คู่รักประทับใจ

​เขาบอกว่า คนเรา​เมื่อเริ่มมีอายุมากขึ้น​ ก็​จะเริ่มคิดถึง​ความหลังครั้งเก่าก่อน​ที่ผ่านมาแล้ว​ อันว่าตัวเราก็คง​จะเข้าข่ายนี้ ​เพราะตอนนี้ เริ่มคิดถึง​แต่เรื่อง​ราวเก่าๆ​แก่ๆ​ ​ที่นำมา​ซึ่ง​ความทรงจำอันสุขใจ ​และ​เมื่อวันหนึ่ง​ ​เมื่อ​เพื่อนเก่า ชื่อดอกเข็ม เดินทางมาดูงานด้านสื่อสารมวลชน ​ที่ลอนดอน เราจึง​ได้มีโอกาสพบเจอกันด้วย​ความอิ่มเอมเปรมใจ

เราออกเดินทางวันอาทิตย์หลังจากดอกเข็มโทร.มาบอกตั้งแต่วันเสาร์​ที่เธอมาถึงว่าเธอว่างวันอาทิตย์​กับวันจันทร์อีกครึ่งวัน ​เพราะโปรแกรมการดูงานมีการเปลี่ยนแปลง เราจึง​ต้องเตรียม​พร้อม​และออกเดินทางในวันอาทิตย์ทันที

งานนี้ ดอกเข็มหอบ​เอาของฝาก ประเภทน้ำพริกแกงแดง กระเพาะปลา เห็ดขาว ​ที่น้องมังกี้สุด​ที่รัก​และครอบครัวหรรษา ฝากมาด้วย รวม​ทั้งของขวัญวันเกิด จาก​เพื่อนกลุ่มคุณนิน่า ​เนื่องจากใกล้วันเกิดของเรานั่นเอง สร้าง​ความซาบซึ้งให้​กับคนไกลบ้านอย่างเรา ​ที่​เพื่อนๆ​ยังมีแก่ใจนึกถึง ไม่ลืมกัน

เช้า​วันอาทิตย์ในเมืองเล็กๆ​​ที่เราอยู่​ในอังกฤษ ดูเหมือนวันเวลา​จะหยุดนิ่ง ​เพราะ​โดยปกติแล้ว​ เช้า​วันอาทิตย์ ​เป็นวัน​ที่ผู้คน​ส่วนใหญ่​จะพากัน​ไปโบสถ์ ดังนั้น​ ​ทั้งเมืองจึงเงียบเหงา ไม่มีรถเมล์วิ่งยามเช้า​เลย​

เราจึง​ต้องเก็บเงินปอนด์​ที่เตรียมไว้​เป็นค่ารถลงกระเป๋า สะพายเป้ขึ้น​หลัง แล้ว​ก้มหน้าก้มตาเดิน​ไปสถานีรถไฟ จากบ้านถึงสถานีรถไฟ ก็​ใช้เวลาประมาณหนึ่ง​ชั่วโมง เดินกันเข้า​ไปเถอะ ​จะขึ้น​แท็กซี่หรือก็เสียดายตังค์ กระเป๋าก็ไม่หนักอะไร​ อากาศเย็นๆ​อย่างนี้ ก็ชวนเดินดีอยู่​ คิดเสียว่าเดินออก​กำลัง

จากนั้น​ ก็ขึ้น​รถไฟเข้าลอนดอน มุ่งสู่สถานี St Pancras ​ที่อยู่​ติด​กับสถานี King’s cross ​ซึ่ง​ใช้​เป็น​ที่ถ่ายทำเรื่อง​ Harry Potter ตอน​ที่ Harry ​และ​เพื่อนๆ​​จะเดินทาง​ไปโรงเรียน Hogwart

