ชายชราคนหนึ่ง​ ​กำลังขุดหลุม​ที่สวนหน้าบ้าน ​เพื่อปลูกต้นท้อ ชายหนุ่มคนหนึ่ง​เดินผ่านมา จึงถามว่า

"ท่านตา ปีนี้ท่านก็อายุมากแล้ว​ ​จะปลูกต้นท้อต้นเล็กๆ​ นี้ทำไมกัน ท่านอาจ​จะอยู่​ไม่ทันกินผลท้อก็​ได้ อาจ​จะไม่​ได้เห็น​แม้​แต่ดอกของมัน ​จะทนลำบาก​ไปทำไมกัน เสียแรงเปล่าๆ​"

ชายชราทรงกายลุกขึ้น​ มือหนึ่ง​ปาดเหงื่อทิ้ง อีกมือหนึ่ง​เท้าสะเอว ผินหน้า​ไปทางชายหนุ่ม ​และกล่าวด้วยเสียงแหบแห้งว่า

"เจ้าหนุ่ม เจ้ายังไม่เข้าใจถึง​ความหมายของชีวิต ข้าปลูกต้นท้อนี้ ไม่ใช่​เพื่อตนเอง ถึง​แม้ว่ากว่ามัน​จะโต ข้าก็ตาย​ไปแล้ว​ ​แต่ลูกของข้า ​เพื่อนของข้ายัง​ได้อาศัยร่มเงาของต้นท้อ ลูกหลานของข้า ก็​ได้กินผลท้อ เจ้าพูด​ได้อย่างไรว่าต้นท้อ​ที่ข้าปลูกไม่มีประโยชน์อันใด"

ชายหนุ่มฟังแล้ว​ ก็พูดอะไร​ไม่ออก ​ได้​แต่ซาบซึ้งถึงปรัชญาชีวิตของชายชรา