...เมื่อปู่จอห์นเคลิ้มใกล้จะหลับ แกก็รู้สึกว่าอะไรบางอย่างในตัวที่มันเสื่อมถอยไปเมื่อสามสิบปีที่แล้วได้ฟื้นคืนกลับมาอีก !...

ที่บ้านไร่นอกเมืองลีสเบิร์ก เมืองเล็กๆในรัฐเวอร์จิเนีย ..สี่ทุ่มแล้ว ปู่จอห์นอาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว เสร็จแล้วก็ขึ้นเตียงนอน แกคลี่ผ้านวมผืนใหญ่ออกห่ม เว้นที่ครึ่งหนึ่งไว้สำหรับหลานชายคนโปรด ....

วันนี้อาหารที่ลูกชายกับลูกสะไภ้แกทำเลี้ยงฉลองวันคริสต์มาสอร่อยมาก อาหารจานหลัก ไก่งวงอบ! มันถูกอบในถังเหล็กใบใหญ่ถึงสามชั่วโมงด้วยถ่านไม้ ฮิคเคอรี่ พวกเขาเอาน้ำมันมะกอกมาชะโลมตัวไก่ทุกชั่วโมง จนหนังของมันเป็นสีน้ำตาลทอง กรอบแต่เนื้อในนุ่มฉ่ำ หอมกรุ่นด้วยเครื่องเทศหลายอย่างผสมเกลือ น้ำผึ้งและไวน์แดงที่หมักทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน และที่พิเศษสุดสำหรับปีนี้คือหอยนางรมสดๆตัวใหญ่แช่เย็นเฉียบจากชายฝั่งเวอร์จิเนีย จิ้มทาบาสโก้ซ๊อส....โอ้ ! แกไม่ได้กินมานานจนเกือบจะจำรสชาติของมันไม่ได้เสียแล้ว

ว่ากันว่าหอยนางรมชายฝั่งแอตแลนติกแถบเวอร์จิเนียและนอร์ทแคโรไรน่าจะอร่อยที่สุดในเดือนที่ลงท้ายด้วย "ตัวอาร์"..... อย่าว่าแต่รสชาติของหอยนางรมเลยที่แกจำไม่ได้ อะไรๆอีกหลายอย่างแกก็จำไม่ได้ บางวันเมื่อตื่นขึ้นแกยังจำชื่อตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ หมอที่ประจำบ้านพักคนชราบอกว่าแกเริ่มเป็นโรคอัลไซเมอร์แล้ว เขาให้ยาแกกินทุกวัน

ทุกปีลูกชายจะขับรถไปรับแกที่บ้านพักคนชราในเมืองมาค้างที่บ้านหนึ่งคืน เพื่อฉลองวันคริสต์มาสที่บ้านไร่หลังเก่าของแก มันเป็นวิถีชีวิตของอเมริกันชนที่จะต้องเป็นอย่างนี้...

ในวันนี้ปู่จอห์นจะเป็นคนนำอธิษฐานที่โต๊ะอาหาร ครั้นงานเลี้ยงเลิกรา ได้เวลาเข้านอนแกก็จะนอนในห้องหลานชาย บนเตียงเดียวกัน เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เจ้าหนูน้อยยังเด็กๆ ปู่จอห์นจำได้ว่าตอนนั้นแกเป็นคนสอนวิธีแขวนถุงเท้าที่ปลายเตียงเพื่อรับของขวัญจากซานตาคลอสให้กับเจ้าหลานชายตัวน้อย ซ้ำตอนเช้ายังต้องหลอกมันอีกด้วยว่า เมื่อคืนแกได้คุยกับซานตาคลอสตอนที่เอาของขวัญมาให้ จนกระทั่งปีนี้มันกลายเป็นหนุ่มน้อยอายุสิบเจ็ด มันเลิกแขวนถุงเท้าที่ปลายเตียงในวันคริสต์มาสมาหลายปีแล้ว หน้าของมันตอนนี้เหมือนกับแกตอนยังหนุ่มๆยังไงยังงั้น !

นอกหน้าต่าง มืดหม่นด้วยหมอกกับหิมะที่โปรยปราย... ฟ้าไร้ดาว ปีนี้รัฐทางแถบตะวันออกดูจะหนาวกว่าทุกๆปี .... เจ้าหลานหนุ่มเร่งปุ่มฮีตเตอร์ขึ้นอีกนิด ปิดไฟแล้วก็มุดเข้ามานอนในโปงเดียวกับแก มันก็รักปู่มากเหมือนกัน

สักพักใหญ่เมื่อปู่จอห์นเคลิ้มใกล้จะหลับ แกก็รู้สึกว่าอะไรบางอย่างในตัวที่มันเสื่อมถอยไปเมื่อสามสิบปีที่แล้วได้ฟื้นคืนกลับมาอีก ! ...มันเป็นไปได้อย่างไรกัน ! เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่ฝัน ปู่คลึงมือกับเจ้าสิ่งนั้น แล้วแกก็แน่ใจ คงเป็นเพราะหอยนางรมเมื่อค่ำนี้แน่เชียว ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไรมันจะเป็นอย่างนี้ได้อีก อันที่จริงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมีชีวิตอยู่จนถึงคริสต์มาสปีหน้าหรือเปล่า ปู่คิด ! มีคนบอกแกว่าตามปฏิทินของพวกมายาโบราณ เดือนธันวาคมปี 2112 โลกจะแตก... ช่างมันเถิด ! อยู่มานานแล้ว !

"ไอ้หนู ปู่กลับเป็นหนุ่มอีกแล้ว !" แกละล่ำละลักบอกกับหลานชายที่นอนร่วมโปงอยู่ข้างๆอย่างดีใจ

"หลานรีบเอารถพ่อเข้าไปในเมือง รับสาวๆตามบาร์กลับมาให้ปู่สักคนหนึ่ง... เดี๋ยวนี้เลย !" แกสำทับเสียงสั่น

แต่เจ้าหนุ่มน้อยก็ยังนอนเฉยไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด

"ลุกขึ้นสิโว้ย !"

"โธ่ปู่ ! ปู่อย่าไปตื่นเต้นอะไรมากเลยครับ...ไอ้ที่ปู่กำอยู่ตอนนี้นะมัน
ของพ้ม ! ....O
...... Merry Christmas !
null

เมื่อวันที่ : 23 ธ.ค. 2555, 12.27 น.
๕๕๕ มันของผ๊มมม..
สวัสดีปีใหม่ครับลุงชาร