อันว่าสถานี St Pancras นี้เอง ​ที่เราเคยเล่าว่า ภายในตัวอาคาร ช่างละม้ายคล้ายหัวลำโพงบ้านเรา ​แต่ตอนนี้ ​เขาปิดซ่อมบริเวณอาคารเก่า เปิด​แต่อาคารใหม่ให้​ใช้ เลย​อดถ่ายรูปหัวลำโพงอังกฤษมาให้ดูเลย​ ​ส่วน​ที่สถานี King’s cross นั่น ก็ซ่อมแซมภายนอก เห็นซ่อมมา​เป็นปีแล้ว​ไม่เสร็จเสียที ไม่มีทัศนียภาพสวยงาม​ที่​จะให้ถ่ายรูปเลย​ มี​แต่โครงเหล็ก นั่งร้าน รั้วเหล็กบดบัง​ความงดงาม​ไปหมด

​เอา​เป็นว่า ดูรูปจากเว็บ​ไปพลางๆ​ก่อนแล้ว​กันนะคะ​ ภาพแรก​คือ King's cross สถานีของคุณ Harry Potter​เขาละค่ะ​



นี่​คือหน้าตาของสถานี St Pancras ภายใน​ที่ละม้ายหัวลำโพงบ้านเรา อันนี้​เอามาจากภาพวาดค่ะ​ ​ส่วนอีกรูปหนึ่ง​​เป็นตัวอาคารภายนอกค่ะ​





​เมื่อถึงลอนดอน ก็นั่งรถ Tube ​ไปหาดอกเข็ม เธอบอกว่า ​เพื่อนเก่าคนหนึ่ง​ของเธอ ชื่อ Theresa ​เป็นชาวสก็อตติช ก็​จะพาลูก​และแฟนมาหาในบ่ายวันนี้เหมือนกัน เราเลย​บอกว่า เออ ก็ดีเหมือนกัน เคย​ได้ยินชื่อ Theresa มานาน วันนี้ ​จะ​ได้เห็นตัว​เป็นๆ​

อย่าแปลกใจว่าทำไม Theresa มีลูก ​แต่ยังคงมีแค่แฟน เท่า​ที่ทราบมาพวกชาวเกาะบริเทน ​เขาไม่นิยม​แต่งงานกัน ​แม้​จะมีลูกด้วยกันแล้ว​ ​เพราะการ​เป็น single parent ​คือ การ​เป็นแม่​ที่​ต้องเลี้ยงลูกอยู่​คนเดียว ​โดยไม่มีสามีตามกฎหมายนั้น​ ​จะ​ได้รับเงินช่วยเหลือจากรัฐบาลมากกว่า ทำให้คู่รัก​ส่วนมาก ​ที่ยังไม่แข็งแรงในเรื่อง​การเงิน ​ต้องอาศัยเงินช่วยเหลือจากทางรัฐบาลมาสร้างครอบครัวกันก่อน

บางคน​จะเริ่ม​แต่งงานกันจริงๆ​ ก็ต่อ​เมื่อสร้างหลักปักฐาน​ได้มั่นคงแล้ว​ บางคู่มา​แต่งกัน ​เมื่อลูกโตจนอายุ 7-8 ขวบแล้ว​ก็มี

ดังนั้น​ ​ถ้าเห็น​เขาจูงลูกมาด้วยกัน นั่นก็ยังเรียกว่า husband and wife ไม่​ได้ ในการกรอกแบบฟอร์มของ​เขา จึงมักมีรายการให้เลือกว่า คนข้างตัว​ที่อยู่​ด้วยกันนั้น​ มีสถานะ​เป็น spouse (คู่สมรส) หรือ partner (คู่ใจคู่กาย) อันนี้แปลแบบให้ไพเราะ​เพราะพริ้งนะจ๊ะ​ ​จะแปลว่า คู่กัด ก็กระไรอยู่​

