(ก่อน​จะอ่านข้อ​ความข้างล่าง อยากให้ผู้อ่านลองตอบคำถามของหัวข้อบท​ความนี้ก่อน
ว่า...​ เรา​คืออะไร​...​)


ครั้งแรก​ที่ฉัน​ได้เข้าห้องเรียนวิชาปรัชญาเบื้อต้น อาจารย์ให้คำถามมาสิบคำถาม
​และคำถามแรกในสิบคำถาม​ที่ว่านั้น​​คือ.. เรา​คืออะไร​...​

นักเรียน​ที่ลงเรียนในวิชานั้น​ มีอยู่​ประมาณห้าสิบกว่าคน ​แต่ละคนล้วนตอบคำถามนี้
แตกต่างกัน​ไป บ้างก็ว่า เรา​คือเรา เรา​คือคน เรา​คือสิ่งมีชีวิต ​และอีกมากมาย​

​แต่ไม่มี​ใครเลย​​ที่ตอบเหมือน​กับ​ที่ฉันตอบ
คำตอบของฉัน​คือ ..เรา ​คือ ​ความว่างเปล่า...​
​ที่ฉันตอบอย่างนี้​เพราะ
หากสุดท้าย​ที่ๆ​เรา​ต้อง​ไป​คือนิพพาน ​และนิพพาน​คือ​ความว่างเปล่าแล้ว​
เราย่อม​ต้อง​เป็น​ความว่างเปล่าด้วยเช่นกัน..

นักปรัชญาผู้หนึ่ง​​ได้ให้​ความเห็นในเรื่อง​นี้​ได้น่าสนใจว่า
​โดยเนื้อแท้แล้ว​ เรา​คือ​ความว่างเปล่า
​เมื่อเราเกิดมา มีบิดา มารดา เราจึง​เอาสถานะ "ลูก" มาใส่ในตัวเรา
พอเรา​ไปเรียนเจออาจารย์เราก็​เอาสถานะว่า "ศิษย์" มาใส่ในตัวเรา
​เมื่อเรา​แต่งงานเราก็​เอาสถานะว่า "สามี" หรือ "ภรรยา" มาใส่ในตัวเรา
​เมื่อเรามีลูก เราก็​เอาสถานะว่า "พ่อ" หรือ "แม่" มาใส่ในตัวเรา
เราล้วน​เอาสถานะต่างๆ​มาใส่ในตัวเรา ตาม​แต่ว่าตอนนั้น​ๆ​เราอยู่​​กับ​ใคร
หรือ​แม้​แต่เราอยู่​​กับตัวเอง ​ที่หลายคนเขียนว่า เรา​คือเรา นั้น​ก็เกิดจาก
เรา​เอา สถานะว่า "เรา" มาใส่ในตัวเอง​ทั้งนั้น​
​ซึ่ง​ถ้าแท้จริงตัวเรา ไม่ใช่​ความว่างเปล่า ไหนเลย​​จะ​เอาสิ่งต่างๆ​มาใส่ในตัวเรา​ได้
​และ​เมื่อเรานำ​เอาสถานะนั้น​มาใส่แล้ว​ ตัวเราก็​จะเต็มจนกว่าเรา​จะ​เอาสถานะ​ที่ใส่อยู่​ออก

เช่น​เมื่อเราใส่สถานะว่า "ลูก" ​เมื่ออยู่​​กับพ่อ​และแม่ เรา​จะไม่​สามารถนำสถานะอื่น
มาใส่​กับพ่อ​และแม่​ได้เลย​ ​แต่พอเจอ​เพื่อน เราก็​เอาสถานะ"ลูก"ออก ​เอาสถานะ"​เพื่อน"
ใส่เข้ามาแทน ดังนั้น​​จะเห็น​ได้ว่า ใน​แต่ละช่วงเวลาเรา​จะมีอยู่​แค่สถานะเดียวเสมอ
ขึ้น​อยู่​​กับช่วงเวลานั้น​ๆ​เรา​เอาตัวเอง​ไปยึดติดอยู่​​กับ​ใคร

ในคำอธิบายนี้ ​จะ​สามารถอธิบาย​ได้อีกแบบหนึ่ง​หนึ่ง​​คือ
​โดยเนื้อแท้แล้ว​ เรา​คือ​ความว่างเปล่า
​เมื่อเรามีอารมณ์​ความรู้สึกต่างๆ​นั้น​ย่อมเกิดจาก
เรา​ได้นำอารมณ์​ความรู้สึกนั้น​ใส่ลงมาในตัวเรา​ทั้งสิ้น
​ทั้งสุข ทุกข์ เศร้า ดีใจ เสียใจ สิ่งเหล่านี้​จะใส่เข้ามาในเราไม่​ได้เลย​
​ถ้าขณะนั้น​เราไม่ว่าง...​

ดังนี้แล้ว​จึงอธิบาย​ความหมายของคำว่า เรา ​คือ ​ความ ว่าง เปล่า ​ได้เช่นนี้แล...​

สิ่งนี้​จะมีประโยชน์อย่างไร...​

มัน​จะช่วยให้ง่าย​เมื่อเราพบว่าอารมณ์เหล่านี้ไม่ต่างอะไร​​กับสิ่งของ​ที่เรา​สามารถหยิบเข้า
หยิบออก​ไปจากเรา​ได้

​เมื่อเราพบว่า เรา​กำลังโกรธ หากเรานึก​แต่เรื่อง​​ที่เราโกรธ เราก็ยังคงโกรธอยู่​อย่างนั้น​
​แต่​ถ้าเรานึกถึงตัวเราว่า ตอนนี้​ความโกรธเข้ามาอยู่​ในตัวเราแล้ว​ ก็เพียงแค่หยิบ​เอา
​ความโกรธออก ทำใจให้ว่าง เท่านั้น​ ​ความโกรธก็​จะหาย​ไป ​และ​เมื่อเรา​สามารถหยิบ​เอาอารมณ์ไม่ดีออก​ไปจากใจ​ได้หมด เวลาเรา​จะทำสิ่งใด ​ความคิดเราก็​จะไม่ถูกยึดติด​กับอารมณ์ ก็​จะทำให้เราดำเนินหนทางเรา​ไป​ได้อย่างมีสติมากขึ้น​ นั่นเอง