![]() |
![]() |
เฉลิม ชูสง![]() |
ทะเลใจ ทะเลเพลิงเริงร้อนเป็นฟอนพุ่ง น้ำเดือดพลุ่งร้อนแรงแดงสดใส ทะเลเพลิงเริงร้อนกว่าฟอนใด ภายในใจของฉันนั้นนานมา เพลิงราคะกระจายอ้อมล้อมกายร้อน ดำกฤษณาถาโถมคอยโจมหา ไฟโทษะกระฉอกครืนคลื่นโลกา ปวดกายาเหมือนไฟหมกอกทุรน ไฟโมหะสาดซ้ำทำปวดเจ็บ จนร่างเหน็บครวญครางกลางท้องหน ที่รุ่มร้อนไฟราคะมาปะปน เหมือนถูกลนถูกต้มจมลาวา มันโหยหาอาวรณ์เหมือนค้อนสน ยิ่งกว่าลนปวดร้าวทุกคราวหา กำลังว่ายในทะเลเพลิงเริงร้อนพา ให้กายาหมกไหม้ตายทั้งเป็น ดิ้นทะรนทะรายตายแล้วฟื้น มีแต่ตื่นไม่หลับรับทุกข์เข็ญ มันเจ็บปวดโหยหามาเช้าเย็น สุดลำเค็ญทรมายิ่งกว่าตาย ราคะนั้นฝันหานารีเพศ นึกวิเศษอารมณ์พล่านมานสลาย เฝ้าโหยหาทุกนาทีมิเว้นวาย เช้าบ่ายสายเฝ้าตรึกนึกแต่กาม มันกระทบกระเทือนกระแทกใจแยกเสี่ยง ยากจะเลี่ยงทรมานปานโดนหนาม ร้อนกว่าไฟใดใด ไหลลวนลาม จะว่ายข้ามอย่างไรไกลสุดตา มีเรือน้อยลอยลำนำสงบ สิ่งที่พบเย็นยะเยือกเยือกหรรษา คือพุทโธลอยล่องท่องธารา กลางไฟจ้าล่องเร้นเย็นรื่นรมย์ คว้าเรือลำสำเภาเอาพุทโธ ถึงร้องโฮ สงบเย็นเร้นทุกข์ถม มีสติมาเคียงข้างอย่างเอวกลม ถ้าเรื่อล่มคงตายกลายเป็นฟอน เรือพุทโธ ลอยล่องท่องธารา รื่นหรรษาร้อนรนหล่นสลาย ทะเลเรียบสงบเย็นเร้นร้าวรอน ลมอ่อนอ่อน ทะเลเรียบเปรียบน้ำเย็น ทะเลใจไร้ไฟร้อนย้อนสงบ สิ่งที่พบสุขสันติ์นั้นไร้เข็ญ คลื่นสงบไร้เพลิงกระเจิงกระเซ็น สิ่งที่เห็นเป็นสุขสงบใจ ไม่ร้อนรุ่มกลุ้มคลั่งดังเมื่อก่อน สิ้นทุกข์ร้อนฟอนหายให้สดใส ไม่โหยหาอาวรณ์แม้ตอนใด ได้เรือใบ พุทโธ สู่โลกุตร |
เมื่อวันที่ : 26 ม.ค. 2559, 05.31 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...