 แด่เธอผู้เป็นที่รัก |
|
| punei |
...บทความที่เขียนด้วยน้ำตา น้ำตาที่หลั่งไหลออกมาด้วยความคิดถึงเธอ อยากให้เธอรู้ว่าฉันจำเธอได้ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายที่จากไป
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ...
แด่เธอผู้เป็นที่รักขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ...
แด่เธอผู้เสียสละให้ฉันมากมาย
เธอเป็นดั่งเพื่อนทุกข์ยามยาก
เธอผู้ไม่สนใจโลกภายนอก
สนแต่เพียงครอบครัวของฉัน
"ฉันจะกลับเมื่อไร
พี่จะกลับตอนไหน
พ่อแม่มีอะไรให้หรือไม่"
นี่คือความคิดเธอใช่มั๊ย
เธอที่รัก
ฉันรักเธอเหลือเกิน
แม้รู้ก่อนหน้า ว่าเธอจะจากไป
แต่ฉันยังทำใจไม่ได้
ฉันรักเธอเหลือเกิน
เธอหายไป
เธอไม่ได้คลอเคลียฉัน
ฉันไม่มีเธออ้อน
ฉันไม่เจอเธองอน
ฉันไม่ได้ยินเสียงเธอยามฟ้าร้อง
ฉันไม่มีเธอมาต้อนรับ
ฉันอยากจะให้เธออยู่กับฉันนานๆ
แต่ฉันรู้เธอมีอายุสั้นเหลือเกิน
ฉันเสียใจ เสียใจ เสียใจ
ขอบคุณความรักที่เธอให้ฉันเสมอมา
10 กว่าปี กับความผูกพัน
สุคนัขที่ซื่อสัตย์เสมอมา
รักฉันเสมอมา
รักเธอตลอดไป
"จูเนียร์" จากหมาตัวเล็กที่ดื้อซนกว่าหมาตัวอื่น โดนดุด่า+โดนตีไม่รู้กี่ครั้งก็ไม่เข็ด กลัวฟ้าร้องเป็นที่สุด รองเท้าหลากหลายคู่เธอจัดการซะเรียบ ญาติมิตรสหายผู้มาเยือนไม่ค่อยกล้ามาที่บ้านเพราะเธอ เธอดุมาก จนฉันไม่รู้จะจับเธออย่างไร ยิ่งเธอโต ฉันยิ่งจับเธอยาก
เธอมักมาหาฉันเสมอ ยามที่ฉันห่างเธอไปนานๆ แล้วกลับมา เธอดีใจสะบัดหางจนตูดเธอแทบหลุด กระโดดกอดฉันจนเสื้อ กางเกงเลอะเปื้อน และเกือบขาด เธอขี้หึงหวงครอบครัวฉันเป็นที่สุด แม้กระทั่งลูกตัวเองเธอยังแทบไม่อยากให้เข้าใกล้พวกฉัน แม้ยามเธอแก่ แม้ก่อนวันสุดท้ายที่เธอจะจาก แม้เธอแทบลุกไม่ไหว เธอยังฝืนลุกมาฉันเสมอ ขอบคุณนะที่มอบความสุขให้แก่ฉัน แล้วเราจะได้พบกันอีกครั้ง ในชาติหน้า
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 30 ก.ย. 2553, 07.50 น.
สนุขที่ผมเลี้ยงตัวสุดท้ายตกใจเสียงประทัดในคืนฉลองตรุษจีน เตลิดออกจากบ้านไปกลางถนนโดนรถเฉี่ยวแล้วไปสิ้นใจตายที่คลินิกสัตวแพทย์
ผมร้องไห้อาลัยอาวรณ์อย่างไม่อายใคร และตัดสินใจเดี๋ยวนั้นว่า ต่อไปนี้จะไม่เลี้ยงสัตว์ใดอีกแล้ว เพราะปุถุชนอย่างเรา ๆ "มีสิ่งใด ก็เป็นทุกข์กับสิ่งนั้น" จึงตัดสินใจดับเสียที่เหตุของการมีที่ภายนอกเสียก่อน เมื่อขาดสิ่งภายนอกมาปรุ่งแต่ง สิ่งภายในก็คงจะไม่ปรากฏขึ้นมาแน่นอน
ความรู้สึกของผู้เขียนเรื่องนี้เป็นอย่างไรเมื่อต้องสูญเสียเธอไป ผมทราบซึ้งแก่ใจดีครับ เพราะผมมีประสบการณ์ตรงดังที่ได้เล่าให้ทราบอย่างย่อ ๆ นั่นแหละครับ