ป้อมตำรวจ​ระหว่างทาง​ซึ่งอยู่​ในเขตติดต่อ​ระหว่างจังหวัด​กับจังหวัดแถบใกล้ชิตติดต่อ​กับต่างประเทศ ​เป็นตู้ปราการเย็นสบายในพื้น​ที่ 12 ตารางเมตร อยู่​ใกล้สี่แยก ​ซึ่งมีป้อมไฟแดงอยู่​ด้วย

วันนี้จ่าทูนอยู่​เวรยาม​กับจ่าเขียว ​เพื่อคอยดูแลพิทักษ์รักษา​ความปลอดภัยให้แก่ประชาชนผู้​เป็นเจ้าของประเทศนี้ ​ซึ่งขัดแย้ง​กับพวกนายทุน​และผู้ทรงอิทธิพลทางการเมือง อีกพวกต่างตะแบงว่าตน​เป็นเจ้าของประเทศ แค่นี้ไม่​ใช้ปัญหาในขณะนี้

"ว. อินทรี 32 ทราบ เปลี่ยน"
"ทราบแล้ว​เปลี่ยน"
"มีสินค้ามา​กับรถตู้ใหญ่ขนาด เอ เปลี่ยนด้วย"
"ทราบแล้ว​เปลี่ยน นี่เรา​จะช่วย​เขา​ได้อย่างไร"
"ครบทีม " "ทราบแล้ว​เปลี่ยน"

ขณะนั้น​มีรถสิบล้อโตโยต้า เข้ามาจอดหน้าป้อมยาม

" วันนี้บรรทุกสินค้าอะไร​"
"​แต่ง​และผลไม้"

" ขอชมหน่อย​ เดี่ยว​จะ​ได้นำ​ไปฝากคนท้องสักผลสองผล"

"อย่าเลย​ ซื้อ​เอาใกล้ ๆ​ ก็​ได้"

" ​ถ้าไม่ให้ดู ลงจากรถเดี๋ยวนี้ " ​พร้อมเล็งปืน​ไปข้างหน้าใกล้ ๆ​​กับรถ"
"​ได้จ้า ...​.​ไปเปิดให้นายดูหน่อย​" โซเฟอรสั่งคนรถของตน

​เมื่อเปิดประตูแง้มออก
"ช่วยด้วยจ้า...​...​." คนใดคนหนึ่ง​ในรถตะโกนขึ้น​
"เปิดเร็ว ๆ​ ประตูก็เปิดกว้างออก ​พร้อมเสียงเรียกของคนในรถกลุ่มหนึ่ง​" ในรถ​ทั้งผู้หญิง​และผู้ชายฟังไม่ค่อย​ได้ศัพท์

"เงียบ​ได้แล้ว​ ลงมา ​พร้อม​กับยกมือขึ้น​เหนือศีรษะ"

ตำรวจก็มาร่วมกันหมด จำนวน 5 คน ​และตำรวจคนหนึ่ง​​ได้วิทยุขอทำสำเนาเพิ่มเติมจากหน่วยสูง

​ทั้งผู้หญิง​และชาย​กำลังทยอยลงมา ​ซึ่งขณะนั้น​ผู้ขับรถ​และคนในรถ​ซึ่งถูกควบคุมไว้แล้ว​"
"กรุณายกมือ​ทั้งสองวางบนศีรษะ​และเดิน​ไปรวมกลุ่มใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างป้อม​ได้เลย​"

สาวต่างชาติ​และสาวไทย​ได้ลงจากรถ ​ใช้มือ​ทั้งสองข้างประสานกันวางบนศีรษะเดินตามหลัง​ไป​เป็นแถว บางคนหันมายิ้ม​กับจ่าทูน​และจ่าเขียว ยักคิ้วแปลบ ๆ​"

"จ่าสบายดีหรือ" หญิงไทยถาม
จ่าเขียว​ได้​แต่ยิ้ม มิ​ได้พูดใด

"จ่าช่วยหนูด้วย หนูถูกหลอกมาขายตัวให้พวกต่างชาติ จ่าช่วยหนูด้วย"
"จ่า มีการแจ้งขอหา​ที่เรา ​ที่ควรทราบ ​และนำ​ไปปฏิบัติ​ได้แล้ว​"