​เมื่อ Theresa มาถึง เธอก็จูงลูกสาวอันแสน​จะน่ารักราวตุ๊กตา มาคนหนึ่ง​ มีชื่อ​เป็นภาษา Irish ว่า นีฟ ​ซึ่ง มี​ความหมาย ว่า bright and shining คุณพ่อของน้องนีฟ ชื่อ Jimmy ​เป็นชาวไอริช จึงตั้งชื่อให้ลูกสาวอย่างเก๋ไก๋มาก น้องนีฟเพิ่ง​จะอายุหนึ่ง​ขวบ ​กำลังน่ารัก น่าเอ็นดู ซุกซน​เป็น​กำลัง แข็งแรงราว​กับเด็กผู้ชาย ผมก็บางๆ​ ไม่ค่อยมี Theresa เล่าว่า เวลา​ไปไหน ​ถ้าเธอไม่จับลูกสาว​แต่งชุดสีชมพู คนมักชอบคิดว่าน้องนีฟ​เป็นเด็กผู้ชาย



ดูจากคุณพ่อของน้องนีฟแล้ว​ เราว่าน้องนีฟหน้าเหมือนคุณพ่อมากกว่า ​โดยเฉพาะทรงผม...​แหะ แหะ ขอแซวหน่อย​นะ Therasa ​กับ Jimmy คงอ่านหนังสือไทยไม่ออก ​แต่สำหรับ Theresa นั้น​ เธอพอพูดไทย​ได้ ​และฟังภาษาไทยรู้เรื่อง​ ​เพราะเคย​ไปทำงานอยู่​เมืองไทยมาสี่ปี



พวกเรา พากันเข้า​ไปเดินเล่นใน Kensington Park ​ซึ่งอยู่​หน้าโรงแรม​ที่ดอกเข็มพักอยู่​ พอเจอสนามเด็กเล่น ดวงตาสีเขียวมรกตของน้องนีฟก็เริ่ม​เป็นประกายขึ้น​มาทันที รบเร้าให้พวกเราพา​ไปเล่นชิงช้าบ้าง ม้าโยกบ้าง กระดานหกบ้าง แล้ว​ก็ลง​ไปคลานตามหญ้า หยิบ​เอาต้นหญ้า ใบไม้ กิ่งไม้มาดูเล่น Theresa ก็ไม่ห้าม ปล่อยให้ลูกคลาน​ไปอย่างอิสระ ​ได้​แต่คอยยืนดูอยู่​



เด็กหญิงนีฟจึง​ได้เรียนวิชาธรรมชาติศึกษา​ไปตามสบาย ทำให้เราเห็นว่า พ่อแม่เด็กฝรั่ง ​เขาให้อิสระลูกสูงมาก ไม่คอยหวงห้าม ไม่กังวลว่าเด็ก​จะเนื้อตัวมอมแมม เลอะเทอะ เปรอะเปื้อน ดอกเข็มบอกว่า วิธีนี้ ทำให้เด็กมีสุขภาพจิตดี ​และมี​ความก้าวหน้าทางพัฒนาการอย่างรวดเร็ว

จากนั้น​ Theresa ​กับ Jimmy ก็พาพวกเรา​ไปกินอาหารกลางวันสไตล์กรีกกัน เด็กหญิงนีฟก็มีอาหารเหลวของตัวเองกิน Theresa เปิดกล่องอาหาร​ที่เหมือนถ้วยโยเกิร์ตขนาดเล็ก ​เอาช้อนชงชาให้ลูกตักกินเองตามสบาย เลอะเทอะเปรอะเปื้อนก็ช่าง อ้อ คุณแม่เตรียมเอี๊ยมมาให้ใส่กันเปื้อนไว้อีกชั้นหนึ่ง​

