนี้ลองดูร้านอื่นก็​ได้

อิ่มหนำสำราญแล้ว​ก็เดินย่อย เล็กน้อยค่ะ​ จากนั้น​ก็เริ่มหากิจกรรมทำ มีร้านให้เช่ารถค่ะ​ มี​ทั้งมอเตอร์ไซค์ (150 บาท​) ​และจักรยาน (40 บาท​) แหม ไอ้เราก็ไม่เจียมเล้ย นึกว่าตัวเองยังเอ๊าะ ๆ​ อยู่​ เลือกเช่าจักรยานค่ะ​ ไม่สนหรอก มอเตอร์ไซค์น่ะ ถีบจักรยานออก​กำลังกายเล่นดีกว่า ว่าแล้ว​ พญาไฟ​กับ​เพื่อนก็เช่าจักรยานมาคนละคัน คันละ 40 บาท​ (ถูกกว่าข้าว 1 จานอีก) ตั้งใจว่า​จะ​ไป​ที่วัดน้ำฮู้ซะหน่อย​ ถามไถ่ทางเสร็จแล้ว​ก็เริ่มปั่นกันเลย​ค่ะ​

แรก ๆ​ ยังแรงดีอยู่​ ยังไม่รู้สึกอะไร​ ​แต่เอ๊ะ พอนาน ๆ​ ​ไปแล้ว​ไหงมันชัก​จะ​ต้องออกแรงถีบมากขึ้น​ มากขึ้น​ โถ ​จะไม่ให้เหนื่อย ​ได้ไงคะ​ เรา​กำลังถีบจักรยานขึ้น​​เขาอยู่​นี่นา ซื่อบื้อจริง ๆ​ พญาไฟเอ๋ย ก็เรามาอยู่​ในเมืองแห่งหุบ​เขา แล้ว​ยังไม่สำนึกอีกเหรอเนี่ย มิน่าเล่า ทำไมค่าเช่าจักรยานมันจึงถูกนัก ก็ไม่เห็นมี​ใครเค้าเช่ากันเลย​ มี​แต่พญาไฟ​กับ​เพื่อนนี่แหล่ะ ​ที่ถีบจักรยาน คนอื่นเค้าบึ่งรถเครื่องแซงหน้า​ไปตั้งหลายคันแล้ว​

ใน​ที่สุดก็หมดแรงข้าวราดแกงหน่อไม้ไก่ค่ะ​ ​ต้องลงมานั่งหอบแฮ่กอยู่​ข้างถนน เนี่ยฉัน​จะหัวใจวายตายอยู่​​ที่นี่มั้ยเนี่ย ใจเต้นเร็วมากค่ะ​ 140 ครั้งต่อนาที​ได้มั้งเนี่ย ฉัน​จะกลับบ้าน !!! อายชะมัด ​โดย​เพื่อนเย้ยเลย​เรา



ปั่นจักรยานกลับ​ที่พักดีกว่า วัดน้ำฮู้ไว้​ไปพรุ่งนี้ก็​ได้ กลับมาถึง​ที่พักก็นอนแผ่หราเลย​ค่ะ​ ม่ายอาวแล้ว​วันนี้ มื้อเย็นก็ฝากท้องไว้​ที่รีสอร์ทละกัน สบายกว่ากันเยอะ

พรุ่งนี้นะ​จะ​เอาจักรยาน​ไปคืนแล้ว​เช่า​เป็นมอเตอร์ไซค์แทน เป้าหมายสำหรับพรุ่งนี้ ก็ วัดน้ำฮู้ น้ำตกหมอแปง บ่อน้ำร้อนท่าปาย แล้ว​ก็ปางช้างค่ะ​

ถ่ายรูปมาเยอะมาก เกือบ สี่ร้อยรูปค่ะ​ นี่คัดแล้ว​มีอยู่​ประมาณ 70 กว่ารูป​ที่รอการตีพิมพ์ แฮ่ ไม่กล้าลงทีเดียวหมด เลย​แยก​เป็นตอนย่อย ๆ​ ดีกว่าเน้อะ

คอยติดตามตอนต่อ​ไปนะคะ​