"ไม่เห็นโทรมาสักคนเลย​ ​จะแจ้ง​ความ​ได้อย่างไร"
"นั่น แหละ​ผู้หญิงคนตะกี้นะ"

จ่าเขียว​ได้บังคับผู้หญิงเหล่านั้น​​ไปรวมกันใน​ที่บริเวณลานกว้าง​เป็นกลุ่มเดียว จ่าทูน​ได้ช่วยแยกผู้หญิงออก​เป็นสองกลุ่ม ​คือ กลุ่ม​ที่​เป็นชาวไทย อีกกลุ่มหนึ่ง​​เป็นชาวต่างชาติ

จ่าเขียวจึง​ได้แยกผู้หญิง​ที่​เป็นชาวต่างชาติออก​เป็นสองกลุ่ม ​คือกลุ่มเข้าเมืองถูกกฎหมาย กลับกลุ่มไม่มีหนังสือเดินทางถูก​ต้องตามกฎหมาย

จ่าทูนจึงรายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ
เพียงไม่กี่นาทีเจ้าหน้า​ที่ชุดสอบสวน​และฝ่ายข่าวก็​ไปถึง
จ่าเขียว ​และจ่าทูนเข้า​ไปรายงานว่า ตน​ได้ตรวจรถคันนั้น​ ​ซึ่งเจอว่าผลไม้​ที่บรรทุกรถมา แฝงเร้นด้วยแรงงานผู้หญิง​ที่ถูกนำออก​ไปต่างประเทศ จากการสอบสวน​ได้​ความจากผู้​ต้องหาว่า

มีนายหน้าหางาน​ได้​ไปติดต่อ​กับญาติ​เพื่อ​ไปทำงานต่างประเทศ ​เพราะการเงินดี ​จะ​ได้เหลือเงินมาก ๆ​ ​สามารถส่งกลับ​ไปให้พ่อ​และแม่​ได้จ่ายมากมาย​กว่า​ไปทำงาน​ที่กรุงเทพฯ ​ซึ่งมีราย​ได้ดีพอสมควร

ขณะนั้น​ฝนตกลงมา มีพายุพัดอย่างแรง ทำให้ต้นไม้ล้มหัก บ้านพัง หลังคาปลิวว่อน ​ทั้งกระเบื้อง​และสังกะสีตกลงมาบนบ้าน ทำให้หลังคา​ที่ยังไม่พัง ก็พลอยพัง​ไปด้วย

จ่าทูน​กับจ่าเขียวก็​ต้องหาทางป้องกันตนเอง ​และผู้​ต้องหาด้วย ในขณะ​ที่กิ่งไม้ตกลงใกล้ ๆ​ จ่าทูน​และจ่าเขียว
"พวกเราหลบเร็ว ตัว​ใครตัวมัน" หญิงคนหนึ่ง​ตะโกนขึ้น​

ผู้หญิงเหล่านั้น​วิ่งกระจาย​ไปคนละทิศละทาง ตำรวจสอบสวน​ที่อยู่​ในอาคาร​ต้องตะลึง ​และวิ่งออกมาไล่ ​แต่...​...​.

"ไม่​ต้องตาม ให้ฝนหายก่อนค่อยจับ ​ไปไหนไม่รอดเสื้อผ้าเปียก"

"ฝนแล้ง ตำรวจก็เริ่มออกตามหาผู้​ต้องหา​ที่​เป็นหญิงสาว​ที่ถูกหลอก​ไปทำงานต่างประเทศ ​แต่ผู้​ที่​เป็นผู้​ต้องหาหลอกคน​ไปขายนั้น​ ยังอยู่​ในกรงขัง มิ​ได้หลบหนีหาย​ไป

ตำรวจโทร. แจ้ง​ไปยังป้อมปลายทาง​ที่ชายแดนให้สังเกต​และจับตาดู ​แต่​ส่วนมากหนีกลับเข้าสู่ตัวเมือง ตำรวจมิ​ได้ตาม​ไป มีบางคน​ที่หนี​ไปแอบพบ​กับคนของนายทุน ​เมื่อรวมพรรคพวกแล้ว​​ได้ประมาณ 7 คน คณะคนจัดหางาน​ได้พาสาวเหล่านั้น​หนีออก​ไปทางด่านอีกด้านหนึ่ง​ หลุดรอด​ไปต่างประเทศ​ได้

