ทัศนะของวาณิช จรุงกิจอนันต์ ต่อการอ่านหนังสือ...​​...​​...​​...​​

การอ่านหนังสือ​​จะทำให้​​เป็นคนเต็มคน
วาณิช จรุงกิจอนันต์

เคยมีคนถามบ่อยว่ามีนักเขียน​​ที่ชอบไหม ผมไม่​​ได้ปฏิเสธว่าผมไม่มี ​​แต่ผมรู้สึกว่า​​ผมไม่มี ​​แต่พอนึกเข้าจริงๆ​​ ผมอ่านงานของอาจารย์คึกฤทธิ์เยอะมาก ผมเข้าใจว่าอาจารย์คึกฤทธิ์น่า​​จะมีอิทธิพลต่อการเขียนหนังสือของผมมากพอสมควร เคยมีคนทักว่าผมเขียนหนังสือคล้ายๆ​​ท่าน

เข้าใจว่าผมน่า​​จะ​​ได้รับอิทธิพลมาบ้างจากฮิวเมอริสต์ ผมเขียนหนังสือไม่เหมือนฮิวเมอริสต์หรอก ​​แต่ผมชอบอ่านงานของฮิวเมอริสต์ ก็น่า​​จะ​​ได้รับอิทธิพลมาบ้างจากการเล่นภาษา หรืออารมณ์ขันต่างๆ​​

ผมอ่านหนังสือนิยายพาฝันเยอะมาก ของ ทมยันตี, กฤษณา อโศกสิน, พนมเทียน, นักเขียนพวกนี้อาจ​​จะมีอิทธิพลเกี่ยว​​กับการ​​ที่ผมมาเขียนหนังสือในปัจจุบันไม่มากก็น้อย

​​ถ้าถามหนังสือ​​เป็นเล่ม ผมนึกไม่ออกว่าเล่มไหน​​ที่ผมฝังใจ อ่านประจำ อาจ​​จะมี​​คือ ผู้ชนะสิบทิศ ของยาขอบ ​​ที่ผมอ่านหลายครั้ง ผมอ่าน​​เอา​​ความโรแมนติกมากว่าอย่างอื่น

เรื่อง​​ของอาจารย์คึกฤทธิ์ ชอบทุกเล่ม ​​แต่​​ที่อ่านซ้ำ​​เป็นต้นว่า สี่แผ่นดิน , พม่าเสียเมือง ​​เป็นการอ่านซ้ำ​​เพื่อเตือน​​ความจำมากว่า

ไม้ เมืองเดิมผมก็ชอบ

บทกวีชอบ ขุนช้างขุนแผน ,นรินทร์อินทร์, เจ้าฟ้ากุ้ง อีตาเนาวรัตน์ก็ชอบ ​​เป็นคนเขียนบทกวี​​ที่เด่นมาก มีประเด็น มีภาษา สุจิตต์ วงษ์เทศ ไพบูลย์ วงษ์เทศ ​​ต้องอ่าน กวีของเรวัตร พันธุ์พิทักษ์ ก็เขียนดี ของไพวรินทร์ ขาวงาม ก็ชอบ

​​แต่บทกวี​​ที่มีบทบาท​​ใน​​ความคิด​​ความชอบของผมมาก​​ที่สุด ​​ส่วนใหญ่มาจากเพลง อย่างราชินีปากน้ำ เพลงสุนทราภรณ์ยุคท้าย หรือ เพลงลูกทุ่งเก่าๆ​​เช่นน้ำตาในสายฝน ของสุวารี เอี่ยมใอ หรือ มนต์รักลูกทุ่งของไพบูลย์ บุตรขัน ​​และเพลงอีกมากมาย​​ของ​​เขา ถือว่า​​เป็นบทกวี​​ที่ดีเยี่ยม คลาสสิค

