![]() |
![]() |
เรไร![]() |
เห็นซอแขวน ที่ข้างฝา พาใจหวน เคยคร่ำครวญ เล่นล้อ ต่อเพลงหวาน ในเวลา เงียบสงัด รัตติกาล ค่ำคืนนั้น เสียงใส ให้ครื้นเครง บนเส้นเสียง เรียงถ้อย ร้อยกวี คือดนตรี สองเรา เฝ้าบรรเลง ฉันตีขิม เธอสีซอ ต่อเป็นเพลง เล่นกันเอง แว่วหวาน กังวานไพร สะบัดไม้ ไล่เรียง เคียงเสียงซอ เคล้าเคลียคลอ หวีดหวิว เพลงพริ้วไหว เป็นเพลงรัก ฝากฝัง ที่กลางใจ ปล่อยหทัย ปลิดปลิว ละลิ่วลอย ราตรีนี้ มีเพียง สำเนียงเศร้า ขิมตัวเก่า เล่าเรื่องราว ที่เหงาหงอย กระหน่ำมือ สื่อเสียง เพียงรอคอย มาเกี่ยวก้อย ร้อยบรรเลง เพลงของเรา |
เมื่อวันที่ : 29 ส.ค. 2547, 00.05 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...