เราก็​ได้​แต่นั่งมองอย่างประหลาดใจ เด็กอายุ หนึ่ง​ขวบ ทำอะไร​เอง​ได้ทุกอย่าง พ่อ แม่ไม่​ต้องมาคอยนั่งป้อนข้าวป้อนน้ำกันมากมาย​เลย​ พอกินเสร็จ เธอก็นั่งร้องเพลง อือๆ​ อาๆ​ ภาษาทารก ​เอาช้อนเคาะจานกระเบื้องเล่น (เหมือนคนเมาบ้านเราเลย​แฮะ) ​พร้อม​กับ​จะคอยซุกซน หยิบนั่น ฉวยนี้ ประมาณว่า​จะเปิดรายการสำรวจโลก คราวนี้แหละ​ ​ที่ผู้ใหญ่​ต้องคอยดู ​เพราะน้องนีฟอาจ​จะทำจาน ชาม ถ้วย แก้ว ของร้าน​เขาแตก​ได้

เวลาผู้ใหญ่คุยกัน เธอก็​จะคอยหัดเลียนแบบพูดตาม บางทีก็พูดภาษามนุษย์ต่างดาวออกมา​เป็นประโยคยาวๆ​ อย่างรวดเร็ว ราวกลัว​ใคร​จะแย่งพูด เหมือน​กับว่าเธออยาก​จะมี​ส่วนร่วมคุย​กับพวกเรา เรียกร้องกลายๆ​ว่า ฟังหนูคุยบ้างสิจ๊ะ​ พวกเราก็​ได้​แต่หัวเราะแล้ว​ก็คอยช่วยกันแปล​เอาตามใจชอบว่า น้องนีฟพูดว่าอะไร​

น้องนีฟ​เป็นเด็ก​ที่สนใจ​ความ​เป็น​ไปรอบตัว​เป็นอย่างมาก เวลาคนเดินผ่าน​ไปมา เธอ​จะมอง​เขาจนเหลียวหลัง ด้วย​ความอยากรู้อยากเห็น​เป็น​กำลัง พอเราตั้งข้อสังเกตนี้ขึ้น​ Jimmy ก็หัน​ไปแซว Therasa ว่า นิสัยนี้ มันก็เหมือนแม่​เขาน่ะแหละ​ ช่างอยากรู้อยากเห็นเรื่อง​ชาวบ้าน Theresa ก็ยิ้มหวานแล้ว​บอกว่า อะไร​ ก็มาเหมารวมว่าเหมือนแม่หมดแหละ​

คู่นี้น่ารัก น่าเอ็นดูจริงๆ​ ดอกเข็มบอกเราในตอนหลังว่า Jimmy แก่กว่า Theresa หลายปี ​เป็นพ่อม่ายมีลูกติดโต​เป็นหนุ่มแล้ว​ เลิก​กับภรรยามาก่อนหน้า​ที่​จะมาเจอ​กับ Theresa ​ส่วน Theresa เองก็มีหนุ่มๆ​หล่อๆ​มาจีบหลายคน ​แต่ท้ายสุดเธอเลือก​ที่​จะอยู่​​กับ Jimmy ​เพราะ ​ความ​เป็นคนใจดี มีเมตตา ​เป็นผู้ใหญ่ มี​ความเข้าใจในโลก​และชีวิตของ Jimmy

ผิด​กับหนุ่มหล่อล่ำ ​ทั้งหลาย​ที่มัก​จะ​เอา​แต่ใจ หวือหวา เรรวนปรวนแปร หา​ความแน่นอนไม่​ได้ ​และมักยึดตัวเอง​เป็นจุดศูนย์กลาง ​แต่ Jimmy ​จะตามใจ Theresa ทุกอย่าง ปล่อยให้ Theresa ​ได้มีอิสระในขอบเขต​ที่เธออยากทำ ตอน Theresa ​ต้อง​ไปทำงาน​ที่เมืองไทย Jimmy ก็ยังคอยตาม​ไปดูแล ​เป็นระยะๆ​ ไม่ทอดทิ้งกัน เรียกว่า มีจิตใจแน่วแน่ ดีเสมอต้นเสมอปลาย มั่นคงใน​ความรัก​ที่มีต่อ Theresa อย่างแท้จริง ท้ายสุด Theresa ก็ขอเลือกคนแก่ ผมน้อยคนนี้แหละ​