กลุ่มหนึ่ง​ไม่อยากหนี อยาก​เอาเงินกลับจากนายหน้า ไม่​ต้องการ​ไปทำงานต่างประเทศแล้ว​ ทุกคนในกลุ่มนี้จึ่งด่าว่า ผู้จัดหางาน​และ​จะเข้า​ไปทำร้ายร่างกาย เจ้าหน้า​ที่ตำรวจห้ามไว้ กันไว้ มิให้เกิดเหตุการณ์รุนแรงขึ้น​

ขณะ นั้น​จ่าทูน​ได้รับโทรศัพท์จากผู้หญิงคนหนึ่ง​ ​ซึ่งเข้า​ไปทำงาน​โดยกลุ่มคนงานคณะเดียวกันถูกหลอกให้​ไปทำงาน ขณะนี้​ได้หนีออกมา​ได้ ​เพราะแขกชาวต่างประเทศนั้น​​ได้ให้การช่วยเหลือดูแล ญาติ​กำลัง​จะเข้ามาดูแล ​และให้การช่วยเหลือ ​กำลัง​จะเข้ามาฝั่งไทยให้ส่งคน​และตำรวจไทย​ไปรับด้วย

จ่าทูนจึงแจ้งให้เจ้าหน้า​ที่ฝ่ายไทยทราบ​และแจ้ง​ความ​ไปยังตำรวจท้องถิ่นของประเทศนั้น​ทำการช่วยเหลือ

ตำรวจไทยข้ามฝั่งชายแดนไทยเข้า​ไปสมทบ​กับตำรวจท้องถิ่นของประเทศนั้น​ แล้ว​เข้าทำการล้อมจับ ​และค้นตามคำสั่งของเจ้าหน้า​ที่ระดับสูง ปรากฏว่า เจ้าของบ้านเช่า​ได้เผ่นหนี​ไป​พร้อมๆ​ กันคนละทิศคนละทาง ​แต่ตำรวจ​ได้คอยอยู่​ทุกจุด​ที่ผ่านทางแล้ว​ จึง​ได้ทำการจับกุม​และนำส่งสอบสวน
ตำรวจ​ที่เข้า​ไปในบ้านเช่าก็​สามารถจับสาวขายบริการ​ได้ 20 กว่าคน ในจำนวนนั้น​มีหญิงไทยอยู่​ด้วย 5 คน

"ฉันถูกหลอก​ไป​ไปขายด้วยเจ้าของกิจการจัดหาคนงานส่งต่างประเทศ ชื่อ...​...​...​...​​และชื่อ...​...​...​.​ได้คิดค่านายหน้าในการบริการ​ไปครั้งนี้ สี่แสนกว่า หนู​ต้องขายโน้นขายนี่จนกว่า​จะ​ได้ ​และบาง​ส่วน​ได้ขอยืม​ไปจาก​เพื่อน ๆ​ จึง​ต้องรับผิดชอบในเงิน​ส่วนนี้

ขณะ​ที่ตำรวจไทย​ได้ออกกวาดจับผู้​ที่หลบหนี​ไป ขณะ​ที่ฝนตกกลับ​ได้มาเกือบหมด จึงนำมารวมกัน

เจ้าหน้า​ที่ตำรวจไทย​ได้นำหญิง​ที่ช่วยมา​ได้ จากบ้านเช่านำกลับประเทศไทย​ได้มาเจอ​กับผู้หญิง​ที่​กำลังถูกควบคุมอยู่​หลายคน ยังสอบสวนไม่เสร็จ ยังไม่​ได้สรุปสำนวน รอคอยเวลา​จะปล่อยกลับบ้าน

"น้อง ๆ​ ​จะ​ไปไหนกัน ทำไมจึงมาอยู่​​ที่นี้" สาวไทยจากต่างประเทศถาม
"เรา​กำลัง​จะเดินทาง​ไปต่างประ เทศ ​แต่ถูกเจ้าหน้า​ที่ตำรวจจับ​ได้ เราหนี​ไป​พร้อม​กับสายฝน ​แต่ถูกเจ้าหน้า​ที่จับมาอีกหลังจากฝนหยุดตก"

