วัน​ที่น่าเบื่อ​กำลัง​จะผ่าน​ไปอีกวัน...​

​เมื่อเราไม่รู้ว่าชีวิตเรา​กำลัง​จะเดิน​ไปทางทิศไหน...​

ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เรา​จะมีชีวิตอย่างไร เรา​จะ​ต้องทำอะไร​...​

เหมือน​กับปลา​ที่ตายแล้ว​ ​กำลังลอย​ไปตามกระแสน้ำเรื่อยๆ​ ...​

ไม่รู้จุดหมายของชีวิต...​ ​ใช้ชีวิต​ไปวันๆ​ ​ใช้เวลาให้มันหมด​ไปเรื่อยๆ​ ​และไร้ค่า...​

​ที่จริง​จะว่า​ไป มัน​เป็นเช่นนี้ตั้งแต่ตอนเด็กๆ​แล้ว​หละ...​

​เมื่อเราเกิดมา เราถูกสอนให้เรียนหนังสืออย่าง​เป็นลำดับขั้น...​

​เมื่อเรียนจบ ก็​ไปหางานทำ...​ ​และก็หาเงิน...​ ​และก็​ใช้เงิน...​ สุดท้ายก็ตาย..

​และก็กลับมาเกิด มาเรียนหนังสือ มาทำงาน มาหาเงิน มา​ใช้เงิน ​และก็ตาย...​ อีกครั้ง

วนเวียน​ไปอย่างนี้ ไม่รู้จักจบจักสิ้น...​

เพียง​แต่ หากเรารู้ว่าเรา​จะ​ต้องเดิน​ไปทางใด มันคง​จะดีนะ...​

หากเรามีเป้าหมาย​ที่​จะมุ่ง​ไปแล้ว​ มันคง​จะทำให้เรารู้ว่าเราควร​จะทำอะไร​...​

​แต่ เรา​จะ​เอาอะไร​​เป็นเป้าหมายหละ...​ การมีเงินมากๆ​นั่น​คือเป้าหมายหรือ...​

สำหรับฉันแล้ว​ การตั้งเป้าหมายซักเรื่อง​ช่าง​เป็นเรื่อง​​ที่ยากเย็นเสียจริงๆ​...​

​เพราะหลายตรั้ง​ที่ฉันตั้งเป้าหมายใดๆ​นั้น​ ฉันมัก​จะไม่พบทางเดิน​ไปเลย​นะสิ...​

​และสุดท้าย...​ ชีวิตฉันก็เหมือนปลาตาย​ที่ลอย​ไปตามกระแสน้ำ...​

บางทีตัวฉันคงทำ​ได้เพียงแค่รอ วันตาย...​