 นักข่าวที่รัก #1 |
|
| ตะวันลับฟ้า |
..."กี่คนค่ะ"เจ้าหน้าที่อุทยานสอบถามผู้ที่มาใหม่ "คนเดียว"ผู้ที่มาใหม่ตอบ หลังจากที่ผู้มาใหม่ได้รับบัตรผ่านเข้าอุทยาน รถจิ๊บสีขาว...
ตอน : หนึ่ง
"กี่คนค่ะ"เจ้าหน้าที่อุทยานสอบถามผู้ที่มาใหม่"คนเดียว"ผู้ที่มาใหม่ตอบ
หลังจากที่ผู้มาใหม่ได้รับบัตรผ่านเข้าอุทยาน รถจิ๊บสีขาวพร้อมรถจักรยานบนหลังคาที่เต็มไปด้วยสัมภาระ กำลังแล่นไปตามถนนลาดยางมะตอยที่กำลังมุ่งตรงไปยังแคมป์ปิ้ง สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ที่ไม่ค่อยพบเห็นในเมืองหลวง ไอหมอกที่ค่อยๆสลายตัวเมื่อเจอกับแสงอาทิตย์ที่เริ่มทวีความร้อนแรง
หญิงสาวหน้าตาเกลี้ยงเกลา แต่งกายทะมัดทะแมงคล้ายเด็กผู้ชาย คิ้วดกหนาได้รูปผมเส้นตรงยาวสลวยถูกมัดรวบไว้ภายใต้วิกผมซอยสั้น กำลังนำสัมภาระลงมาจากรถ จัดแจงกางเต้นท์หลังใหญ่พอสมควรเพื่อใช้เป็นที่หลับนอน และปีนขึ้นไปบนหลังคารถเพื่อนำจักรยานลงมาด้วยความคล่องแคล่ว
"เฮ้อ เสร็จเสียที"หญิงสาวพึมพำออกมา
จันทร์เจ้าขา ขอข้าวขอแกง ขอแหวนทองแดง ผูกมือน้องข้า
"ใครโทรมาวะ"หญิงสาวสบถออกมาพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
"หัวหน้ามีอะไรให้รับใช้ ขอรับ ตอนนี้เป็นวันหยุดของกระผมขอรับ"หญิงสาวตอบไปตามสาย
"นี้แกมันเป็นผู้หญิง ขอร้องอย่าพูดขอรับหรือกระผมได้ไหม ฟังแล้วมันขัดหู อยากจะถีบ"
"นี่ นี่ หัวหน้าจะโทรมาพูดแค่นี้ใช่ไหม จะได้วาง"หญิงสาวกระแทกเสียงตอบ
"เออ อย่าพึ่งวาง อย่าพึ่งวาง อะไรวะน้อยใจไปได้ เปิดงานมาแกมาหาฉันด่วนเลยนะ มีข่าวจะให้ทำ"
"ข่าวบันเทิงนะเหรอ โอ๊ย อะไรมันจะด่วนขนาดนั้น หัวหน้าก็รู้ว่าฉันไม่อยากทำข่าวบันเทิง"หญิงสาวตอบด้วยเสียงหงุดหงิด
"ฉันให้แกลาพักร้อนแล้วนะ เพื่อเตรียมใจรับงานใหม่ แกอย่ามาเรื่องมาก หรือแกจะให้คนท้องมันเบ่งลูกเสร็จแล้วก็มาทำเลย"
"เออ เออ ฉันเห็นแก่พี่ยาเขานะ โอเค โอเค ฉันจะเข้าไปเร็วๆ ถ้าฉันเหาะได้นะ แค่นี้นะ"หญิงสาววางโทรศัพท์ทันที
"มารขัดขวางความสุข ไปขี่จักรยานสำรวจพื้นที่ดีกว่า"หญิงสาวบ่นกับตัวเองแล้วรีบคว้าจักรยานคันโปรดปั่นออกไปโดยเร็ว
"ดูมัน ดูมัน ตัดสายไปแล้ว ผมจะจัดการกับมันยังไงดีคุณยา" ชายอายุประมาณสี่สิบ หน้าผากกว้าง หันไปพูดกับหญิงวัยประมาณสามสิบต้นๆ
