ใกล้ถึงวันเข้า​ไปทุกที ตื่นเต้นจัง พรุ่งนี้แล้ว​สินะ​ที่คุณแม่ของอ้น​จะมา​ที่บ้าน ฉันยังไม่​ได้บอก​ใครเลย​เรื่อง​​แต่งงาน มันยังไม่อยาก​จะบอก บางครั้งฉันยังรู้สึกกังวล ​ทั้ง ๆ​ ​ที่ทุกอย่างมัน​กำลัง​จะสมบูรณ์ บางทีฉันอาจ​จะยังไม่​พร้อม​ที่​จะ​แต่งงาน มันคง​จะเร็วเกิน​ไป คิดแล้ว​ก็ใจหายเหมือนกัน ​แต่ทำไง​ได้ ไม่วันใดก็วันนึงมันก็​ต้องมีวันนี้อยู่​ดี ไม่ช้าก็เร็ว


ฉันกดโทรศัพท์​ไปหาจอย ใช่ฉันควร​ที่​จะบอกข่าวดีนี้​กับจอยก่อน



"วันนี้ว่างไม๊จ๊ะ​" ฉันพูดขึ้น​มาทันที​เมื่อจอยรับสาย



"มีอะไร​ให้รับ​ใช้คะ​ แหม พอคืนดีกัน​ได้เนี่ย ลืมฉัน​ไปเลย​นะ" ใยจอยแอบเหน็บ



"แหม แค่นี้ก็​ต้องงอนด้วย ว่างไม๊ล่ะจ๊ะ​ ​จะเลี้ยงข้าว" ฉันพูด



"ว่างสิ ฉันว่า​จะโทรหาแก​พอดีเลย​ล่ะ ​พอดียุ่ง ๆ​ มีเรื่อง​​จะบอกเหมือนกัน" จอยตอบรับ



"งั้นเจอกัน​ที่เดิมนะจ๊ะ​ 6โมงนะ" ฉันนัด



เรียบร้อย​แล้ว​ ใยจอยตกลง เธอ​จะ​ต้องตกใจแน่ ๆ​ ยังเหลือน้อตอีกคน ​แต่คงไม่​เป็นไร เดี๋ยวใยจอยคงจัดการให้ฉันเองล่ะ เดี๋ยวนี้​เขาสองคนสนิทกันแล้ว​นี่เห็น​ไปไหนมาไหนด้วยกัน​เป็นประจำ


ฉันบอกอ้นแล้ว​ว่าวันนี้ไม่​ต้องมารับ ให้​เขารีบกลับ​ไปเตรียมตัว​เพื่อวันพรุ่งนี้


ฉัน​ไปหาจอยตามนัด เดินเข้า​ไปในร้าน มองหาจอย ยังไม่มา ฉันเลย​​ไปนั่งรอตรงโต๊ะหัวมุมติดกระจก


นั่นไงใยจอย​กำลังเดินมา อ้าว..น้อตก็มาด้วย ​เขา 2 คนเดินเข้ามา​พร้อมกันในร้าน จอยเดินมาหาฉัน​ที่โต๊ะ ​ส่วนน้อตเดิน​ไปตรง​ที่เคาน์เตอร์สั่งอาหาร



"เดี๋ยวนี้สนิทกันจังเลย​นะ ตัวติดกันหรือไงจ๊ะ​" ฉันแซว



แปลกจัง​ที่ใยจอยไม่พูดอะไร​ ​ได้​แต่ยิ้มหน้าแดง ปกติ​ต้องสวนฉันกลับทันควันแล้ว​



"แล้ว​ว่าไงจ๊ะ​ คิดเฮี้ยนอะไร​ขึ้น​มา​จะเลี้ยงข้าว" ใยจอยรีบพูดขึ้น​มาทันที หลังจากนั่งอายอยู่​พักนึง



"​พอดีมีเรื่อง​​จะบอกน่ะ ​แต่ยังไม่บอกดีกว่า ​เอาเรื่อง​ของแกก่อน ว่าไงจ๊ะ​" ฉันถาม



น้อตเดินมา​ที่โต๊ะ​พอดี ​เขาสองคนเกี่ยงกัน​ไปมา ใยจอยเกี่ยงให้น้อตพูด ​ส่วนน้อตก็ทำหน้าบอกใบ้ให้จอยพูด