นิทาน เอ๊ย บทเรียนเรื่อง​นี้ สอนให้รู้ว่า รูปโฉมภายนอกนั้น​ ไม่สำคัญเท่าจิตใจอัน​เป็นทองเนื้อแท้ภายในของใจคนเรา นี่แหละ​ ​ความรัก บางครั้งมันยากแสนยาก ​กับการ​ที่เรา​จะ​ได้ค้นพบหัวใจของ​ใครสักคน สุภาษิต​ที่ว่า ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน นับ​เป็นคำกล่าว​ที่ไม่มีวันล้าสมัย

เรา​ได้รับฟังเรื่อง​ราวของหนุ่มไอริช​กับสาวสก็อตช์คู่นี้ด้วย​ความประทับใจ ทำให้พลอยเปรมปลื้ม​ไป​กับแง่มุม​ความรักอันงดงามของคนสองคน
​เมื่อยามบ่ายคล้อย เราก็ล่ำลาคู่รักตัวอย่างด้วย​ความประทับใจ

เพลิดเพลินใจ ในร้านหนังสือ Waterstones



​พระอาทิตย์ขึ้น​​ที่ลอนดอนค่ะ​

วันรุ่งขึ้น​ ดอกเข็มบอกว่า อยาก​ไปเดินหาซื้อหนังสือหรือสื่อสำหรับเด็ก ​ที่จัดทำออกมาดูดี มีคุณค่า ​และหา​ได้ยากในเมืองไทย ​เนื่องจากงาน​ที่เธอทำอยู่​เกี่ยวข้อง​กับการผลิตสื่อสำหรับเด็กกลุ่มต่างๆ​ ​โดยเฉพาะเด็ก​ที่ด้อยโอกาส ดอกเข็มบอกว่า หนังสือในไทยมีมากมาย​ ​แต่​จะหาหนังสือดีๆ​ สวยๆ​ ​ที่ทำให้เด็กๆ​รักการอ่านยาก ​และยังมีเด็กอีกหลายกลุ่ม​ที่ยังไม่มีโอกาส​ได้เข้าถึงสื่อเหล่านั้น​



เรา​ไปถึงร้าน Waterstones ​เมื่อตอน​ที่ร้านเพิ่งเริ่มเปิดตอนเก้าโมงครึ่ง แล้ว​ก็เดินวนเวียนกันอย่างไม่รู้เบื่อ ราว​กับเจอขุมทรัพย์อันล้ำค่า ดอกเข็มประทับใจ​กับแผนกหนังสือเด็กมาก เธอบอกว่า มีหนังสือหลากหลายประเภทให้เด็ก​ได้อ่าน ​และ​เขาทำรูปเล่ม สีสันออกมา​ได้สวยสะดุดตา ​แต่​ที่เธอสนใจ​เป็นพิเศษ ​คือ มีการนำนิยาย นิทานมาอ่านบันทึกเทปลงในม้วนเทป หรือซีดี เธอบอกว่า ​เป็นสื่อ​ที่ดี​และมีคุณค่าสำหรับผู้พิการทางตามาก เธอประทับใจแนวคิดของผู้ผลิตสื่อ ​ที่ยังมี​ความห่วงใย​และให้โอกาสแก่เด็กพิการ

ในเทป​ที่​เขาบันทึกนั้น​ ไม่ใช่​เป็นแค่การอ่านปาวๆ​เฉยๆ​ ​แต่​เขา​จะ​ใช้ผู้อ่านในลักษณะของการเล่าเรื่อง​ ชวนให้ผู้ฟังชวนติดตาม อันว่าการอ่านนิยายหรือเรื่อง​ของเด็กใส่เทปนี้ นอกจาก​จะเหมาะ​กับผู้พิการทางตาแล้ว​ ยังมีประโยชน์​กับเด็กทั่วๆ​​ไป สำหรับไว้​ใช้เปิดฟังในรถหรือในยามว่าง​ได้อีกด้วย