"โธ่คุณ ยัยขนมปัง แกก็เป็นของแกแบบนี้นี่ค่ะ แล้วเราก็เหมือนบังคับแกให้ทำงานที่แกไม่ชอบ ตอนแรกแกก็ทำข่าวอาชญากรรมของแกอยู่ดีๆ แกก็ต้องมาทำแทนฉัน แกก็คงหงุดหงิดบ้างแหละค่ะ ให้เวลาแกบ้างซิคะ"
"ไม่รู้ว่าจะเกลียดวงการบันเทิงไปถึงไหน เวลาก็ผ่านมายี่สิบปีแล้ว ไม่รู้ว่ามันจะอะไรนักหนาของมัน เออ บ่นให้คุณฟังตั้งนาน เออ คุณเคลียร์งานของคุณไปเถอะ"หัวหน้าของหญิงสาวตอบพร้อมกับกำลังจะเดินจากไป
"เออ ผมเกือบลืมแน่ะ ผมได้ข่าวมาจากวงในว่านักร้องดังของญี่ปุ่น แอบมาเมืองไทยแต่ว่าไม่ได้มาทำงานหรอก ทางบริษัททางโน้นเขาปิดเป็นความลับ ถ้าเราหาข่าวนี้มาได้หนังสือเราขายดีแน่ ผมว่าจะให้ยัยขนมปังราขึ้นมันทำ มันอาจจะสบายใจกว่าที่จะต้องทำข่าวบันเทิงไทยมากกว่า คุณว่าไม"หัวหน้าถามหญิงสาว
"ดิฉันว่า ก็ดีค่ะ แกจะได้ไม่ลำบากใจมากนัก"หัวหน้าของหญิงสาวพยักหน้าเห็นด้วยพร้อมกับเดินจากไป
หญิงสาวกำลังเพลิดเพลินกับการปั่นจักรยาน แล้วหญิงสาวก็ต้องเบรกรถตัวโก่ง เนื่องจากว่ามีชายหนุ่มแบกเป้ พร้อมกับสวมหมวกแก็ปปิดหน้าตา ออกมายืนขวางทางหญิงสาว
"นี่ มายืนขวางทางทำไม จะปล้นกันเหรอ"หล่อนถามด้วยเสียงห้าวๆ คล้ายเด็กหนุ่มที่เสียงพึ่งแตก
"เปล่า ๆ พี่จะขอซ้อนท้ายน้องชายขึ้นไปข้างบนด้วยได้ไหม"ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปหาหญิงสาว
หญิงสาวทำหน้าฉงน และคิดในใจว่าสงสัยนายคนนี้จะคิดว่าเราเป็นผู้ชาย ก็ดีเหมือนกันหลอกเล่นๆดีกว่า
"แล้วผมจะไว้ใจพี่ได้เหรอ"หญิงสาวพูดพร้อมกับมองชายหนุ่มแบบสำรวจ
"ถ้ากลัว พี่จะเป็นคนปั่น แล้วน้องซ้อนท้ายเอาไหม ถ้ามีอะไรน้องจะได้โดดหนีได้ไงล่ะ"ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอ
"ไม่เป็นไร ท่าทางพี่ก็ไม่น่าจะใช่คนร้าย ถ้าพี่ปั่นแล้วเกิดพี่ปั่นจักรยานหนีผมไปล่ะ ก็แย่สิ เอ้า ขึ้นมาพี่"หญิงสาวบอกชายหนุ่ม
หลังจากที่ชายหนุ่มซ้อนท้ายจักรยานหญิงสาวเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ปั่นขึ้นไปบนยอดเขาด้วยความยากลำบากเพราะว่าชายหนุ่มค่อนข้างตัวสูงใหญ่
"หนักเหมือนกันนะพี่ เอ้า กระโดดลงก่อน ผมปั่นไม่ไหว ตัวพี่หนักจะตาย"หญิงสาวบอกชายหนุ่ม
หลังจากที่หญิงสาวบอกชายหนุ่ม ชายหนุ่มก็กระโดดลงทันที ทำให้รถเสียหลักจนเกือบล้ม แต่ชายหนุ่มเข้าไปรับคว้าทั้งรถและหญิงสาวได้ทัน ทำให้หญิงสาวตก
อยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่ม
หญิงสาวตกใจรีบผลักชายหนุ่มพร้อมกับพูดว่า "ขอบใจพี่"