"สองคนนี่ อะไร​กันจ๊ะ​ มีอะไร​ก็ว่ามาสิไหนมีเรื่อง​อะไร​​จะบอก" ฉันถามด้วย​ความอยากรู้



น้อตยื่นซองให้ฉัน มัน​เป็นซองสีแดงมองดูก็รู้​ได้ทันทีว่ามัน​คือการ์ด​แต่งงาน


ฉันมองหน้า​ทั้งสองคนอย่าง งง งง แบบไม่อยาก​จะเชื่อสายตาตัวเอง ​เป็น​ไป​ได้เหรอ​เพื่อนฉัน​ทั้งสองคน​กำลัง​จะ...​



"ตั้งแต่​เมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่อง​เลย​" ฉันถามอย่างดีใจ



"ก็เกือบปีแล้ว​ล่ะ.." ใยจอยพูดอย่างอาย ๆ​



ฉันหัวเราะออกมาอย่างดีใจ พลางดึงการ์ดออกมาอ่าน นี่​เขา​ทั้งสองคน​กำลัง​จะ​แต่งงานกันจริง ๆ​


ใยจอยเล่าให้ฉันฟังถึงเรื่อง​ราว​ที่ทำให้​เขา​ทั้งสองคนตัดสินใจคบกัน ​ซึ่งน้อตก็นั่งเขินอยู่​ข้าง ๆ​


มัน​เป็นเรื่อง​​ที่น่ายินดี​ที่สุดเรื่อง​หนึ่ง​ ​เขาสองคนเหมาะสมกันจริง ๆ​ น้อต​เป็นผู้ชาย​ที่ดี ​เขา​จะ​ต้องดูแลจอย​ได้​เป็นอย่างดี ฉันเชื่อแบบนั้น​



"ฉันดีใจด้วยนะ ดีใจด้วยจริง ๆ​" ฉันพูดด้วย​ความยินดีจากใจจริง



"ขอบใจจ้ะ​" จอยพูด​พร้อม​กับหัน​ไปยิ้มให้น้อต



ใน​ที่สุด ใยจอยก็​แต่งงานแซงหน้าฉันจน​ได้ อุตส่าห์​จะมาบอกเรื่อง​ของฉันให้​ทั้งคู่เซอร์ไพร้ซ์ กลับกลาย​เป็นฉัน​ที่โดนซะเอง เรื่อง​ของฉันเลย​ดูธรรมดา​ไปเลย​ ​เมื่อเทียบ​กับเรื่อง​ของพวก​เขา



"แล้ว​เรื่อง​ของอรล่ะ มีอะไร​​จะบอกจ๊ะ​" ใยจอยถาม



"อ้น ขอฉัน​แต่งงานจ้ะ​ พรุ่งนี้คุณแม่​เขา​จะมาสู่ขอ​ที่บ้าน" ฉันพูด



"จริงเหรอ อร ดีใจด้วยนะ" ใยจอยพูด​พร้อม​กับจับมือฉันอย่างยินดีด้วยใจจริง



"ยินดีด้วยนะอร...​" น้อตพูด



ฉันยิ้มให้​กับ​เพื่อนรักของฉัน​ทั้งสอง



"อย่างนี้เราก็​แต่งใกล้ ๆ​ กันเลย​สิ" ใยจอยพูด



"คงยังหรอกจ้ะ​ยังไม่รู้เลย​ว่า​จะ​แต่งวันไหน คงไม่เร็วเท่าเธอสองคนหรอก" ฉันแซวทำให้จอย​กับน้อตมองหน้ากันอย่างอาย ๆ​



น้อต​กับจอยมาส่งฉัน​ที่บ้าน เราคุยกันตลอดทาง มี​แต่เรื่อง​น่ายินดี​ทั้งนั้น​ ไม่อยาก​จะเชื่อเลย​ว่าเรา​จะ​ได้​แต่งงานใกล้ ๆ​ กัน


