เรื่อง​เล่าเด็กวังหลวง 1

ตอน​ที่ 1 ...​. ปราบเซียนตำราระดับเทพ?


ผมก็เหมือนเด็กต่างจังหวัดทั่ว​ไป​เมื่อจบมัธยมปลายก็​ต้องเข้ากรุงเทพฯ​เพื่อมาสอบเรียนต่อ ​ระหว่าง​ที่รอการสอบประมาณ 2-3 เดือนช่วง​ที่ว่างก็​จะ​ไปเรียนกวดวิชากัน ชีวิตช่วงนี้อาจ​จะ​เป็นครั้งแรก​ที่​ได้จากบ้านมานาน ๆ​ เหมือนนกติดปีก แรก ๆ​ก็​ไปพัก​กับญาติ​ที่บางเขน ​ซึ่งอยู่​ไกลกันมาก ​แต่แก๊ง ของผมมันเด็กวังหลวง ​(วังระฆัด-สนามหลวง)​ กัน​ทั้งนั้น​ จาก​ที่​ต้องกลับดึกบ่อย ๆ​ ก็เริ่ม​ที่​จะไม่กลับบ้าง ​โดยอ้างว่ากลับบ้านต่างจังหวัดบ้าง ติววิชากันดึกดื่นบ้าง สุดท้ายก็เลย​ไม่กลับเลย​ ...​..ย้ายออกมา​ได้​เป็นเด็กวังหลวง​กับ​เขา สมใจอยาก

​เพราะการจากบ้านใหม่ ๆ​ มารับผิดชอบตนเอง ไม่ต่างอะไร​​กับนก ​ที่หลุดออกจากกรง เรื่อง​รับผิดชอบในเรื่อง​เงินน่ะ ลืม​ไป​ได้เลย​ ยิ่งไม่​ต้องรับผิดชอบค่าอาหาร​เพราะกินฟรี​ที่วัดแล้ว​ด้วยล่ะก้อ เงิน​ที่มีอยู่​ก็เลย​หมด​ไป​กับการเ​ที่ยวเตร่ ​โดยเฉพาะ​ถ้า​ได้หลีสาวติด ​และมีการนัดพาสาวดูหนัง ล่ะก้อ ​จะ​เป็นเรื่อง​​ที่ใหญ่โตมาก วัยรุ่นสมัยนั้น​ เสื้อ​จะ​ต้อง​เป็นเสื้อยืดอเมริกันฟุตบอลมีเบอร์อยู่​ข้างหลัง ผ้า​เป็นรูเล็ก ๆ​ ตัวละ 800กว่าบาท​ ​(เกือบ 2,000 บาท​สมัยนี้)​ กางเกงก็​ต้องลีวายป้ายส้ม แบบตะเข็บคู่ , เข็มขัดหนังแบบสาน , หมวกแก๊ป ,แว่นตาเรแบนด์รุ่นแมคอาเธอร์ ​และรองเท้าผ้าใบคอนเวอร์ส ​และ​จะ​ต้อง​เป็นชุดนี้เท่านั้น​สำหรับพวกเราชาววัง(หลวง)​ สี​และขนาดเหมือนกันเป๊ะทุกคน ​เพราะ​เป็นชิ้น​ส่วนของชุดเก่งของ​แต่ละคนมารวมกัน ​แต่มาผลัดกันใส่ สำหรับนัดใหญ่ ​(นัดสาวดูหนังครั้งแรก ...​..First Impression เท่านั้น​ ​แต่ละคน บางคนรูปร่างตรง​กับชุด​ที่ใส่ ก็ดูดี ​ใคร​ที่เตี้ยหรืออ้ วน​จะมีปัญหา​ที่สุด บางคนพับขากางเกง​เป็นแผงพับ ๆ​ ชุด​จะไม่สม​ส่วนช่างมัน.. อวดรวยไว้ก่อน ทุเรศช่างมัน ผู้หญิงสมัยไหนก็เหมือนกัน​ทั้งนั้น​ชอบผู้ชาย...​ รวย เรื่อง​หล่อ​และดีมันรุ่นพ่อเรา รุ่นมิตร -- เพชรา โน้น

เรื่อง​เสื้อผ้าเสร็จก็เรื่อง​ Pocket money ก็สำคัญ ควักออกมาจ่ายต่อหน้าสาว ๆ​ ​ต้องสร้าง​ความประทับใจให้​ได้ ...​...​​ต้อง​เป็นแบงค์ร้อย เท่านั้น​ ​(สมัยนั้น​แบงค์ 500, 1,000 ​และบัตรเครดิต ยังไม่มี)​ เราก็​จะ​ต้อง รวบรวมยืมเงินกัน คนละ สิบบาท​ ยี่สิบ สามสิบ รวมให้​เป็นร้อย แล้ว​​จะ​ไปแลก​กับ เจ๊นิดหลังวัด ​ซึ่งยาก​ที่​จะ​ได้แบงค์ใหม่ ๆ​ ​เพราะเจ๊นิดแกขายปลาสด แก​จะทำปลา​และมือแก​จะเลอะเทอะ ​และคาวมาก กลิ่นคาวก็​จะติดแบงค์ ​ที่เราแลก สาว ๆ​​ได้กลิ่น ​จะพาลเกลียดคนระดับเรา​ได้ ก็​ต้องมีการ​เอามาล้างมาตากแดดกัน บางทีเผลอ ก็เสร็จ เสียมวย เด็กวัดคนอื่น ​ที่มาจิ๊ก​ไป นัดนั้น​ก็ชวด ถึงกลับ ​เป็นนัด บอด เลย​นะ

