![]() |
![]() |
mars![]() |
...เพียงครั้งหนึ่งฉันผิดพลาด กลับพบโอกาสที่ไม่เคยเห็น
ท้องฟ้าจรดพิ้นป่าและลำน้ำ ...
เพียงครั้งหนึ่งฉันผิดพลาด กลับพบโอกาสที่ไม่เคยเห็น ท้องฟ้าจรดพิ้นป่าและลำน้ำ ...
ท้องฟ้าจรดพิ้นป่าและลำน้ำ
วันนี้เป็นวันดี อากาศเย็นสบาย ไม่มีพัดลม หรือแอร์ แต่เป็นสายลมที่พัดพาความเย็น คุณอาจไม่เชื่อว่าช่วงนี้จะมีที่ไหนกันอากาศไม่ร้อน....อากาศตอนนี้พัดพาความร้อนทั้งของสายลมและแสงแดดอันระอุไปในทุกๆที่ แต่ที่นี่กลับเย็นสบาย ไร้กังวล
ป่า สายน้ำ ต้นไม้ และท้องฟ้า รวมตัวกันเป็นบ้านที่เย็นสบาย ฉันเป็นคนที่หลงใหลในป่า หลงใหลสานน้ำ และท้องฟ้า หลงใหลอากาศที่สบายไม่เร่งร้อน หลงใหลป่าไม้ ไม่ใช่ป่าคอนกรีตเหมือนที่คนรอบตัวฉันหลงใหลกัน แม้แสงสียามค่ำคืนที่ดูเหมือนน่าหลงใหล แต่บางครั้งกลับคอยทำลายผู้อ่อนแอกว่า ป่าไม่เคยทำลายใคร แต่เหตุไฉน คนจึงรังแกป่า ธรรมชาติที่เกิดขึ้นเหมือนบ่งบอกความเป็นมนุษย์ของเรา เราเกิดจากธรรมชาติ ครูของเราก็คือธรรมชาติ อากาศของเราอยู่ในธรรมชาติ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายก็ได้จากธรรมชาติ เราเอาจากธรรมชาติมากเหลือเกิน
มาร์ไม่ได้เป็นใครมาจากไหน แต่มาร์คิดว่าตัวเองคือส่วนหนึ่งของธรรมชาติ มาร์เกิดเพราะธรรมชาติของพ่อแม่ทำให้เราเกิด เราอยู่เพราะเราอาศัยธรรมชาติที่เราอยู่ เราตายธรรมชาติจึงนำเรากลับคืน มาร์เคยคิดว่าจริงๆแล้วธรรมชาติไม่ใช่เหรอทำให้เราเกิด ธรรมชาติของการสืบเผ่าพันธุ์ ธรรมชาติไม่ใช่เหรอที่ทำให้เราอยู่ ธรรมชาติของการเอาตัวรอด ธรรมชาติก็ทำให้เราตายได้เช่นกัน แล้วเมื่อเราเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เหตุใดเรากลับทำร้ายและทำลายพวกเค้า.....
มาร์เข้าเรื่องความเย็นของมาร์ดีกว่า ตอนนี้เราอยู่บนเขาลูกหนึ่งไม่ไฟฟ้า มีแต่กองไฟ ที่นี่มาร์ได้พบเจอสัตวป่าหลายชนิด เช่น ตอนเช้า ลิง ค่าง ชะนี กวาง ออกกินน้ำ ม้าวิ่งเล่น ช้างตัวโตร้องโห้ดังก้อง งูตัวจ้อยที่ไม่ได้ทำอะไร มดเล็กน้อยมากมายเหลือเกิน มดตัวเล็กที่แข็งขัน ทำงานกันตลอดเวลา
จนทำให้มาร์คิดเพลงช้าๆของมดได้หนึ่งเพลง
.....เพลงต่อนะคะ
มดน้อยๆ เจ้าคอยทำงาน
ให้ราชินีบาง แม่ของเจ้าเอง
มดงานรุ่นแรก ผอมแห้งตัวจ้อย
กินไม่มี นอนไม่ได้ เพื่อทำงานต่อ ....
มดรุ่นต่อๆมา เกิดหนา อ้วนพี
ยิ่งรุ่นโต ยิ่งกินดี
รุ่นพี่ๆ ไม่มีกิน ..
มดงานรุ่นแรก
คือ พี่ใหญ่ต้องเสียสละ ต้องผจญภัย
ว่าเมื่อไรจะได้กิน เมื่อไรจะได้นอน หรือคอยจนตาย....
เมื่อวันที่ : 23 มี.ค. 2547, 18.30 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...