![]() |
![]() |
ziya![]() |


มีอะไรมากมายที่เกินกว่าที่คิดเสมอ
ใจหนึ่งใจ กายหนึ่งกาย หัวใจฝังอยู่ส่วนลึกที่สุด
สายลมพัดผ่านกายหนาวสั่นใจหวั่นไหวหนาวเหลือเกิน
ถ้าจะมีใครสักคนรับรู้สักคน จะรู้ไหมว่า อ้างว้างแค่ไหน
ถ้ามีใครสักคนคิดถึงแล้วจะอยู่เฉยทำไม
ทำไมไม่มาให้เห็นให้เจอให้ได้สัมผัสกันบ้าง
ถ้าหัวใจไร้ความรู้สึก...แล้วกายจะเย็นชาได้สักแค่ไหน
เหมือนสุขได้สบายดี และในใจนี้ แฝงไว้ซึ่งความเหงา

หัวเราะได้สดใสร่าเริงเฮฮาสนุกสนาน..เบิกบานสุดโต่ง
เพื่อใครเพื่ออะไร...สุดท้ายตัวเองกลับหนีไม่พ้น....
ได้ถ้าความรู้สึกที่มีต้อง...ปล่อยผ่านเรื่องราวเพียงคนเดียว
ได้ถ้าต้องเดินไปให้ไกล...ไกลสุดแสนไกล
ได้แค่ถ้า...คำว่าเป็นตัวเอง...แลกกับทุกสิ่งที่เคยมี
ถามว่าคุ้มไหม..คุ้มหรือไม่สำหรับใครกันแน่
สำหรับเรา เหมือนตัดสินใจแล้ว ผลจะเป็นอย่างไร
รับได้ต่อผลนั้นเสมอ....ไม่ว่าต้องอยู่คนเดียวตลอดไป

ไม่ว่าจะเจออะไรแค่ไหน..ย้าฮู้..มาได้เลย
เมื่อเป็น เมื่อไป เมื่อคิด เมื่อทำ ได้เสมอ
เมื่อวันนี้เป็นแบบนี้...พรุ่งนี้ต้องไม่เป็นแบบนี้
เมื่อวันนี้เปลี่ยนไป พรุ่งนี้ก็เปลี่ยนไปเสมอ
น่าชีวิตแค่ชีวิต แค่เรื่องราวที่ต้องผ่านต้องเป็นต้องไป

อย่าให้เวลาที่ท้อแท้มาล่วงล้ำอาณาเขตความสุขได้อีก
ฟ้าสดใสเสมอ แค่เรายิ้มให้ฟ้า
ฟ้าร่าเริงเสมอแค่เราร่าเริงต่อฟ้า
ฟ้ารักได้เสมอแค่เรารักฟ้า
ฟ้ายิ้มเสมอแค่เรายิ้มให้ฟ้า
ดัมดี้ดัม ดัมดี้ดัม ดัมดี้ดัม....

แค่บางเวลาที่ได้รับผลของการตัดสินใจ
ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง...เข้มแข็งได้ที่สุด
เอาน่า...หัวใจเมื่อยังมีรัก....ไม่รอ ไม่คอย
แค่สวรรค์นำพามา...หัวใจแสนสดใสนี้
จะยิ้มรับ ตะโกนบอกว่า....อยู่นี้ค่ะ...
เมื่อวันที่ : 22 พ.ย. 2552, 19.56 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...