ตอนแรก ดอกเข็มเธอก็เดินดู​และเลือกซื้อหนังสือด้วยอาการสงบเสงี่ยม แท้จริงแล้ว​ เธอมุ่ง​ที่​จะซื้อหนังสือเกี่ยว​กับงานศิลปะภาพวาดสีน้ำด้วย ​เพราะ​เป็นงานอดิเรกของเธอ ​แต่แล้ว​​เมื่อเราพาเธอเดิน​ไปดู​ที่ชั้นหนังสือแผนกทำสวน (gardening) เธอก็ลืมตัว หลุดอาการตื่นเต้นออกมา อย่างอดใจไม่อยู่​ ตลอดเวลา เธอ​จะเอ่ยอุทาน ว่า โอ้ ​พระเจ้า จอร์จ มันยอดมาก สลับ​กับเสียง อื้อฮือ...​. โอ้โฮ...​.. อา...​.

จนใน​ที่สุด เรา​ต้องบอกให้เธอ โทรเดี๋ยวนี้ ภายในห้านาที...​เอ๊ย หยุดเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น​ เดี๋ยว​ใครเดินผ่านมา​ได้ยินเข้า ​เขา​จะนึกว่านี่​เป็นแผนกหนังสือ XXX ก็เธอเล่น อุทาน อือๆ​ อาๆ​ อย่างนั้น​

เรื่อง​ของเรื่อง​ ​คือ คุณดอกเข็มเธอชอบทำสวน​เป็นชีวิตจิตใจ ​และหนังสือการ​แต่งสวนของอังกฤษนั้น​ก็งดงามขนาด ​เพราะคนประเทศนี้​เขาขึ้น​ชื่อเรื่อง​การทำสวนอยู่​แล้ว​ ดังนั้น​ ​เมื่อเธอ​ได้เห็นภาพต้นไม้ใบหญ้า ดอกไม้อันสดใส ​ได้เห็นดีไซน์อันเก๋ไก๋ ทำให้อาการของคนบ้าต้นไม้ บ้าสวนหลุดกระจาย แล้ว​เธอก็หันมาถามว่า ซื้อเล่มนี้ ดีไหม เล่มนั้น​ดีไหม อยากซื้อเล่มนี้ ​แต่มันแพงนะ

เราเห็นแล้ว​ ท่าทางเธออยาก​ได้จริงๆ​ เธอก็ถาม​ไปอย่างนั้น​แหละ​ ​เพื่อให้เรายุให้ซื้อ เราก็เลย​แปลงร่างกลาย​เป็นบ่างช่างยุ(ให้ซื้อ) ​ไปในทันใด ​เพื่อตอบสนองเจตนารมณ์ของคุณดอกเข็ม ปรากฏว่าคุณดอกเข็มก็ปฏิบัติตามการยุอย่างเคร่งครัด เธอก็ซื้อๆ​ๆ​ๆ​ ท่าว่า​จะหมดเงิน​ไปหลายอยู่​ เราเลย​บอกว่า ให้ซื้อ​ไปเถิด ถึงมัน​จะแพง ​แต่ถึงอย่างไรหนังสือมันก็อยู่​​กับเรา​ไป​ได้ตลอดชีวิต (​ถ้าเราไม่ทำหาย หรือปล่อยให้ปลวก มอดเข้ามากิน​ไปเสียก่อน) เราบอกว่า ซื้อเลย​ งานนี้ เจ๊สั่งลุย...​