"นายหน้าว่าจ้างงาน​เขาอยู่​​ที่ไหน น้อง ๆ​ ​ได้สอบถาม​ไปยังผู้จัดหางานของกระทรวงการต่างประเทศแล้ว​หรือยัง ​ได้รับการรับรองว่าบริษัทหางานจดทะเบียนถูก​ต้องตามกฎหมายหรือไม่"

"ยังคะ​"
"นายหน้า​เป็น​ใคร​ที่ไหน รู้จักหน้าไหม เชื่อ​ได้หรือไม่ ว่า​จะไม่โดนหลอกลวงเหมือนพี่ ๆ​ เหล่านี้"

"มีการหลอกแรงงาน​ไปต่างประเทศด้วยหรือ พวกน้อง ๆ​ ​กำลังดีใจ ​ที่​จะ​ได้​ไปทำงานต่างประเทศ ​เขาบอกว่าการเงินดี ​จะ​ได้ร่ำรวยเร็ว ๆ​ พ่อแม่​จะ​ได้อยู่​สุขสบายเสียที"

"นายหน้า​ที่น้องติดต่อชื่ออะไร​ อยู่​​ที่ไหน"
"อยู่​โน้น พวกเธอบอก​พร้อมชี้มือ​ไปในทางกรงขังบนรถ 6 ล้อ ​ที่จอดอยู่​ถัด​ไปอีกนิดหนึ่ง​"

สาว​ที่มา​กับตำรวจจากต่างประเทศหัน​ไป​พร้อม ๆ​ กัน ​พร้อม​กับชี้หน้าด่าทันที

" พวกเปรตนี้ แหละ​มันหลอกพวกพี่ ๆ​ ​ไป มัน​เอา​ไปปล่อยให้อดอยาก ยึดหนังสือเดินทาง​และบังคับให้พวกเราขายบริการ เรา​จะ​ต้องฆ่ามัน เจ็บใจนัก " หญิงเหล่านั้น​ก็วิ่ง​ไป​ที่รถกรงขัง พวกเธอพยายามหาอะไร​ทุบตี​ได้ก็ทุบตี มีอะไร​แหย่​ได้ก็แหย่เข้า​ไป ​พร้อมส่งเสียงด่าฟังไม่​ได้ศัพท์

"แย่แล้ว​ พวกเรา พวกเราถูกหลอกอีกแล้ว​หรือนี่ " คนหนึ่ง​อุทานขึ้น​​และอีกหลายเสียงอุทานขึ้น​มาทำนองเดียวกัน ​พร้อม ๆ​ ​กับเสียงแช่งด่า

ตำรวจจึงกันสาว ๆ​ ​ที่รับมาจากต่างประเทศออก​ไปจากกรงขังบนรถ 6 ล้อ
"ใจ เย็น ๆ​ เถอะครับ​ " ​เขาลอบถอนใจ " เรา​ไปแจ้ง​ความกันดีกว่า​ที่สถานีตำรวจ จับพวกมันยัดคุก เรียกว่าเสียหาย ค่าเวลา ค่าทำขวัญคืนไม่ดีกว่าหรือ คง​จะดีกว่าทุบตีว่าด่าอยู่​อย่างนี้"

" สะใจคะ​ ​ถ้า​ได้ทำร้ายมันบ้าง ​จะ​ได้หายแค้นให้สาสม​กับ​ที่มันทำ​กับพวกหนู ๆ​ ​ซึ่งมากกว่านี้"

ทุกคนรับแบบฟอร์มจากเจ้าหน้า​ที่ตำรวจ ​พร้อมลงชื่อ ชื่อสกุล​ที่อยู่​ อาชีพ ชื่อบิดามารดา​และแจ้ง​ความจำนง ให้เจ้าหน้า​ที่ตำรวจลงโทษ นายอะไร​ นางอะไร​ ร่วมกี่คน ด้วยสาเหตุใด ​และผู้แจ้ง​ความ​ได้รับ​ความเสียหายอย่างไรบ้าง​ ​ทั้งด้านทรัพย์สิน ร่างกาย ​และจิตใจ ตลอดจนชื่อเสียงเกียรติยศ ​เมื่อกรอกข้อ​ความเสร็จแล้ว​ เจ้าหน้า​ที่รวบรวมส่งผู้กำ​กับการฯ ​จะ​ได้ทำเรื่อง​เสนออัยการ​และศาลต่อ​ไปให้ดำเนินการตามกฎหมาย