กลับถึงบ้าน เห็นเจ้าโอม น้องชาย​กำลังเล่นเกมส์อยู่​หน้าทีวี ​ส่วนใยอ้อม น้องสาวก็​กำลังล้างจานอยู่​ในครัว ไม่เห็นพ่อ​กับแม่ สงสัยท่าน​กำลังดูทีวีกันอยู่​ในห้องนอน


ฉันเดิน​ไปนั่งตรงเก้าอี้รับแขก นั่งดูน้องเล่นเกมส์อยู่​พักนึง สักพักน้องสาวก็เดินเข้ามานั่งสมทบ



"พี่อร ​เมื่อกี๊นี้มีผู้หญิงคนหนึ่ง​ โทรมาหาพี่อรล่ะ เค้าบอกว่ามีเรื่อง​สำคัญมาก" ใยอ้อมบอก



"เหรอ..​ใครอ่ะ" ฉันถามอย่างสงสัย



"ไม่รู้สิ ​เขาไม่​ได้บอกไว้ บอก​แต่ว่าให้พี่อรโทรกลับให้​ได้" ใยอ้อมพูด​พร้อม​กับยื่นกระดาษ​ที่จดเบอร์ให้ฉัน ฉันหยิบมามองดู "เบอร์ไม่คุ้นเลย​" ฉันคิดในใจ



"นี่พี่มีเรื่อง​ไร​จะบอกล่ะ" ฉันพูดยิ้ม ๆ​



"เรื่อง​ไรเหรอ...​อย่าบอกนะว่า​จะ​แต่งงาน" ใยอ้อมพูดหน้าตาเฉย



"เอ้ย รู้​ได้ไง ​ใครบอก" ฉันถามอย่างประหลาดใจ



"อ้าว จริงเหรอเนี่ย แค่พูดเล่น ๆ​ เอง" ใยอ้อมพูด



"หา..อะไร​นะ" ​ทั้งอ้อม​และโอม ร้องออกมา​พร้อม ๆ​ กัน​โดยไม่​ได้นัดหมาย



​ทั้งสองคนตื่นเต้นกันใหญ่ ถามฉันใหญ่เกี่ยว​กับรายละเอียด ฉันก็บอกพวก​เขาว่าฉันเองก็ยังไม่รู้อะไร​เลย​​ต้องรอให้ผู้ใหญ่ของ​ทั้งสองฝ่ายคุยกันก่อน


ยังไม่ทันไรเลย​ใยอ้อมน้องสาวตัวแสบรีบวิ่งขึ้น​​ไปหาพ่อ​กับแม่ทันที



"แม่ขา แม่ พี่อร​กำลัง​จะ​แต่งงานแหล่ะค่ะ​" ใยอ้อมโพล่งขึ้น​มา



ฉัน​ที่​กำลังวิ่งตาม​ไปติด ๆ​ หวังว่า​จะ​ไปห้าม ​แต่ไม่ทันเสียแล้ว​


พ่อ​กับแม่มองหน้ากันอย่างงง งง



"จริงเหรอ อร" แม่หันมาถามฉัน​ที่​กำลังแอบหยิกใยน้องสาวตัวแสบอยู่​



"ค่ะ​แม่ อ้น​เขา​จะพาคุณแม่ของ​เขามาพรุ่งนี้" ฉันบอกอย่างเขิน ๆ​



"แล้ว​หนูแน่ใจแล้ว​เหรอยัง" แม่ถามอีกครั้ง



"แน่ใจค่ะ​แม่" ฉันตอบอย่างมั่นใจ



พ่อ​กับแม่มองหน้ากัน แล้ว​พ่อก็พูดขึ้น​ว่า



"​ถ้าลูกแน่ใจ พ่อ​กับแม่ก็คงไม่ว่าอะไร​ ชีวิต​เป็นของลูก ​ถ้าลูกคิดว่าดีแล้ว​ พ่อ​กับแม่ก็คงไม่ขัด"



ฉันเดินเข้า​ไปกอดพ่อ​กับแม่ด้วย​ความรัก พวกท่าน​เป็นบุพการี​ที่ประเสริฐ​ที่สุด ​แต่ไหน​แต่ไรมาแล้ว​ พ่อ​กับแม่ไม่เคยบังคับฉัน ​และน้อง ๆ​ เลย​ซักครั้ง ท่านให้อิสระอย่างเต็ม​ที่ในการตัดสินใจมา​โดยตลอด ​แม้กระทั่งเรื่อง​นี้​ซึ่ง​เป็นเรื่อง​สำคัญ ​แต่ท่าน​ทั้งสองก็ยอมรับในการตัดสินใจของฉัน


