นิตยสารรายสะดวก  Poem  ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
ตายทั้งเป็น
เฉลิม ชูสง
 เหมือนตายทั้งเป็น

ส่งLine สังสรรค์ เช้ายันค่ำ
เพื่อตอกย้ำ ความสัมพันธ์ นั้นสูงส่ง
ฝากดวงใจ ใส่ Line ให้ดำรง
ลำนำตรง ส่งดวงใจ ไปถึงเธอ

เขาบอกว่า คิดถึง จึงกด Line
ทุกเช้าสาย เกี่ยวใจ ใฝ่เสนอ
เมื่อเผยถึง เสี้ยวใจ ใยละเมอ
อยากพบเจอ เธอนั้น ทุกวันคืน

ตื่นกด Line ใจเพ้อ ละเมอถึง
ใครคนหนึ่ง ห่วงหา พาสดชื่น
ได้ยินเสียง Line ดัง ยังกล้ำกลืน
ระเริงรื่น เห็นภาพ ปลาบปลื้มใจ

เธอบอกว่า ตัวไกล ใจส่งถึง
ยังตราตรึง เช้าสาย ไม่หวั่นไหว
เพื่อให้เธอ คอยรับ ไม่ลับไป
สุดสุขใจ ภาพฝัน ฉันยังจำ

ได้กด Line ใจล่อง สู่ท้องฟ้า
กลางนภา ใจพบ สบคมขำ
เหมือนมนต์ขลัง ใจล่อง ท่องประจำ
ครอบครองยำ้ ดวงใจ ใฝ่ถึงเธอ


พอกด Line ใจหวน ทบทวนรัก
กลัวอกหัก รักล่ม เป็นลมเพ้อ
ได้พบรัก ครั้งหนึ่ง ถึงละเมอ
กลัวรักเก้อ รักหลอน กร่อนดวงมาน

เพียงกด Line ใจทะยาน ผ่านท้องฟ้า
ผ่านนภา รักโน้ม ประโลมหวาน
อกสั่นหวิว สั่นสะท้าน ซ่านวิญญาณ
ร้างวิมาน ซ่านนัก รักกลุ้มใจ

พอกด Line ใจร้าว ด้วยข่าวรัก
ไม่ได้พัก จิตป่วน ครวญหวั่นไหว
คิดถึงเธอ เพ้อคลั่ง คั่งทรวงใน
สุดหวั่นไหว ใจหวิว ปลิวล่องลอย

ได้ยินเสียง ของline ใจสะท้อน
ยามขวัญอ่อน ห่างรัก จักเหงาหงอย
รักโผผิน บินห่าง รักร้างลอย
สุดเศร้าสร้อย หงอยรัก หนักอุรา

ได้ยินเสียง จากLine ให้ร้อนรุ่ม
เหมือนตกหลุม รักร้าง ห่างโหยหา
ใจว้าวุ่น ครุ่นนัก รักโรยรา
หยดน้ำตา โหลล่อง สุดหมองใจ

ไม่มี Line จากเธอ เพ้อห่วงหา
เหมือนนภา ไร้ดาว พราวไสว
ใจว้าวุ่น ปั่นป่วน รัญจวนใน
กร่อนดวงใจ อกหัก รักร้างไป

ไม่เห็นหน้า ไม่เห็น Line อายฟากฟ้า
ทั่วเวหา รักหาย ให้หวั่นไหว
ใจสะท้าน รานแยก แตกสิ้นไป
หนาวทรวงใน ใจป่วน ครวญเนตรนอง

เมื่อLine หด ลดหาย ใจกายป่วน
อกคร่ำครวญ ป่วนท้น สุดหม่นหมอง
เที่ยวตามหา เธอพราก จากครรลอง
ไม่มีน้อง ส่ง Line ไร้สุขใจ

ใจครวญคร่ำ เวทนา หาไม่พบ
หรือเธอหลบ ลับหาย ให้หวั่นไหว
หรือเธอร้าง หน่ายหนี รี่จากไป
หรือมีใคร ซ่อนไว้ ให้ระบม

เ ฝ้าคิดถึง จึงส่งLine ไปทั่วหล้า
ทุกอนู ของเวหา เหมือนฟ้าถล่ม
ไม่เจอLine ขาดหาย ให้ระบม
สุดขื่นขม ขาดLine อยากตายตาม

ไม่มี Line เหมือนดวงใจ โดนไฟเผา
ร้อนอกเรา ไม่มีคำ พร่ำไถถาม
ไร้คำเย้า ตอกเหน็บ เจ็บเกินงาม
ไร้คำถาม เย้ายวน กวนหัวใจ

นอนตะเกียก ตะกาย ดึกไม่หลับ
เหมือนใจยับ โดนทำลาย ให้หวั่นไหว
เหมือนระเบิด เป็นตัน หั่นทรวงใน
ปวดเกินใคร หมด Line ตายทั้งเป็น
 
F a c t   C a r d
Article ID A-3805 Article's Rate 0 votes
ชื่อเรื่อง ตายทั้งเป็น
ผู้แต่ง เฉลิม ชูสง
ตีพิมพ์เมื่อ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๗๐ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๑ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-19321 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 24 พ.ย. 2558, 06.39 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น