 กาล |
|
| เฉลิม ชูสง |
|
กาลนั้นเป็น เครื่องวัด จัดชีพอยู่ ได้ต่อสู้ ชีวิต ตามจิตผัน กาลนั้นบอก ระยะทาง ต่างต่างกัน กาลแบ่งปัน เดือนปี มีหลักเกณฑ์ ถ้าสุขสันต์ ชีวิตนี้ ซิเร็วนัก ถ้าทุกข์หนัก ชีวิตยาว สาวไม่เห็น กาลช่วยสร้าง ความหวัง ตั้งประเด็น กาลดุจเช่น เครื่องหมาย ให้ยืนยง กาลเป็นยักษ์ พล่าชีวิต เหนื่อยนิดหน่อย กาลนั้นคอย ลับล่วง อย่าหวงหลง ว่ากาลคอย อำนวย ช่วยมั่นคง กาลประสงค์ กลืนกิน สิ้นชีวี กาลไม่คอย ผู้ใด ในโลกนี้ กาลนั้นมี มาตรฐาน ผ่านวิถี กาลไม่ย้อน กลับหลัง ให้ยังมี กาลนั้นหนี จากคน วนเรื่อยไป กาลนั้นมี ยุติธรรม ไม่ย้ำเปรียบ กาลไม่เหยียบ หยามหมิ่น สิ้นสดใส กาลไม่เคย ท้อถอย ถึงน้อยใจ กาลไม่ไป ข่มเหง เบ่งใสคน กาลนั้นให้ ค่าเวลา เหมือนกันหมด ไม่แถมลด อคติ จะกี่หน จะซื่อสัตย์ มั่นคง ดำรงตน เหมือนมวลชน ยุติธรรม ประจำใจ |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 03 มิ.ย. 2558, 17.11 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...