 ฟ้าจรดน้ำ |
|
| เรไร |
|
ณ ริมฝั่งนั่งเหม่อมองจ้องเกลียวคลื่น เสียงครืนครืนถาถั่งโถมโหมเข้าหา เป็นทิวแถวตามแนวฝั่งพสุธา ละลานตาสายน้ำพัดซัดหาดทราย เก็บเปลือกหอยเอาอิงแอบแนบข้างหู สดับอยู่ฟังเสียงร้องทำนองคล้าย ดังพายุเฝ้าบรรเลงเพลงพระพาย ประหนึ่งหมายข้ามฟากฟ้ามาเยี่ยมเยือน แหงนหน้ามองจ้องขึ้นไปในเวหา เหลือคณาแสนกว้างใหญ่หาใดเหมือน สุริยาคอยสลับกับดวงเดือน ฤาคล้อยเคลื่อมิเห็นใจใครตรอมตรม ถือคันเบ็ดคอยนั่งถามความรู้สึก ก็คิดนึกเรื่องแหลกรานพาลขื่นขม หวังสูงไปเกินไขว่หามาภิรมย์ เพียงได้ชมแค่ใฝ่ฝันมันร้าวราน ทอดสายตายาวออกไปในสายชล ฟ้าเบื้องบนมองเห็นเป็นคู่ขนาน เมื่อใดหนอน้ำกับฟ้ามาพบพาน เป็นตำนานสมตั้งใจใฝ่รำพึง เห็นสายน้ำนั้นบรรจบพบขอบฟ้า ตั้งใจว่าจะขอฝ่าไปให้ถึง แม้ห่างไกลสักเพียงใดไม่คำนึง จากก้นบึ้งของดวงจิตขอติดตาม รอนแรมกลางความปรวนแปรกระแสสินธุ์ เอาชีวินไปวัดดวงคอยทวงถาม เอาหัวใจคอยไปพบความงดงาม ฟ้าจรดน้ำพบเห็น ณ เส้นขอบฟ้า |
8 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 20 เม.ย. 2548, 10.56 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...