![]() |
![]() |
punei![]() |
...เมื่อไม่ได้เขียนมานาน จึงอยากกลับมาบอกกล่าว...
สวัสดีครับทุกท่าน หลังห่างหายจากการเขียนในนิตยสารนกน้อยไปนาน เหตุเพราะผมต้องออกไปสู่ชีวิตการทำงาน การทำงานที่ขึ้นตรงกับการเขียนข่าวประชาสัมพันธ์ต่างๆ ที่ทำให้รู้สึกตนเองต้องเปลี่ยนแนวทางเขียนไป ผมเริ่มเขียนทุกอย่างอยู่ในรูปแบบตามกรอบในสิ่งที่มีคนคอยบอกคอยสอนว่าควรจะเป็นไปในรูปแบบใด เมื่อมีสิ่งใดเปลี่ยนสิ่งนั้นย่อมเป็นไป ผมไม่กล้าที่จะเขียนบทความในนี้อีก เพราะมันรู้สึกว่าเขียนไม่ได้อย่างเดิมจริงๆ หลายๆครั้งที่ผมย้อนกลับไปอ่านงานเขียนของผมอยู่เดิมนั้น ความรู้สึกของสีสันแห่งความคิดเต็มไปด้วยไฟอันแรงกล้าที่จะเขียน ที่จะท้าทายกรอบ แม้แต่บทกวีที่ผมไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลงเพื่อทำให้สัมผัสกัน เพียงต้องการสื่อมุมเล็กๆของผมว่า บางครั้งอาจไม่จำเป็นต้องอ่านบทกวีที่สัมผัสด้วยภาษาเพียงอย่างเดี่ยว แต่เราต้องสัมผัสภาษาด้วยใจเรา บางครั้งอาจสื่อมิได้เพราะฝืนทน
บางทีอาจสื่อไม่ได้เพราะฝืนใจ
ใจพร่ำบอกอยากบอกกล่าว
ตอบแนวทางที่ฉันเป็นในตอนที่ฉันมี
ครับ ผมกำลังควานหาแนวทางที่ตนเองอยากจะก้าวไปเป็นอีกขั้นหนึ่ง โชคดีเหลือเกินที่ผมเลือกที่จะเปลี่ยน เปลี่ยนสถานที่ทำงาน แต่ตำแหน่งเดิม โชคดีอีกครั้ง ผมได้ได้ทำงานกับนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ที่สอนให้ผมรู้ว่า เราไม่จำเป็นต้องเขียนภาษาให้มันยาก เช่น "คำว่า ศิลปิน คุณไม่จำเป็นต้องเขียน เพราะคำว่าศิลปิน มันแทบไม่มีความหมาย คนไทยเขียนเพื่อความเท่ แต่ไม่ยอมเขียนว่า ศิลปินทำงานอะไรอยู่ เป็นนักดนตรี เป็นนักเขียน เป็นนักพูด นักวาดรูป ทุกอย่างนี้รวมกับคำว่าศิลปิน สู้เราเขียนไปตรงๆ ยกย่องคนนั้นด้วยภาษาที่ตรงๆ มันจะทำให้งานนั้นมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น" นี่คือความคิดของนักเขียนผู้นั้น ที่ผมเรียบเรียงมาเป็นถ้อยคำให้ท่านได้อ่านกัน
ตั้งแต่นั้นผมจึงคิดได้ และมีความต้องการที่จะกลับมาเขียนในสิ่งที่ความคิดผมจะทำอีกที ถึงแม้ว่าจะกลัวว่าไม่ดีพอ
เมื่อวันที่ : 31 ส.ค. 2553, 06.00 น.
ยินดีต้อนรับกลับมาอีกครั้งครับ
ลุงเปี๊ยกเชื่อว่า การเขียนบันทึกความคิดเป็นขั้นตอนสำคัญต่อการเรียนรู้ชีวิต มันช่วยให้เราลำดับความคิดให้เป็นระบบขึ้น ได้ผนึกสิ่งที่ล่องลอยในห้วงคิดเป็นถ้อยคำ ซึ่งการจะทำอย่างนั้นได้ก็ต้องบังคับตัวเองให้รู้จักการใช้ถ้อยคำ ซึ่งเป็นขั้นตอนสำคัญสำหรับนักเขียน
ได้เห็น @punei ตั้งใจจะเขียนสิ่งที่คิดออกมาอีกก็ดีใจครับ ผมชอบการตั้งข้อสังเกตต่อโลกในงานเขียนที่ผ่านมาของคุณ และเห็นว่านั่นคือก้าวแรกของผลึกความคิดดี ๆ ที่นักคิด นักเขียนทั้งหลาย ได้ย่างก้าวออกเดินไปข้างหน้า
และเมื่อเริ่มการเดินทางแล้ว เขาย่อมพบเห็นภูมิทัศน์ที่แปลกใหม่ และกว้างขวางขึ้นทุกวัน
กระบวนการเหล่านี้ อาจจะเป็นความหมายของชีวิต ที่พวกเรากำลังมองหา
วิถีแห่งชีวิตอาจสำคัญกว่าปลายทางที่จะบรรลุถึงเสียอีก
ลุงเปี๊ยกจะขอเดินเป็นเพื่อนครับ