อีกไม่กี่ชั่วโมงก็​จะอีกวันแล้ว​ ยังไงมันก็อด​ที่​จะตื่นเต้นไม่​ได้ นี่ขนาดยังไม่ใช่วัน​แต่งนะ ​ถ้าถึงวันนั้น​จริง ๆ​ ​จะขนาดไหน


ใน​ที่สุด​ความฝันของฉันก็​กำลัง​จะ​เป็นจริง อีกหน่อย​ฉันก็​จะ​ต้องเปลี่ยนนามสกุล​ไป​ใช้ของอ้น มันคงฟังดูแปลก ๆ​ พิลึก คิด​ไปก็ยิ้ม​ไป คิดถึงอ้นจัง ​เขา​จะรู้สึกแบบเดียว​กับฉันไม๊นะ


ลืม​ไปเลย​ ​ใครกันนะ​ที่ฝากเบอร์ให้โทรกลับ​เมื่อตอนเย็น เบอร์ไม่คุ้นเลย​ ​แต่​เขาบอกว่ามีเรื่อง​สำคัญ ฉันเริ่มลังเลว่า​จะโทรหรือไม่โทรดี ใน​ที่สุดฉันก็ตัดสินใจลองโทร​ไป เผื่อว่า​เขา​จะมีเรื่อง​สำคัญจริง ๆ​



ฉันกดเบอร์โทรศัพท์ตาม​ที่อ้อมจดให้ฉันในเศษกระดาษ มัน​เป็นเบอร์มือถือ​ที่ขึ้น​ต้นด้วย 01...​



"ตู๊ดดดดด...​..ตู๊ดดดดดดด...​" สัญญาณโทรศัพท์ดังแสดงว่าโทรติด



"...​...​...​...​...​...​...​...​" มีคนรับแล้ว​ ​แต่ไม่พูด



"สวัสดีค่ะ​ นี่อรนะคะ​ ​ที่บอกให้โทรกลับน่ะค่ะ​" ฉันแนะนำตัวขึ้น​ก่อน



"พี่อรเหรอคะ​.."



"เอ่อ..ขอโทษนะคะ​ นั่น​ใครพูดคะ​" ฉันถามด้วย​ความสงสัย



"ปอค่ะ​..ไม่ทราบว่าพี่อรจำ​ได้ไม๊ ​ที่เคย​ไปรับพี่อร​กับพี่อ้นน่ะค่ะ​"



ฉันนิ่งเงียบ​ไปชั่วขณะหนึ่ง​ จำ​ได้สิ ทำไมฉัน​จะจำไม่​ได้ คน​ที่เกือบ​จะทำให้ฉัน​กับอ้น​ต้องเลิกกัน แล้ว​เธอโทรมาทำไม มีจุดประสงค์อะไร​ ใจฉันเริ่มเต้นไม่​เป็นส่ำ มันค่อย ๆ​ เต้นแรงขึ้น​ แรงขึ้น​



"พี่อรคะ​ ปอรู้ว่าปอไม่ควรโทรมาหาพี่อร ​แต่ปอไม่รู้​จะทำยังไงแล้ว​"



ปลายสายเริ่มร้องไห้ มันเรื่อง​อะไร​กัน ฉันงง​ไปหมดแล้ว​ เธอร้องไห้ทำไม



"พรุ่งนี้พี่อ้น​จะ​ไปขอพี่อร​แต่งงานใช่ไม๊คะ​ ใช่ไม๊คะ​พี่...​" เธอถามเสียงสั่น



"ไม่ทราบว่ามีธุระอะไร​อีกรึเปล่าคะ​"



ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี ไม่อยากคุยต่อแล้ว​ ​แต่ก็ไม่กล้าวาง​ไปเลย​ มันเสียมารยาท


ปลายสายเริ่มร้องไห้ หนักขึ้น​ หนักขึ้น​...​



"ปอท้องค่ะ​..พี่อร...​ปอท้อง"