เจ้าหน้า​ที่​ได้สอบปากคำผู้หญิง​ที่กลับมาจากต่างประเทศทุกคนแล้ว​ก็ให้กลับบ้าน
ก่อน​จะกลับบ้าน ผู้หญิง​ที่กลับมาจากต่างประเทศ​ได้​ไปพบปะ​กับกลุ่มน้อง​ที่​กำลัง​จะเดิน​ไปต่างประเทศให้รีบกลับบ้าน ก่อน​ที่​จะเสียหายมากเกิน​ไป เช่น พวกพี่ ๆ​ แลให้แจ้ง​ความพวกนายหน้าหาคนทำงานต่างประเทศในฐานะกลอกลวงไว้ก่อนทุกคน

เจ้าหน้า​ที่ตำรวจก็​ได้สอบสวนผู้หญิง​ที่​กำลัง​จะ​ไปต่างประเทศว่า​จะ​ไปทำอะไร​ ​ที่ไหน มี​ใครชักชวน​ไป เสียค่า​ใช้จ่ายเท่าไร ​จะ​ไปทำงานอะไร​ ​ที่เมืองอะไร​ ​ใคร​เป็นคนรับผิดชอบ การจัดสวัสดิการช่วยเหลือ​เป็นอย่างไร มี​ใคร​เป็นหัวหน้ากลุ่ม ​จะติดต่อสอบถามรายละเอียด​ได้​ที่ไหน ติดต่อ​ใคร​ได้บ้าง เบอรโทรว่า อะไร​ ​ซึ่งสิ่งเหล่านี้ตำรวจ​จะ​ต้องบันทึกไว้​เป็นหลักฐาน ​เพื่อสะดวก​ในการยื่นฟ้องจำเลย​

เจ้าหน้า​ที่ตำรวจติดต่อสอบปากคำ ผู้หญิงคนคน​ที่หนีออกมา​ได้​และขอ​กำลังเจ้าหน้า​ที่ตำรวจให้ช่วยเหลือ ​และเจ้าหน้า​ที่ตำรวจผสมไทย​กับต่างประ เทศ​สามารถจับแก่งคนร้าย​และทลายซ่องโสเภณีนั้น​​ได้
มี​ทั้งเจ้าหน้า​ที่ตำรวจไทย​และฝ่ายต่างประเทศ ​เมื่อ​ต้องการหลักฐานพยานในการยื่นฟ้อง ​โดยมีรัฐบาล​เป็นโจทก์ฟ้องคนจัดหางานเหล่านั้น​

ตำรวจต่างประเทศ​ได้ให้ประกาศเกียรติบัตรขอบคุณ​และมอบเงิน​เป็นจำนวนคนละ 2 แสนบาท​ (เทียบจากเงินต่างประเทศ) ​ทั้งสองคน สำหรับผู้อื่น ​ได้รับคนละ ห้าหมื่น ​เป็นขวัญ​กำลังใจ​และ​เป็นทุนในการประกอบอาชีพครั้งใหม่

ตำรวจไทยก็บอกแก่เธอว่า​จะเสนอเรื่อง​​ไปยังรัฐบาล​และให้ทำการช่วยเหลือ​เป็นขวัญ​และ​กำลังใจ ​ซึ่งพวกเธอเหล่านั้น​​สามารถให้​ความกระจ่างแก่รุ่นน้อง​ที่​กำลัง​จะออก​ไปหางานทำต่างประเทศ ​ได้ทราบข้อเท็จจริง​และไม่โดนหลอก ต้มตุ๋นจนเปื่อย เจ้าหน้า​ที่​จะ​ได้ป้องกันปราบปรามร่วม​กับกระทรวงการต่างประเทศ​และต่างประเทศ ​ซึ่งทุกคน​ที่​จะ​ไปทำงานต่างประเทศ​จะ​ต้องติดต่อสอบถามกระทรวงต่างประเทศเสียก่อน ​เพื่อ​ความแน่ใจ ​และไม่ประมาท ดัง​ที่​พระพุทธองค์ไม่ให้เชื่ออะไร​ง่าย ๆ​ ให้เชื่อเหตุ เชื่อผล เหตุ​และผลย่อมสัมพันธ์กัน
น้อย​ซึ่ง​เป็นสาว​ที่หนีจากซ่องนรกมา​ได้​และ​ได้ขอ​ความช่วยเหลือตำรวจให้เข้าช่วยเหลือสาวไทยอีกจำนวนหนึ่ง​​และจับกุมทะลายซ่องนรกนั้น​​ได้ เธอ​ได้ให้การ​กับเจ้าหน้า​ที่ตำรวจว่า

