ประเด็น​ความคิดแรก ​ที่เกิดขึ้น​ก็​คือ สิ่ง​ที่เราเห็น อาจ​จะไม่ใช่สิ่ง​ที่เราเห็นจริงๆ​ เวลาเราส่องกระจกตอนเช้า​ คน​ที่เราเห็นสะท้อนจากกระจก ไม่ใช่ตัวเราจริงๆ​เลย​

ข้อนี้ยืนยัน​ได้ ​เพราะ​เมื่อเช้า​ลุงเปี๊ยกส่องกระจก เจอผู้ชายวัยกลางคน ๆ​หนึ่ง​จากไหนไม่รู้ ทะลึ่ง​เอาชุดนอนของลุงเปี๊ยก​ไปใส่ คิดดูสิ สิ่ง​ที่เห็นเชื่อ​ได้​ที่ไหนกัน จริงม๊ะ

อ้าว ทำไมอ่ะลุง อิอิ
คนเราน่ะ เปลี่ยนแปลงตัวเอง​ได้ ​ถ้าอยาก​จะเปลี่ยน
แสดงว่า​ที่เห็นอยู่​ทุกวันน่ะ ไม่อยากเปลี่ยน​เป็นอะไร​แล้ว​น่ะสิ ถึงเห็นอย่างเดิมไม่เปลี่ยนสักที ฮ่า ฮ่า

ลุงเปี๊ยกคะ​,

บางที...​.ภาพ​ที่เราเห็น มันไม่ใช่แค่ภาพ ​ไปป์ เท่านั้น​ นั่น​เป็น​เพราะจินตนาการอันวิเศษสุดของเรากระมัง ​ที่คนเราอาจคิดเตลิดเปิดเปิง​ไป​ได้ร้อยแปดพันเก้า ​แต่พอกลับมามองอีกที

" อ้าว...​.นี่ฉันแค่ฝัน​ไปเหรอนี่...​...​"

ยังดีนะ...​ ​ที่ลุงเปี๊ยกตื่นขึ้น​มาแล้ว​มองเห็นแค่ภาพ ผู้ชายวัยกลางคนน่ะ

สักวันหนึ่ง​ลุงเปี๊ยกตื่นขึ้น​มาแล้ว​ส่องกระจก​จะพบว่า...​.โอ๋ยโหย...​..โอ๋ย...​ชายแก่​ที่ไหนในกระจกบานนี้ ​ที่​เอาชุดนอนของฉัน​ไปใส่...​.. หา!!!