"พี่ปั่นให้แล้วน้องก็ซ้อนท้ายพี่แล้วกัน ไม่ต้องกลัว ถ้ากลัวยึดกระเป๋าพี่ไปได้เลย"ชายหนุ่มบอกหญิงสาว
หญิงสาวจึงยอมที่จะซ้อนท้ายชายหนุ่มขึ้นไปที่แค้มป์
"ทำไมเราตัวเล็กและบางจังเลย ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเหรอเรา เป็นผู้ชายมันต้องบึกบึนแข็งแรง"ชายหนุ่มชวนหญิงสาวคุย
"เป็นกรรมพันธุ์นะพี่ พ่อแม่ตัวเล็ก"หญิงสาวตอบแบบเลี่ยงๆ
หลังจากที่ทั้งสองปั่นจักรยานมาจนถึงที่ทำการอุทยาน หญิงสาวก็บอกชายหนุ่มให้ไปติดต่อที่พักที่อุทยาน
"อ้าวทำไมต้องไปติดต่อเจ้าหน้าที่ละคุณ ทำไมเราไม่ไปติดต่อเจ้าของบังกะโลล่ะ"ชายหนุ่มถามหญิงสาว
"บังกะโล ที่นี่ไม่มีบังกะโลนะพี่ ที่นี่เขานอนเต้นท์กัน"หญิงสาวบอกชายหนุ่ม
"นอนเต้นท์เหรอ ถ้าไม่มีเต้นท์มาจะทำยังไงล่ะ"ชายหนุ่มถามหญิงสาว
"พี่ไปติดต่อเจ้าหน้าที่ เขามีเต้นท์ให้เช่า"หญิงสาวบอกชายหนุ่มและพาชายหนุ่มไปติดต่อเจ้าหน้าที่เรื่องขอเช่าเต้นท์
"เอาเต้นท์ขนาดไหนล่ะ"เจ้าหน้าที่ถามชายหนุ่มและหญิงสาว
"เต้นท์ขนาดไหนก็ได้ครับ"ชายหนุ่มตอบเจ้าหน้าที่
"มาสองคนทำไมเอาขนาดไหนก็ได้"เจ้าหน้าที่ถามด้วยความสงสัย
"เปล่าครับ น้องคนนี้เขามีเต้นท์แล้ว"ชายหนุ่มตอบ
"อ้าว นึกว่ามาด้วยกัน"เจ้าหน้าที่ตอบและหันไปถามเพื่อนเจ้าหน้าที่ด้วยกันว่าเหลือเต้นท์ให้เช่าอีกหรือไม่ แต่คำตอบที่ได้ทำเอาชายหนุ่มหน้าเสียเพราะว่าเต้นท์หมดแล้ว
"หมดแล้วครับ เสียใจด้วยครับ"เจ้าหน้าที่บอกชายหนุ่ม
"ขอบคุณครับ"ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับทำหน้าผิดหวังพร้อมกับจะเดินจากไป
"คุณจะไปไหนเหรอ"เจ้าหน้าที่ถามชายหนุ่ม
"ผมจะกลับเลยครับ"ชายหนุ่มตอบ
"มืดแล้ว กลับลงไปไม่ได้แล้วคุณ เอาอย่างนี้ไหม น้องชายให้พี่ชายเขานอนกับน้องไปก่อนได้ไหม รอพรุ่งนี้อาจจะมีคนเอาเต้นท์มาคืน"เจ้าหน้าที่แนะนำพร้อมกับหันไปถามหญิงสาว หญิงสาวได้ยินถึงกับตกใจ
"ตกใจอะไรน้อง ผู้ชายด้วยกันนอนด้วยกันได้นา แค่คืนเดียว"เจ้าหน้าที่บอกหญิงสาว
หญิงสาวเห็นหน้าชายหนุ่มก็เห็นใจและก็หลอกเขาไปแล้วว่าตัวเองเป็นผู้ชาย หญิงสาวจึงต้องทำตามคำแนะนำของเจ้าที่หน้าด้วยความจำใจ "ก็ได้ แค่คืนเดียวนะพี่"หญิงสาวพูดกับชายหนุ่ม และหญิงสาวก็พาชายหนุ่มไปจุดกางเต้นท์ของตัวเอง
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : ๐๕ ต.ค. ๒๕๔๘, ๒๓.๔๐ น.
เปิดเรื่องมาก็น่าสนุกเสียแล้ว...จะติดตามด้วยใจจดจ่อค่ะ