" ผู้จัดหาแรงงาน​ไปต่างประเทศนั้น​ ​เป็นญาติของตนมาก่อน ​ได้ออกจากบ้าน​ไปทำงานอยู่​​ที่กรุงเทพฯ หลายปีแล้ว​ ปีปลายนี้​เขากลับ​ไปเยี่ยมบ้าน มีรถตู้ มีเครื่อง​ใช้ดี ๆ​ ​เขาจ่ายช่วยเหลือญาติพี่น้องด้วยเงินจำนวนหนึ่ง​ ไม่อั้น จน​เป็น​ที่ชอบพอรัก​ใครของญาติ ​เป็น​ที่ไว้เนื้อเชื้อใจของญาติ ​และ คนสนิทสนมกันมาก ๆ​ ยิ่งขึ้น​

น้อยจึงตัดสิ้นใน​ไปต่างประเทศ​กับ​เขา ​และ​ได้ชำนำขายของ​ไปหลายรายการ ​เพื่อแลกเปลี่ยน​กับ​ความสุข​ความสบายในภายหน้าของตน​และครอบครัว

​เมื่อ​ไปถึงต่างประเทศ ​เขาขอหนังสือเดินทางไว้ ​เขาบอกว่าฉัน​จะ​ต้องหาเงิน​เป็นค่าไถถอนตัวเอง ​เพราะถูกนายหน้าทำการขายพวกเรา​และนำค่าบริการต่าง ๆ​​ไป ​ซึ่ง​ถ้าหนูอยาก​จะมีอิสระก็​ต้องหาเงินจ่ายให้​เขา ​พร้อมดอกเบี้ย ​เมื่อครบแล้ว​ก็​จะ​เป็นอิสระ
พวกแมงดา ​ใช้วิธีการบังคับข่มขืนหลาย ๆ​ ครั้ง สร้าง​ความเจ็บปวดแก่หนูมาก ​ที่ปวดเจ็บกว่านั้น​ ​คือโดนญาติหลอกหลอนเงิน​ไป​และนำหนู​ไปขายให้นำเงินไถ่ถอนตัวเองอีกด้วย

พวกนั้น​ให้ขายตัวพวกเรา​โดยติดต่อแขกมา ​เมื่อไม่ยินยอม​จะถูกซ้อมถูกทำร้าย​และ​ต้องรักษาตัวฟักฟื้นกันหลาย ๆ​ วัน เราจึง​ต้องจำยอม

ผ่านมาเกือบครึ่งปี
คืนหนึ่ง​หนุ่มคนหนึ่ง​ ​เขา​แต่งกายแบบชาวบ้านธรรมดา​ไปขอ​ใช้บริการชั่วคราวของยามค่อนดึกนี้ ​เขาหันหน้ามา​ที่หนู เรายิ้มกัน ​เขายืนมองหนูอยู่​ครู่หนึ่ง​ ​และชี้​ไป​ที่หนู" คนนี้แหละ​"

ประตูตู้กระจกถูกเปิดออก หนู​ได้ถูกยินยอมให้ออกมาพบ​เขาแล้ว​ เราก็พากัน​ไปในห้อง​ส่วนตัวของหนู

เรามีอัชฌาศัยตรงกันพูดคุยกันรู้เรื่อง​ ​ได้ไถ่ถาม​ความ​เป็นมา ต้น ๆ​ หนูก็เล่า​ไปตาม​ความ​เป็นจริง ​เขาเห็นใจหนูมาก
"ผม​จะพยายามช่วยคุณให้กลับบ้าน ​แต่โอกาส​จะมีหรือไม่นั้น​ขึ้น​อยู่​​กับดวงของคุณแล้ว​ละ" หนุ่มพยายามให้​กำลังใจ

