​ความในใจของแม่

คงไม่​ได้มีโอกาสบ่อยนัก​ที่แม่​จะ​ได้เขียนถึงลูก ​แต่ลูกก็คงรู้ ว่าแม่เฝ้ามองลูกอยู่​เสมอ ทุก ๆ​ วัน ลูก​กำลังสนุก​กับโลกใบนี้ ลูกสนุก​กับคอมพิวเตอร์ เกมส์จิ๊กซอว์ ​และสีน้ำ พู่กัน​ที่แม่สรรหามาให้ ลูก​กำลังอร่อย​กับอาหารแปลก ๆ​ ใหม่ ๆ​ ไม่จำเจเหมือนตอน​ที่​เป็นทารก ลูกรู้จักพริก​และชอบมัน

ลูกสนุก​กับโรงเรียน ​และ​เพื่อน ๆ​ ​และแม่​ต้องคอยทำตาแป๋วจ้องเป๋งทุกเย็น ในเวลา​ที่ลูกตั้งอกตั้งใจเล่าเรื่อง​ต่าง ๆ​ มีตะกุกตะกักบ้าง ติดอ่างบ้าง ​กับเรื่อง​ราว​ที่เกิดขึ้น​​แต่ละวัน

แม่ไม่เคยรู้สึกเหนื่อย​ที่​จะทำอะไร​ ๆ​ ​ที่มันเกี่ยวข้อง​กับลูก​โดยตรง ​แม้​จะเหนื่อยกาย​ไปบ้างบางวัน ​แต่​เมื่อเห็นลูกนอนหลับ แก้มป่องกลมดิก สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง ​ความเหน็ดเหนื่อยก็หาย​ไป อย่างอัศจรรย์


​แต่แม่ก็​เป็นคน ลูกก็​เป็นคน จึงไม่จำ​เป็น ​ที่เราสองคน​ต้องมองเห็นอะไร​เหมือน ๆ​ กัน
​เพราะตอนนี้ลูกโตพอ​ที่​จะแยกแยะ ​และโต้เถียงในสิ่ง​ที่ตัวเองไม่เห็นด้วย
-- เหมือน​กับผู้ใหญ่คนหนึ่ง​ ---​
แม่ดีใจ ​ที่ลูกเติบโต​เป็นตัวของตัวเอง บางครั้งลูกก็สอนอะไร​ให้แม่​โดย​ที่ลูกก็ไม่รู้ตัว --

"แม่ตอบอือ ​ได้ยังไง ​ต้องค่ะ​สิ พูด​เพราะ ๆ​ ไง น้องภูไทยังพูด​เพราะเลย​...​."

"แม่ใส่ CD ซ้อนกันสองแผ่น เห็นรึเปล่า เนี่ย ๆ​ แม่ลืม​เอาแผ่นเก่าออกก่อน...​."

"แม่ใส่กางเกงให้น้องภูไทกลับข้างนะ กระเป๋ามัน​ไปอยู่​ข้างหลังแล้ว​...​. นี่ ...​เห็นมั้ย ๆ​"

‘มันช่างเจรจานัก ไอ้หัวเหม่งของแม่’ แม่นึก แม่เคยมีฉายาจากพี่ ๆ​ ว่า หัวโหนก ​เพราะตอน​ที่เกิด หน้าผากโหนกเหมือนเด็กอัฟริกันหัวโต ตัวผอม ๆ​ ดำ ๆ​ ดูขาดอาหาร คุณยายเล่าว่า ​ใครมาเยี่ยมก็ทำหน้าพิกล เหมือนหยิบมาผิดตัว แล้ว​ลูกก็โขกพิมพ์​เอาหน้าผากแม่ออกมาด้วย ลูกก็เลย​​เป็น ‘หัวเหม่ง’ ของแม่สืบต่อกัน​ไปไงล่ะ

แม่ชอบมองแอบมองลูก เวลา​ที่ลูกสวมชุดนักเรียนอนุบาล มันเหมือนสัญลักษณ์บอกอะไร​ บางอย่าง ว่าลูก​กำลังเติบโต​และ​กำลังเรียนรู้อยู่​ ...​. วันเวลาผ่าน​ไปเร็วนัก เหมือนลูกยังนอน แบเบาะกระดุกกระดิก อยู่​ในผ้าอ้อม​เมื่อไม่กี่วันมานี่เอง ...​.

แม่ไม่เหนื่อย​ที่​จะเล่านิทานก่อนนอน ​เพราะมันหมายถึง การเสริมจินตนาการให้​กับลูก
แม่ไม่เหนื่อย​ที่​จะพาลูก​ไปไหนมาไหน ​เพราะมันหมายถึงการทำให้ลูก​ได้มองเห็นโลกกว้าง ​และรู้จักผู้คน แม่ไม่รังเกียจ​ที่​จะแก่ ​เพราะมันหมายถึง​ได้มองเห็นลูกโต​เป็นผู้ใหญ่ ​ได้มีชีวิตในหนทาง​ที่เลือกเอง

แม่​จะไม่บังคับให้ลูกเรียนพิเศษ ติวเข้ม กวดวิชาใด ๆ​ ​ทั้งสิ้น ​ถ้าลูกไม่เต็มใจ​จะทำมัน
​เพราะวัยเยาว์นั้น​ ...​ สั้นนัก หาก​ได้ตักตวงในสิ่ง​ที่อิ่มใจ​และมี​ความสุข ย่อม​เป็นเรื่อง​​ที่ดี​ที่สุดเท่า​ที่แม่​จะทำให้ลูก​ได้

วันก่อนแม่เล่าให้ป้าฟัง ว่าเช้า​วันนั้น​แม่​ไปส่งลูก​ที่โรงเรียนแล้ว​ แม่หันหลังกลับ ​เพราะ​เป็นเวลา​ที่คุณครูเรียกเข้าแถว​พอดี แม่ลืมบ๊าย บายให้ลูก ลูกร้องไห้พลาง วิ่ง​ไปพลางมาจนถึงตัวแม่ แล้ว​ท้วงว่า ทำไมแม่ไม่บ๊ายบายตอบลูกจากในแถว ...​. แม่เอ่ยขอโทษ แล้ว​โบกมือกันใหม่ ลูกก็โบกตอบ แล้ว​​เอาเสื้อเอี๊ยมนักเรียนเช็ดน้ำตา เดินกลับ​ไปเข้าแถว

ป้า ๆ​ บอกว่าทำไมลูกถึงอ่อนไหวนัก ระวังโตขึ้น​ ​ความอ่อนไหวนี้อาจ​เป็นภัย "​จะเบี่ยงเบนทางเพศน่ะหรือคะ​" แม่ก็ครุ่นคิดพักหนึ่ง​ แล้ว​ตอบป้า ๆ​ ​ไปว่า ไม่​เป็นไร ​ถ้าลูก​จะ​เป็นอะไร​อย่าง​ที่ลูกอยาก​เป็น ก็​เป็น​ไปเถอะ ​เพราะ​ความรักของแม่ไม่แบ่งแยกอยู่​แล้ว​

ลูกก็​คือลูก แม่รักลูกเสมออย่าง​ที่ลูก​เป็น Just the way you areไง ...​.. ดีมั้ยครับ​