กลอนเปล่าผมไม่ปฏิเสธ ​​แต่ผมไม่เคยอ่านกลอนเปล่าบทไหน​​ที่ดี​​และจำ​​ได้ฝังใจเลย​​ กลอนเปล่าเริ่มต้นในประเทศนี้มาจากคาริน ยิบราน "​​เมื่อ​​ความรักเรียกร้องเธอจงตามมัน​​ไป ไม่ว่าหนทางของมัน​​จะขลุขลัก​​และชันเพียงใด...​​" อ.ระวี ภาวิไล แปลจากบทกวีของคาริน ยิบราน อย่างนั้น​​ฝังใจ ​​เพราะ​​เป็นเรื่อง​​ของประเด็น​​ความคิด ​​และภาษา​​ที่แปล

หนังสือแปลผมอ่านน้อยมาก แทบไม่​​ได้อ่าน ผมไม่ชอบอ่านหนังสือแปล บอกไม่ถูก ​​ถ้าอยาก​​จะอ่านเรื่อง​​นั้น​​จริงๆ​​ผมอ่านภาษาอังกฤษ ​​เพราะผมอ่านแปลแล้ว​​สะดุดตลอด ผมรู้วัฒนธรรมฝรั่ง ​​โดยเฉพาะอเมริกัน ​​เพราะอยู่​​​​ที่นั่นมาระยะหนึ่ง​​ อ่านเรื่อง​​แปลแล้ว​​รู้สึกว่า​​ไม่ใช่ ​​แม้ภาษาอังกฤษของเรา​​จะครึ่งๆ​​กลางๆ​​​​แต่ภาษาไทยเราดี ​​แต่อ่านแล้ว​​แปลกๆ​​ ​​ความเห็นผมมักไม่สอดคล้อง​​กับสิ่ง​​ที่อ่านเจอจากหนังสือแปล หนังสือแปล​​ที่อ่าน​​เอาจริง​​เอาจังเล่มสุดท้าย​​คือ ปาปิยอง ของ ธนิต ธรรมสุคติ ​​เมื่อสัก 30 ปีก่อน อ่านอย่างเพลิดเพลินมาก ชอบ ​​เขาแปลดี ยังไม่​​ได้อ่านภาษาอังกฤษ ​​เมื่ออ่านภาษาอังกฤษก็ยังรู้สึกว่า​​พี่ธนิตแปลดี

หนังสือต่างประเทศผมชอบอ่านมาเฟียในอเมริกา ผมมีหนังสือเกี่ยว​​กับเรื่อง​​นี้เยอะมาก คิดว่ามากกว่า​​ใครในประเทศนี้ ตอนอยู่​​อเมริกาก็อ่าน กลับมาก็ซื้ออ่านสะสมซื้อเก็บไว้เยอะมาก อ่าน​​เพราะชอบ รู้สึกสนุก ​​เป็นเรื่อง​​ของนักเลง

ชอบอ่านหนังสือประวัติศาสตร์หรือชีวิตบุคคล แถวๆ​​นี้ วรรณกรรมหรือนิยาย​​จะอ่านน้อย ​​แต่ รวมเรื่อง​​สั้น​​ที่ดี​​ที่สุดของอเมริกัน ในรอบปีผมพยายาม​​จะซื้อ อ่านไม่ค่อยจบ อ่าน​​ได้เรื่อง​​สองเรื่อง​​แล้ว​​ก็เลิก​​ไปเสียเฉยๆ​​ ขี้เกียจเปิดดิกชันนารี อ่าน​​เพื่อดูว่าแวดวงเรื่อง​​สั้นของโลกมัน​​ไปยังไงแล้ว​​

ผมบอก​​ได้อย่างหนึ่ง​​ว่าการอ่านหนังสือ​​เป็นสิ่ง​​ที่ดีแน่ ไม่จำ​​เป็น​​ต้องพิสูจน์อะไร​​อีก การอ่านหนังสือ​​เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง​​กับคนรักการอ่าน ลูกผมทุกคน​​เป็นคนมีนิสัยรักการอ่าน ลูกสาวคนโต​​ที่​​เป็นหมอฟัน อ่านหนังสือนิยาย​​ทั้งไทย​​และต่างประเทศ รับนิตยสารผู้หญิงหลายเล่ม ​​เป็นนิสัย​​ที่มาอย่างเดียว​​กับแม่​​เขา ​​เพราะแม่​​เขาก็ชอบอ่าน

