 เมื่อกระแสอารมณ์พัดผ่าน ใจจึงขับขาน...กับบทกวี ภาค2 |
|
| เล็ก โยธา |
|
บทที่ 15 คันมือ เพราะมือคัน วันละบท อดไม่ได้ ลีลาใด ไม่รอรี มีให้เขียน เขียนเพื่อเขียน พักเดียว เดี๋ยวก็เซียน เซียนเจอเซียน เทพปรากฏ โปรดติดตาม บทที่ 16 กำลังใจในส่วนลึก น่าสงสาร ใจซมซาน ขอทานรัก ขอสมัคร รักใคร ขอไปทั่ว เพื่อมาสร้าง พลังใจ ขึ้นในตัว พลังทั่ว ตัวมากมาย เหมือนไม่มี ปิดอดีต อนาคต กำหนดได้ ก้าวต่อไป ใจสร้างเอง เร่งเต็มที่ อย่าเสียดาย ความหลังเก่า ไม่เข้าที สู้! เถิดคนดี ชีวิตนี้ ชีวิตเรา บทที่17 ศาลา นั่งศาลา คอยเจ้า ทุกเช้าค่ำ รอคนงาม นอนเปลญวน ชวนกันฝัน เปลถูกไกว แต่ไร้ร่าง เจ้าห่างกัน ใจไหวหวั่น สั่นไหว ไปกับเปล บทที่ 18 คนแรกและคนสุดท้าย ฯ เป็นคนแรก ที่สอนใจ ให้ความรัก สอนรู้จัก ความรัก ดั่งความฝัน ร่วมทุกข์สุข ร่วมใจ ร่วมฝ่าฟัน คงสักวัน ไปถึง ซึ่งฝั่งฝัน แต่ชีวิต ไม่ง่าย เหมือนใจคิด พรหมลิขิต ขีดชะตา ให้แปรผัน เป็นคนแรก คนสุดท้าย ไม่สำคัญ ขอมีกัน อยู่เคียงด้วย ช่วยแต่งฝัน ฯ บทที่ 19 คิด( ไม่ )ถึง เหตุเพราะใจ ทนไม่ไหว ให้ถามถึง คิดคนึง กันเหลือเกิน หรือเมินเฉย คิดถึงเขา ไม่ใช่เรา เปล่าคิดเลย คิดไม่เคย เลยสักนิด คิดถึงกัน ยากเข้าใจ ใยใจตัว มัวคิดถึง ซึ่งรู้ซึ้ง ไปไม่ถึง ซึ่งความฝัน คิดถึงแล้ว เจ็บจี๊ด กรีดใจพลัน คิดลืมกัน ถึงลืมคิด คิดถึงเลย บทที่ 20 เวลาไร้ค่า นับแต่นี้ ทุกนาที ไม่มีค่า ใช้เวลา สิ้นเปลือง เรื่องของฉัน หมดนาที ข้ามเป็นปี ดีเหมือนกัน เพื่อถึงวัน ที่ฉัน จะพบเธอ บทที่ 21 วันเพ็ญ จันทร์วันเพ็ญ ลอยเด่น บนฝากฟ้า แสงนวลตา พาชวนใจ ให้คิดถึง คิดถึงหน้า ตามหาใจ ใครคนหนึ่ง อยากรู้ซึ้ง ถึงความใน หัวใจเธอ บทที่ 22 รักใหม่ หากว่าใจ เจอใหม่ ผันใจเปลี่ยน รักเคยเขียน ในหัวใจ เจือจางหาย ช่วยสักนิด สะกิดบอก อย่าหลอกใจ หลงทางไกล ไม่เท่าหลง พะวงรัก บทที่ 23 น้ำท่วมปี54 ด้วยน้ำมือ มนุษย์ ที่อุกอาจ เกิดน้ำตา ธรรมชาติ ซัดท่วมให้ ไหลท่วมท้น บนนรก อุทกภัย น้ำลดไป อย่าให้แห้ง แล้งน้ำใจ บทที่ 24 ดองหัวใจ อยากจะดอง หัวใจ ให้ตายซาก เผื่อพลัดพราก รักจะได้ ไร้รู้สึก ดองกับความ รักเคยมี ที่ส่วนลึก ความรู้สึก ต่อไป ไม่ต้องมี บทที่ 25 ชีวิตคู่แต่คี่ ชีวิตคู่ เป็นคู่ แยกคี่ได้ แยกงานใจ ไม่ยึดติด อิสระ ร่วมทุ่มใจ แต่แยกร่าง สร้างฐานะ โดยใจจะ ไม่ระแวง ให้ระอา ไว้วันถึง ซึ่งปลายฝัน รวมกันอยู่ จากเป็นคู่ เพิ่มเป็นสาม ตามสี่ห้า คือสายเลือด ผูกใจรั้ง ทั้งกายา อยากบอกว่า รักเสมอ เธอคนเดียว บทที่26 ลมหนาว1 