 ลมหายใจ...ใครก็ได้....ให้ฉันที |
|
| พอล อาร์ชี่ |
|
เคยได้ฝัน...ว่าเขานั้นเหงาแน่ จึงเผื่อแผ่จิตใจไปเป็นเพื่อน พอเขามีความรัก..ทักทายเยือน ก็มาเลือนว่าฉัน...นั้นเหงาเป็น ยิ้มอ่อนอ่อน...ตอนนั้นฉันฝันว่า เขาคงมาหาบ้าง..อย่างที่เห็น จึงบอกกับหัวใจ...ให้ใจเย็น พร้อมกับเร้นใจเรา...ไม่เหงาแล้ว บนกิ่งหางนกยูง..นกฝูงใหญ่ ลมพัดไหว..นกร้องก้องเสียงแจ้ว ยิ้มรับยิ้ม...รักปลูกอย่างถูกแนว นัยน์เผยแววว่าฉัน...ฉันรักเธอ พอเขารู้ว่าเรา...รักเขามั่น มาถึงวัน...นี้จึง..คะนึงเพ้อ อารมณ์เศร้าเหงาหงอย...ใจลอยเหม่อ เราละเมอเพ้อภักดิ์..รักข้างเดียว โอ้..นี่...เรา..ฝันไป...หรือใยหนอ น้ำตาคลอ...จวนจะ...ทะลักเชี่ยว ยิ้มกร่อยกร่อย....ลอยคว้าง...อย่างซีดเซียว เขาเดินเลี้ยวหายลับ...ไปกับใคร เราสะดุดหยุดใจ..ไว้ตรงนี้ พร้อมซุกหนีหน้านอน...อย่างอ่อนไหว ตะโกนร้องก้องหล้าฟากฟ้าไกล ลมหายใจ...ใครก็ได้..ให้ฉันที. |
 |
|
|
|
||
|
|
|
เพราะดี จะเป็นกำลังใจให้นะคะ
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 14 มี.ค. 2548, 20.05 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...