คืนนั้น​เราไม่​ได้ทำอะไร​กันเลย​ เพียง​แต่ลูบไล้บ้าง หอมแก้มบ้าง​เป็นบางครั้ง ​แต่ดวงใจของเรานั้น​มันดื่มด่ำลึกสุดขั้วอันเกิดจาก​ความจริงใจ​ที่​เป็นจริง

"หมดเวลาแล้ว​" เจ้าหน้า​ที่สถานบริการเตือน
เรากอดกันแน่น ๆ​ เหมือน​จะไม่อยากจากกัน
"ลาก่อน ขอให้คอยด้วย​ความหวัง ขอให้โชคดี"
"ลาก่อน สวัสดีจ้ะ​ ขอให้คุณโชคดี เช่นกัน"

วัน​ต่อมา ฉันป่วย เจ้าหน้า​ที่นำหนู​ไปรักษาตัว​ที่โรงพยาบาล ​เป็นเวลา 2 -- 3 วัน วันนั้น​มีโอกาสเผลอหนู​ได้แอบหนีออกมา​และขอเสื้อผ้าของผู้หญิงคนหนึ่ง​ด้วยราคาแพง ​ที่เธอมาเฝ้าคนป่วย เปลี่ยนชุดแล้ว​ หนูออกมาจากโรงพยาบาล

ไม่รู้​จะ​ไปไหนดี ​จะเริ่มต้นอย่างไร คิดไม่ออก สมองตื้อหมด จึงเดิน​ไปเรื่อย ๆ​

ชายหนุ่มคน​ที่​ไปหาคืนก่อนขี่รถผ่านมา​พอดี ​ได้นำหนู​ไป​ที่สถานีตำรวจในท้องถิ่น ​ซึ่งไกลออก​ไป ​และใกล้​จะชายแดน ​เขาพาหนูขึ้น​บนสถานีตำรวจ หนูแปลกใจมาก​ที่​เขา​สามารถนำหนูเข้า​ไปพบผู้กำ​กับ​ได้อย่างง่ายดาย

​เขาทำวันทยหัตถ์ผู้กำ​กับการ ​และผู้กำ​กับการทำ​ความเคารพตอบ
"​เป็นมาอย่างไรหมวด จึง​ได้ถึง​ที่นี้"

"เรื่อง​มันยาวครับ​ ​จะเล่าให้ฟัง ​เมื่อมีโอกาส ​แต่ผมพาเธอออกมาจากซ่องนรก ท่านผู้​กับ​ต้องช่วยเธอด้วยนะครับ​ ผมฝากละครับ​"

"หมวดนำเธอมาจากไหนหรือ"
"ผมนำเธอมาจากช่อง​ที่บ้าน...​.เลข​ที่...​.หมู่​ที่...​.อำเภอ...​จังหวัด...​.ประเทศ...​...​.. ของท่าน"
"สภาพภายใน​เป็นอย่างไรบ้าง​ มีคนควบคุมมากน้อยเท่าไร มีกี่ชั้นควบคุม"

"มีเจ้าหน้า​ที่ 20 คน ผู้บริหารชื่อ ...​..มีทางเข้า​และออก​คือ...​...​...​."

"​เขาอธิบายให้ผู้กำ​กับการฯทราบทุกอย่าง หลังจากนั้น​ ​เขาก็พาหนูข้ามมาฝั่งไทย ​เขาฝากหนูไว้​กับญาติของ​เขา ​และกลับ​ไปดำเนินการกวาดล้าง ​และมา​พร้อม​กับตำรวจ​ที่นำผู้หญิง​ที่ออกมาจากซ่องนรกเหล่านั้น​​ทั้งสาวไทย​และสาวต่างประเทศ

ผู้กำ​กับการฝ่ายไทย​และฝ่ายต่างประเทศ​ได้ร่วมกัน​เป็นเจ้าภาพในพิธีรดน้ำสังข์อวยพรบ่าวสาว​และเลี้ยงฉลอง​พร้อมอวยพรให้มี​ความสุข ให้มีลูกหลานเต็มบ้าน ​และมีรักยืนยาว...​ไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร"

"ขอบคุณครับ​ ขอบคุณคะ​ ท่านผู้กำ​กับการฯ "

...​...​...​...​...​...​...​...​...​.