 เสียงขลุ่ยคราง เมื่อนางครวญ |
|
| เรไร |
 เสียงไพเราะ เสนาะผ่าน ลำไม้ไผ่เหมือนมีใคร คนไกล ไห้หวลหา ฝากลำนำ พร่ำเพลง บรรเลงมา สุขเถิดหนา จะเหงา เศร้าไปใย โศกสะอื้น ผะแผ่ว แว่วยินเสียง เป็นสำเนียง โหยหา ว่าไฉน เสียงโหยหวล ครวญหา ทุกคราไป เพลงลมไม้ ฝากไป ให้ได้ยิน อยู่แห่งไหน อย่าสะดุด ไปสุดโลก เอาความโศก โศกา อย่าผันผิน ลงลอยไปให้ สุดแคว้น แดนแผ่นดิน ถ้าได้ยิน โปรดคนึง ถีงคนไกล ขอจงรู้ อยู่ไหนไหน มีใครห่วง ยิ่งกว่าดวง ชีวัน จะรู้ไหม ฝากความเศร้า โศกา ฝ่าลมไป โอ้ดวงใจ อยากให้รู้ ฉันอยู่คอย จึงหยิบขลุ่ย เล่าน้อย มาคอยเป่า เอาความเหงา ร้าวรอน ตอนเศร้าสร้อย ให้พระพาย โบยฉิว ละลิ่วลอย ถึงยอดดอย ก้นสมุทร สุดปฐพี เสียงขลุ่ยคราง นางครวญ หวนคนึง เฝ้าคิดถึง คนไกล อย่าหน่ายหนี ว่าเพ้อพร่ำ ร่ำหา ทุกราตรี ดวงฤดี แทยสลาย เมื่อไร้เธอ
|
7 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 01 ต.ค. 2547, 12.18 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...