![]() |
![]() |
ลูกพ่อขุนงำเมืองผลัดถิ่นมาเรียนบ้านเมืองพ่อขุนเม็ง![]() |
...สิ่งที่ทำให้ให้ธวัชซึ้งใจก็คือมีเด็กตัวเล็กคนหนึ่งอายุประมาณ น่าจะอยู่สัก ป.2 เห็นจะได้ สวมหมวกซานตาครอส ช่วยผู้เป็นแม่กวาดถนนอย่างสนุกสนานตามประสาเด็ก...
วันนี้ธวัชขับรถออกจากบ้านมาแต่เช้าเพื่อจะกลับเชียงรายเขาขับรถมาด้วยความเร็วไม่สูงนักเพราะมีด่านตรวจวัดแอลกอฮอล์ และตรวจจับความเร็วอยู่ทุกหมู่บ้านเขาขับมาเรื่อยๆโดยมีหูฟังเสียบอยู่กับหูเขาฟังเพลงอย่างเพลิดเพลินธวัชฮำเพลงไปด้วยเขาค่อยๆขับอย่างไม่รีบร้อน เปลวแดดอุ่นๆมาปะทะหน้าทำให้คลายความหนาวเย็นให้แก่ธวัชบ้าง บางทีขับผ่านต้นไม้ก็ต้องรีบจับเสื้อกันหนาวไว้ให้แน่นเพราะกลัวลมเข้ามาปะทะกายให้สะท้าน ฤดูหนาวปีนี้มาอย่างช้าๆแต่ทวีความหนาวมากกว่าทุกปีที่ธวัชเคยประสบมาอาจเป็นเพราะว่าปีนี้เขาได้เข้ามาเรียนที่เชียงรายหรือเปล่าก็ไม่รู้เพราะว่าเชียงรายจะหนาวจัดทุกปี ธวัชเริ่มปรับตัวเข้ากับบรรยากาศของเชียงรายได้แล้วเพราะมาเรียนที่นี่เกือบปีละ ก่อนออกจากบ้านมาเพื่อนๆที่บ้านของเขายื้อเขาไว้ให้อยู่ฉลองส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ก่อน แต่ธวัชปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ว่ามีการบ้านเยอะต้องรีบเคลียเดี๋ยวมหาวิทยาลัยเปิดมาจะส่งไม่ทัน ที่จริงแล้วการบ้านก็มีไม่เยอะหรอกแต่เป็นเพราะเขาไม่อยากที่จะฉลองวันขึ้นปีใหม่เขาอยากทำบุญมากกว่าจึงกลับมาอยู่หอเฉยๆเพื่อจะไปทำบุญในวันขึ้นปีใหม่กับรุ่นพี่ระหว่างทางที่เขาขับมอเตอร์ไซมาเขาก็ทอดสายตัวมองดูอะไรต่อมิอะไรมากมายทั้งสองข้างทาง มีทั้งภูเขาที่เป็นธรรมชาติงามตา ร้านขายข้าวหลามริมทาง ร้านสายไหม ปูจักจั่นริมทาง เขาดูจนเพลิน ธวัชขับรถอย่างมีสติขับอย่างพอประมาณสามารถชมวิวสองข้างทางได้ พอใกล้ถึงเชียงรายเขาได้เจอภาพที่ประทับใจถ้าใครไดต้องกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่แน่ๆ ภาพนั้นคืนมีพนักงานกวาดถนนกำลังกวาดถนนอยู่อย่างมีความสุขเพื่อเตรียมพร้อมไว้ให้กับผู้ที่สัญจรไปมาได้เห็นทัศนภาพของถนนเมืองเชียงรายนี้ว่ามีความสะอาดตาและงดงามอย่างไรคนกวาดถนนมีอยู่ประมาณ4-5คนช่วยกันกวดอย่างมีความสุขยิ้มแย้มให้กันอย่างจริงใจโดยไม่แสดงความเหน็ดเหนื่อยออกมาให้เห็นเลยทั้งๆที่กวาดมาตั้งไกลแต่นี้ไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่ทำให้ให้ธวัชซึ้งใจก็คือมีเด็กตัวเล็กคนหนึ่งอายุประมาณ น่าจะอยู่สัก ป.2 เห็นจะได้ สวมหมวกซานตาครอส ช่วยผู้เป็นแม่กวาดถนนอย่างสนุกสนานตามประสาเด็กทั้งๆที่วันนี้โรงเรียนหลายๆโรงเรียนเขาจับฉลากแลกของขวัญกันเด็กทุกคนควรมีชีวิตที่ดีและได้รับรางวัล คำชม บ้างเมื่อเขาทำอะไรแล้วเป็นการดีเพราะเด็กทุกคน เมื่อเติบใหญ่ขึ้นมาเขาต้องเป็นกำลังของชาติเด็กทุกคนต้องได้รับการศึกษาอย่างเท่าเทียมกัน แต่จะมีสักกี่คนที่มีความกระตือรือล้นและแยกแยะสิ่งไหนควรไม่ควรได้โดยไม่ต้องให้ใครมาสอน และจะมีเด็กสักกี่คนที่ยอมสละเวลาแห่งความสนุกสนานเพื่อสร้างประโยชน์แก่คนอื่นโดยที่ตนต้องเสียโอกาสที่ตนพึงมีพึงได้เหมือนกับเด็กคนนี้ที่เอาเวลาแห่งความสนุกนั้นมาช่วยแม่ซึ่งเป็นผู้มีพระคุณของตนทำงานเพื่อสังคมโดยไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค กล่าวคือไม้กวาดที่เด็กน้อยคนนี้จับอยู่ในมือมันอันใหญ่มากแต่เธอไม่เกี่ยงเลย เด็กคนนี้น่าจะมีความคิดว่าการช่วยแบ่งเบาภาระให้ผู้มีพระคุณมีโอกาสไม่มากกว่าการจับฉลากของขวัญกระมัง ถ้าเด็กๆทุกคนหรือสักครึ่ง สักส่วน ในสังคมของเราทุกคนเป็นอย่างนี้เชื่อแน่ว่าประเทศของเราต้องพัฒนาอย่างก้าวหน้าแน่ แต่จะมีเด็กสักกี่คนล่ะที่รู้จักพระคุณของผู้ที่เลี้ยงตนมา บางคนปีใหม่ก็ไปฉลองกับเพื่อนๆกินเหล้าเมายาปล่อยให้พ่อแม่เป็นห่วงโดยไม่นึกเลยว่าปีใหม่น่าจะให้พ่อแม่ไม่ห่วงซักวันโดยการอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันกินข้าวด้วยกันแลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกันไม่ใช่ไปเตร็ดแตร่เที่ยวบ้านโน้นดื่มบ้านนี้จนเมามายไม่รู้สติถ้าไม่ประสบอุบัติเหตุก็ดีไป แต่ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นล่ะ ใครกันที่จะเสียใจ ไม่ใช่พ่อแม่หรือคนในครอบครัวของท่านเหรอ
อยากให้กลับมาคิดใหม่ว่าเราควรทำอะไรในวันปีใหม่เพื่อให้เกิดสิ่งดีๆกับเราละครอบครับ เพื่อความสามัคคีความเข้าใจความปรองดองในครอบครัว ในวันปีใหม่นี้ก็ขอให้คุณผู้อ่านทุกท่านจงทำแต่สิ่งดีๆเพื่อชีวิตที่ดีตลอดไปและก็ไม่ควรทำดีแค่ตอนดีใหม่เท่านั้นขอให้ทำตลอดไปตราบนานเท่านานเพื่ออนาคตที่ดีของท่านและคนที่เป็นที่รักของท่าน สังคม และประเทศชาติ จึงฝากเรื่องเด็กน้อยผู้ถือไม้กวาดคนนั้นไว้ให้คิดด้วย
เมื่อวันที่ : 30 ธ.ค. 2552, 23.15 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...