โชยลมหนาว เร้าใจ ให้ใจเหงา ภาพสองเรา ผุดในใจ ให้หวั่นไหว กลัวว่าจาก จะพาจบ กระทบใจ ใช่หรือไม่ หัวใจฉัน นั้นคือเธอ บทที่ 27 ลมหนาว 2 ฯ หนาวลมหนาว หนาวกาย ใจสั่นไหว สงสารใจ ต้องสุมไฟ ไล่ความความหนาว ไฟลุกโชน โดนไฟรุม สุมใจเรา ใจปวดร้าว เมื่อใจเจ้า ให้เขาเคียง ฯ บทที่ 28 ฤาแผ่นดินสิ้นกวี ร่ำสุรา เคล้านารี กวีร่าย ได้ครื้นเครง เพลงกระบี่ ที่ดีเลิศ คุณธรรม ค้ำชูไว้ ใจประเสริฐ คือบ่อเกิด เหล่าจอมยุทธ พิชิตชัย ปัจจุบัน วันเวลา พาใจเปลี่ยน เขียนกวี นี้หนา ล้าสมัย ต้องตีกอล์ฟ ออฟเด็ก สเต็กจิบไวน์ ชายได้ชาย คือชาย พิชิตชัย บทที่ 29 กวีกระวาด แค่กระวี กระวาด ริอาจเขียน แค่เพียงเลียน เพียรจำ นำเขียนไข แค่ภาษา บ้านบ้าน อ่านสบาย กวีไทย ร่วมสมัย ร่วมใจแจม ศัพท์ไม่มี เกิดไม่ทัน จะปันใช้ ภาษาไทย ที่ได้ เลยไม่แจ่ม ใช่อาหาร แค่ทานเล่น เป็นกับแกล้ม เป็นตัวแถม แกมโชว์ ก็แล้วกัน บทที่ 29 ล้างคาใจ สิ่งใดใด ค้างคาใจ ล้างให้หมด ล้างความโกรธ กรดกัดใจ จนได้แผล ทั้งความเขลา เอาแต่ใจ ไม่ดูแล เกิดภูมิแพ้ แก่หัวใจ จึงไกลกัน สองหัวใจ ไกลห่าง ต่างได้คิด ความถูกผิด สร้างรอยแตก แยกความฝัน ถนอมรัก ถนอมใจ ให้แก่กัน สมานฉันท์ สมานแผล แก่หัวใจ บทที่ 30 ร่ำร้องของกวี ใจเรียกร้อง ฟ้องที่มือ ให้สื่อสาร สื่อถึงกัน สานอารมณ์ สมใจหมาย แม้จะเหงา เศร้าใจ หรือเดียวดาย ก็สุขใจ มีเพื่อนรับ ขับกวี บทที่ 31 อภัยใจ กลับเถิดใจ ให้อภัย ใจนี้บ้าง กลับมาสร้าง สานฝัน ที่ฝันค้าง เรือนรักเรา ร้างรักเยือน รักเลือนราง หรือเจ้าสร้าง รังรักใหม่ ใส่ฝันเจ้า บทที่ 32 ไกล คนรักกัน จากกันไกล ไปสุดฟ้า ปรารถนา พิสูจน์ค่า ราคารัก ค่าของรัก สักแค่ไหน คือใช่รัก รักมากนัก แต่มากใจ ใช่ไหมรัก บทที่ 33 พบแรกรัก แค่พบหน้า ครั้งแรก แปลกใจนัก กลับถูกรัก ครั้งแรก แทรกใจฉัน แค่เพียงนิด ที่ใกล้ชิด สนิทกัน ยามจากกัน อย่าลืมฉัน จะฝันถึง บทที่ 34รักสองชาติ ฯ เจ้ามาฉีก หลีกสัญญา ในชาติก่อน เขียนเมื่อตอน ก่อนสิ้นใจ จำได้ไหม ขอรักขม สมใจรอ ชาติต่อไป สัญญาใจ ใยเจ้า เผาทำลาย มอบเพียงสิทธิ์ ผิดหวัง ทั้งสองชาติ ที่ไม่อาจ รับรักช้า เพราะมาสาย ชาติที่แล้ว รักมลาย เพราะสายไป ชาตินี้ใจ ได้รักแรก ใยแหลกราญ ฯ บทที่ 35 ลานหัวใจ ไขปัญหา ค้างคาใจ ให้ความรัก คล้ายเครื่องจักร นาฬิกา มีลานไข ต่อเวลา เหมือนต่อลาน ประสานใจ ลานหมดไป ใจรักสุด หยุดเวลา บทที่ 36 ปลาอินทรี เอ้านี่ไง ปลาอินทรี ที่เจ้าชอบ ทอดกรอบกรอบ ราดน้ำปลา น้ำลายไหล เจ้าอิ่มปาก หากแต่พี่ นี้อิ่มใจ สุขที่ได้ ทำกับข้าว เจ้าชอบใจ แต่วันนี้ อินทรีย่าง ช่างหงอยเหงา ฝืนกินข้าว คนเดียว เคี้ยวไม่ไหว เจ้าอยู่ไหน กินแกงถุง กินกันตาย กลับมาไว แกงถ้วยเก่า รอเจ้ากิน บทที่37 . ความฝัน ฝันนั้นฉัน ฝันกลางวัน หรือฝันค้าง กลัวฝันจาง กลัวฝันหนี ทาสีฝัน อยากขึ้นฟ้า ขึ้นลากคว้า ดวงตะวัน เคลื่อนเร็วพลัน เร่งเร็วฝัน วันพบเธอ บทที่38. เธอจาก เธอจากจร ตอนฝัน หรือฉันตื่น กอดเมื่อคืน หมอนข้าง หรือร่างฝัน กลิ่นยังค้าง ไร้ร่างอยู่ คู่เคียงกัน จากนิรันดร์ หรือแค่ฉัน ฝันชั่วคืน บทที่ 39. ไกล -- ใกล้ ใกล้ตัว ไกลใจ ดูไร้ค่า ใกล้ตา ใยจ้อง มองไม่เห็น ไกลตัว ใกล้ใจ ให้ลำเค็ญ กายเป็น ใจคิด..... อนิจจัง บทที่40. ความรักทำให้ตาบอด เขาว่า ความรักทำให้คนตาบอด แต่ความรักของเธอ ที่มีต่อฉัน กลับทำให้ตาฉันสว่างและมองโลกได้สดใส ด้วย....ดวงตาที่มองผ่าน.....ดวงใจ บทที่ 41. เหง้ารัก เมื่อต้นรัก ถูกหนอนร้าย ทำลายต้น กัดกินจน ใบป่นแห้ง กิ่งแล้งโกร๋น ต้องจำฝืน ยืนต้น จนสุดทน สุดท้ายโค่น ล้มลงดิน แทบสิ้นใจ แม้ซากรัก ซากต้น จะสิ้นซาก แต่ว่าราก เหง้าของรัก ยังสดใส เฝ้าคอยเจ้า เหมือนคอยฝน ชโลมใจ ผลิรักใหม่ แทงชูช่อ.......รอเวลา รักจืดจาง เป็นลางร้าย ทำลายรัก บทที่ 42 . ต้นรัก ใจลำบาก ยากเข้าใจ ยากเข้าถึง ต่างความคิด ต่างจิตใจ ต่างคำนึง เชือดขึงตึง ขืนดึงขาด จะบาดใจ อันต้นรัก หากปลูกนาน ควรลานกิ่ง คือตัดสิ่ง ไม่ควรคิด พิศมัย ใบจะงอก ดอกออกบาน สำราญใจ ผลิรักใหม่ ให้แก่กัน ทุกวันคืน  บทที่ 43. กายากับมายา เราจะอยู่ คู่โลกไป อย่างไรหนา? ด้วยกายา เคลือบมายา ดั่งใครเขา หรือกล้ำกลืน ทนฝืน ยืนเป็นเรา อยู่อย่างเรา หรืออยู่ร่าง ร้างจิตใจ ชีวิตเรา ใช่ของใคร ใยใครช่วย บทที่ 44. ตะวัน-จันทรา ตะวันรอน แล้วจรลับ กลับขอบฟ้า สิ้นทิวา สู่ราตรี วันปีผ่าน หมุนเวียนลับ หมุนเวียนกลับ นับเนิ่นนาน ชั้วกับป์กัลป์ ทั้งตะวัน และจันทรา แต่ชีวิต นี้เกิดมี แล้วหรี่ดับ คือลาไกล ไปลับ ไม่กลับหา จงกล้าฝัน ผันชีวิต ลิขิตชะตา สู่สิ่งหมาย ปลายฟ้า คว้าเส้นชัย ฯ บทที่ 45. สูยเสีย-เสียศูนย์ ต้องสูญเสีย เพลียใจ ให้เสียศูนย์ ต้องว่าวุ่น ฝืนทน ใจทนฝืน แม้ฟันฝ่า ฝ่าฟันให้ ได้กลับกลืน กลับกล้ำกลืน ขืนใจแพ้ แก่ชะตา โอ้สิ่งนี้ สิ่งไหน ใช่ของเจ้า คือของเรา คือของใคร คือไร้ค่า สุดท้ายลับ กลับตัวเปล่า เหมือนเจ้ามา อนิจจา อนิจจัง ไม่ยั่งยืนฯ |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 24 ต.ค. 2554, 11.04 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...