มีอยู่​สองเล่ม​ที่เธอชอบมาก ​คือ เล่มหนึ่ง​ ​เป็นการสอนเด็กให้รักการปลูกต้นไม้ ​เขา​จะสอนให้เด็ก รู้จักประเภทต้นไม้ การเตรียมดิน การปลูกต้นไม้ในกระถาง นอกกระถาง การจัด​แต่งสวน นับว่า​เป็นการปลูกฝังนิสัย รักธรรมชาติให้เด็ก อย่างมีกระบวนการในการเรียนรู้ ​ที่สำคัญ ​คือ พ่อแม่ลูก​ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน ​ได้สร้าง​ความสุขในครอบครัวร่วมกันแบบสร้างสรรค์ ง่ายๆ​ ​เพราะในปัจจุบัน พ่อแม่หลายๆ​บ้าน ​จะหาพี่เลี้ยงจอตู้มาให้ลูก ไม่ว่า​จะ​เป็น ทีวี​ที่​ส่วนใหญ่​จะมีรายการ​ที่เหมาะสมสำหรับเด็กน้อยมาก หรือ​เป็นเกมส์คอมพิวเตอร์ เพลย์สเตชั่นต่างๆ​ แล้ว​ก็จบลงด้วยเกมส์​ที่ไล่ล่ากัน ไล่ฆ่า ทำลายล้างกัน คิดดู​เอาเองแล้ว​กันว่า เด็ก​จะมีพัฒนาการทาง​ความคิดอย่างไร

อีกเล่มหนึ่ง​​ที่ ดอกเข็มชอบมาก ​คือ แนว concept ของสวนแบบ healing garden หรือสวน​เพื่อการบำบัดเยียวยารักษา ธรรมชาติ​คือยารักษาใจ​และกาย​ที่ดี​ที่สุด ประโยชน์​ที่​ได้จากต้นไม้ ดอกไม้ ใบหญ้านั้น​ มีคุณอเนกอนันต์



ตัวอย่าง​ที่เห็นกันง่ายๆ​ ​คือ พืชสมุนไพรช่วยในการรักษาอาการทางกาย ​ส่วนกลิ่นหอมของดอกไม้​และไม้หอมบางชนิด ก็ช่วยในแง่ของการเยียวยารักษา​ความเครียด ​ความเหนื่อยล้าทางอารมณ์ ​ที่เรียกกันว่า aroma therapy ​ความงามของสีสันไม้ดอกตามธรรมชาติ ​ความเขียวสดของสนามหญ้า ต้นไม้ใบไม้ ล้วน​แต่ให้​ความรื่นรมย์แก่สายตา​และจิตใจ​โดย​ที่เราแทบไม่รู้ตัว

ถึงตอนนี้ เราเลย​กลาย​เป็นบ่างช่างยุอีกครั้ง บอกให้ดอกเข็มแปลเรื่อง​ในหนังสือเล่มนั้น​มาให้ชาวนกน้อย​ได้อ่านกันบ้าง ​ซึ่งเธอก็ทำท่าอยาก​จะแปลอยู่​ หวังว่า ต่อ​ไปเธอคงไม่แปลงร่าง บิดๆ​เบี้ยว ​เป็นมดเขียววีสาม​ไปเสียก่อน (บิดๆ​เบี้ยวๆ​ ไม่ยอมแปลนั่นเองค่ะ​) อันนี้ พวกเราคง​จะ​ต้องติดตามกันต่อ​ไป

​เมื่อหมดเวลาแห่งการสังสรรค์ เรา​กับดอกเข็มก็​ต้องล่ำลาจากกัน ด้วยต่างคนต่างมีภาระหน้า​ที่​ที่​จะ​ต้อง​ไปทำ

มัน​เป็นช่วงเวลาแห่งการรำลึก​ความหลัง ​และทบทวนถึงเรื่อง​ราวต่างๆ​​ที่ผ่านมาในกาลเวลา ​ที่เราก็อยาก​จะบอกว่า โอ้ ​พระเจ้า จอร์จ มันยอดมากเลย​ค่ะ​.