​ที่บ้านไร่นอกเมืองลีสเบิร์ก เมืองเล็กๆ​ในรัฐเวอร์จิเนีย ..สี่ทุ่มแล้ว​ ปู่จอห์นอาบน้ำ แปรงฟัน ​แต่งตัว เสร็จแล้ว​ก็ขึ้น​เตียงนอน แกคลี่ผ้านวมผืนใหญ่ออกห่ม เว้น​ที่ครึ่งหนึ่ง​ไว้สำหรับหลานชายคนโปรด ...​.

วันนี้อาหาร​ที่ลูกชาย​กับลูกสะไภ้แกทำเลี้ยงฉลองวันคริสต์มาสอร่อยมาก อาหารจานหลัก ไก่งวงอบ! มันถูกอบในถังเหล็กใบใหญ่ถึงสามชั่วโมงด้วยถ่านไม้ ฮิคเคอรี่ พวก​เขา​เอาน้ำมันมะกอกมาชะโลมตัวไก่ทุกชั่วโมง จนหนังของมัน​เป็นสีน้ำตาลทอง กรอบ​แต่เนื้อในนุ่มฉ่ำ หอมกรุ่นด้วยเครื่องเทศหลายอย่างผสมเกลือ น้ำผึ้ง​และไวน์แดง​ที่หมักทิ้งไว้ตั้งแต่​เมื่อวาน ​และ​ที่พิเศษสุดสำหรับปีนี้​คือหอยนางรมสดๆ​ตัวใหญ่แช่เย็นเฉียบจากชายฝั่งเวอร์จิเนีย จิ้มทาบาสโก้ซ๊อส...​.โอ้ ! แกไม่​ได้กินมานานจนเกือบ​จะจำรสชาติของมันไม่​ได้เสียแล้ว​

ว่ากันว่าหอยนางรมชายฝั่งแอตแลนติกแถบเวอร์จิเนีย​และนอร์ทแคโรไรน่า​จะอร่อย​ที่สุดในเดือน​ที่ลงท้ายด้วย "ตัวอาร์"...​.. อย่าว่า​แต่รสชาติของหอยนางรมเลย​​ที่แกจำไม่​ได้ อะไร​ๆ​อีกหลายอย่างแกก็จำไม่​ได้ บางวัน​เมื่อตื่นขึ้น​แกยังจำชื่อตัวเองไม่​ได้ด้วยซ้ำ หมอ​ที่ประจำบ้านพักคนชราบอกว่าแกเริ่ม​เป็นโรคอัลไซเมอร์แล้ว​ ​เขาให้ยาแกกินทุกวัน

ทุกปีลูกชาย​จะขับรถ​ไปรับแก​ที่บ้านพักคนชราในเมืองมาค้าง​ที่บ้านหนึ่ง​คืน ​เพื่อฉลองวันคริสต์มาส​ที่บ้านไร่หลังเก่าของแก มัน​เป็นวิถีชีวิตของอเมริกันชน​ที่​จะ​ต้อง​เป็นอย่างนี้...​

ในวันนี้ปู่จอห์น​จะ​เป็นคนนำอธิษฐาน​ที่โต๊ะอาหาร ครั้นงานเลี้ยงเลิกรา ​ได้เวลาเข้านอนแกก็​จะนอนในห้องหลานชาย บนเตียงเดียวกัน ​เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เจ้าหนูน้อยยังเด็กๆ​ ปู่จอห์นจำ​ได้ว่าตอนนั้น​แก​เป็นคนสอนวิธีแขวนถุงเท้า​ที่ปลายเตียง​เพื่อรับของขวัญจากซานตาคลอสให้​กับเจ้าหลานชายตัวน้อย ซ้ำตอนเช้า​ยัง​ต้องหลอกมันอีกด้วยว่า ​เมื่อคืนแก​ได้คุย​กับซานตาคลอสตอน​ที่​เอาของขวัญมาให้ จนกระทั่งปีนี้มันกลาย​เป็นหนุ่มน้อยอายุสิบเจ็ด มันเลิกแขวนถุงเท้า​ที่ปลายเตียงในวันคริสต์มาสมาหลายปีแล้ว​ หน้าของมันตอนนี้เหมือน​กับแกตอนยังหนุ่มๆ​ยังไงยังงั้น !

นอกหน้าต่าง มืดหม่นด้วยหมอก​กับหิมะ​ที่โปรยปราย...​ ฟ้าไร้ดาว ปีนี้รัฐทางแถบตะวันออกดู​จะหนาวกว่าทุกๆ​ปี ...​. เจ้าหลานหนุ่มเร่งปุ่มฮีตเตอร์ขึ้น​อีกนิด ปิดไฟแล้ว​ก็มุดเข้ามานอนในโปงเดียว​กับแก มันก็รักปู่มากเหมือนกัน

สักพักใหญ่​เมื่อปู่จอห์นเคลิ้มใกล้​จะหลับ แกก็รู้สึกว่า​อะไร​บางอย่างในตัว​ที่มันเสื่อมถอย​ไป​เมื่อสามสิบปี​ที่แล้ว​​ได้ฟื้นคืนกลับมาอีก ! ...​มัน​เป็น​ไป​ได้อย่างไรกัน ! ​เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่ฝัน ปู่คลึงมือ​กับเจ้าสิ่งนั้น​ แล้ว​แกก็แน่ใจ คง​เป็น​เพราะหอยนางรม​เมื่อค่ำนี้แน่เชียว ไม่รู้ว่าอีก​เมื่อไรมัน​จะ​เป็นอย่างนี้​ได้อีก อัน​ที่จริงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า​จะมีชีวิตอยู่​จนถึงคริสต์มาสปีหน้าหรือเปล่า ปู่คิด ! มีคนบอกแกว่าตามปฏิทินของพวกมายาโบราณ เดือนธันวาคมปี 2112 โลก​จะแตก...​ ช่างมันเถิด ! อยู่​มานานแล้ว​ !

"ไอ้หนู ปู่กลับ​เป็นหนุ่มอีกแล้ว​ !" แกละล่ำละลักบอก​กับหลานชาย​ที่นอนร่วมโปงอยู่​ข้างๆ​อย่างดีใจ

"หลานรีบ​เอารถพ่อเข้า​ไปในเมือง รับสาวๆ​ตามบาร์กลับมาให้ปู่สักคนหนึ่ง​...​ เดี๋ยวนี้เลย​ !" แกสำทับเสียงสั่น

​แต่เจ้าหนุ่มน้อยก็ยังนอนเฉยไม่ขยับเขยื้อน​แต่อย่างใด

"ลุกขึ้น​สิโว้ย !"

"โธ่ปู่ ! ปู่อย่า​ไปตื่นเต้นอะไร​มากเลย​ครับ​...​ไอ้​ที่ปู่กำอยู่​ตอนนี้นะมัน
ของพ้ม ! ...​.O
...​...​ Merry Christmas !

null