![]() |
![]() |
ปอ เปลือกไม้![]() |
![]() เห็นเดินเหงาเงื่องหงอยไม่ค่อยชื่น คงฝันค้างกลางพนามาทั้งคืน ซังกะตายไม่ตื่นฝืนกายา ![]() ![]() คงลำเค็ญเข็ญใจในฟากฟ้า มาเดินดินโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา เมื่อไร้ค่าหาคู่ยิ่งดูไกล ![]() ![]() ศีรษะตกปีกกรอม ตรมตรอมไข้ เป็นนกเขาขาดคู่ดูน่าอาย จะเงยหน้าดูใครใจยิ่งตรม ![]() ![]() โศกสลดทดท้อเพราะขื่นขม ไม่โผผินบินไปแม้ได้ลม นกเขาคงเดินก้มต้านลมแรง ![]() ![]() เฉกเช่นคนขาดรักมักใจแห้ง คงเปลี่ยวเหงาเศร้าใจไร้เรี่ยวแรง ดั่งลมแล้งล่วงฟ้าทะเลทราย ![]() ![]() ดูเริงรื่นชื่นขวัญไม่หวั่นไหว เดินเคียงข้างเคลียคลอพะนอไป บ้างจิกไซ้แต่งขนปนหยอกเย้า ![]() ![]() ดูผ่อนคลายเคล้าคู่มิรู้เฉา ทั้งบินเดินดูได้คล้ายคลึงเงา ทุกย่างก้าวเกาะใกล้ไม่ไกลกัน ![]() ![]() คงปราศทุกข์ทิ้งภัยได้สมฝัน เดินเคียงข้างเคลียคลอพะนอกัน ดูสุขสันต์สมจินต์น่ายินดี ![]() ![]() เกาะคอนคอยรอคู่อยู่ที่นี่ มิอาจขันคอยใครก็ไม่มี รอคนดีดูใจใกล้วายวาง ![]() |
เมื่อวันที่ : 20 พ.ค. 2554, 21.06 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...