ลูกคนโตผมก็อ่านหนังสือพิมพ์รายวันทุกวัน ​​ซึ่งสมัยผมกว่า​​ที่​​จะอ่านหนังสือพิมพ์รายวันทุกวัน ผมเรียนปี 3 มหาวิทยาลัยแล้ว​​ ผมเคย​​ไปสอนหนังสือถามว่ามี​​ใครอ่านหนังสือพิมพ์รายวันทุกวันบ้าง แทบ​​จะไม่มีเลย​​ ผมเชื่อว่าหนังสือพิมพ์รายวันคนเรียนระดับมหาวิทยาลัยควร​​ต้องอ่านทุกวัน ฉบับ​​ใดฉบับ​​หนึ่ง​​ ​​และควรมีนิตยสารประจำตัวไว้อ่าน 1 เล่ม ผู้ชายควร​​จะอ่านหนังสือพิมพ์การเมืองรายสัปดาห์เล่มใดเล่มหนึ่ง​​ มติชนสุดสัปดาห์ หรือสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ หรือเนชั่นควรมีหนังสือ​​ที่ตัวเองอ่านประจำอยู่​​ 1 เล่ม ​​เพราะ​​จะทำให้ตัวคนอ่านนั้น​​​​เป็นคนเต็มคน ไม่ใช่พูดอะไร​​มาแล้ว​​ไม่รู้เรื่อง​​ ​​เพราะเด็กทุกวันนี้​​ความรู้รอบตัวต่ำมาก ถึงระดับเลวร้ายเลย​​นะ ​​เมื่อเปรียบ​​กับเด็กรุ่นผม​​ที่อ่านหนังสือ

ลูกคนเล็กของผมก็​​เป็นนักอ่าน อ่านนิยาย หนังสือการ์ตูน ​​และเริ่ม​​ที่​​จะเขียนหนังสือ ก็มีสิ่ง​​ที่คล้ายผม ไม่เคยสั่งสอน ก็​​ได้​​แต่สนับสนุน ประเด็น​​คือคนเราควรมีหนังสือพิมพ์ประจำตัวทุกคน อย่างน้อยควรอ่านหนังสือพิมพ์รายวัน ไม่​​ต้องอ่านทุกหน้า​​แต่​​เอาไว้ตามข่าวสาร ไม่ใช่แค่การดูโทรทัศน์

หนังสือพิมพ์รายวันผมรับ 5 ฉบับ​​​​คือข่าวสด, มติชนรายวัน, เดลินิวส์, ไทยรัฐ, บางกอกโพสท์ รายสัปดาห์ก็ มติชนสุดสัปดาห์ นิตยสารลูกรับกลาดเกลื่อน​​ไปหมด ไม่รู้ว่า​​เป็นอะไร​​บ้าง

การอ่านหนังสือมีประโยชน์แน่ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง​​ ​​แต่ขึ้น​​อยู่​​​​กับว่าอ่าน​​เป็นหรือเปล่า มีนิสัยหรือเปล่า

การอ่านหนังสือทำให้คนเต็มคน

ขอบคุณครับ​​

ปล. ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยชอบอีตาวาณิช สักเท่าไร? (ก็​​ความปากจัดในมติชนสุดฯนะแหละ​​) ​​เอา​​เป็นว่า ​​ได้อ่านประวัติ​​เขาแล้ว​​ ตอนนี้ก็มอง​​เป็นวาณิช..​​ที่มีปากเหมือนมนุษย์มากขึ้น​​

อาหารสมอง...​​
อ่านแล้ว​​​​ได้คิดค่ะ​​
คิดตาม...​​ถึง​​ความคิด..

ก็อ่านหนังสือเรื่อง​​ซอยเดียวกันแล้ว​​ ขำก็ตรง​​ที่เรื่อง​​ มิชิแกนเทสต์ แล้ว​​ก็ 125 ผีฯ เรื่อง​​เศร้าก็ชอบเรื่อง​​ผาติกรรมมากค่ะ​​ เศร้าดี เรื่อง​​​​ที่เหลือก็ชอบนะคะ​​