สมัยก่อนการสอบเอ็นทรานสายวิทย์​จะสอบเพียงวิชาหลัก 5 วิชา หลัก ​คือ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ อังกฤษ ​และคณิตศาสตร์ สอบ​ที่เดียวครั้งเดียว คะแนนเต็ม 500 คะแนน สอบ​ได้เท่าไรก็​เอา​ไปเทียบคะแนน​กับ​แต่ละสาขา​ที่เราเลือก วัดดวงกันครั้งเดียวจบไมเหมือนสมัยนี้ ​(มันเก่ง​ที่​จะทำเรื่อง​ง่ายให้​เป็นเรื่อง​โคตรยาก​และสับสน ​ได้)

ในสมัยนั้น​โรงเรียนกวดวิชา ​ที่ดังๆ​​จะมี Math center , Home of Engish 2 วิชานี้แหละ​​ที่ข้อสอบค่อนข้างยาก เด็ก​จะเรียน 2 วิชานี้มาก​ที่สุด เรียนทีละรอบ ๆ​ หนึ่ง​ 2,000 -3,000 คน ​โดยเฉพาะ เด็กนักเรียนสาว ๆ​ ​จะเรียนกันมาก​เพราะผู้หญิงมัก​จะอ่อนเลข ด้วยเหตุนี้พวก เราจึงสนใจ​ที่​จะเรียน Math center กันมาก​ที่สุด

หลังจาก​ไป​เป็น​เพื่อน ​กับ​เพื่อน​ที่สมัครเรียน คนแล้ว​คนเล่า ​และรอเงิน​เพื่อน​ที่ยืม​และมันกลับบ้าน​ไป​เอาเงิน​ที่บ้าน ก็ไม่ยอมมาซะที Cause นี้ รอบนี้ ก็​จะเต็มแล้ว​
นี่​ถ้าไม่​ได้ลง เรียนรอบเดียว​กับ...​..น้องเปิ้ล เด็กสตรีวัดระฆังล่ะก้อ งานนี้ ​ต้องมีการชกกันแน่ ๆ​ ​เมื่อรอไม่ไหว ​ความรักเปี่ยมล้น ...​...​ก็​เป็นจุดเริ่มต้นของขบวนการปราบเซียน ​ที่เกริ่นไว้​แต่ต้น

เราเริ่มเห็นช่องว่าง ​ที่​จะเรียนฟรี เกิดจากการ​ที่เรา​ไปสมัคร เรียนให้​เพื่อน ​ซึ่ง​จะ​ต้องจ่ายเงิน+แนบรูปคนสมัคร แล้ว​ก็ส่งให้ธุรการ ​เพื่อทำบัตรเข้าเรียน ​เนื่องจากคนเยอะมาก
​เป็นพันคน แล้ว​ค่อนข้างวุ่นวาย ธุรการ​จะไม่ค่อย​ได้สนใจหรอกว่ารูปมัน​จะ​ต้องตรง​กับตัวคนสมัครหรือเปล่า ? ก้อเสร็จเราล่ะซี ขบวบการซิกแซกก็เกิดขึ้น​

เริ่ม​ที่เรา​ไปสมัครแทนคนอื่น แล้ว​ก็​เอารูปเราส่ง​ไปแทน ก็​จะ​ได้บัตรปลอม​ที่​เป็นรูปเรา​แต่ชื่อในบัตร​เป็นชื่อ​เพื่อนเรา พอเรา​ได้บัตรก็แจ้งบัตรหายทีหลัง ​เมื่อ​จะทำบัตรใหม่ ​จะมีการตรวจสอบชื่ออย่างละเอียดจากใบเสร็จรับเงิน ​(​ซึ่ง​เป็นชื่อ​เพื่อนเรา​ที่จ่ายเงิน)​ ​โดย​จะมีการดูบัตรประชาชน ​เพื่อกันการมั่วสวมสิทธิ์ ถึง​จะทำบัตรให้ใหม่ ให้​แต่ ก็ช้า​ไปล่ะ...​. .ต๋อย เสร็จเรา

สุดท้ายแก๊งเด็กวัง หลวง 5-6 คนก็​ได้เรียนฟรี ​พร้อม​กับน้องเปิ้ล ดาวของสตรีวัดระฆัง อย่างเต็มภาคภูมิ ใจ ​(ใน​ความชั่ว ด้วยประการ ฉะนี้)​

​เมื่อมีสิทธิ์เข้าห้องเรียน เราก็ไม่ค่อย​ได้สนใจเรียนกันเท่าไร อาจ​จะ​เป็น ​เพราะไม่มีตำราเรียน มี​แต่บัตรเข้าเรียนปลอม​ที่เหมือนจริง ยังขาดตำรา สมัยก่อน การถ่ายเอกสารแพงมาก แพงกว่าหนังสือเรียนเสียอีก ​(หนังสือ​จะ​เป็นโรเนียว)​ ก็​จะ​ใช้การจด Lecture กัน ผลัดกันจด ​โดยมีกระดาษคาร์บอน ​เป็นชั้น ๆ​ เขียนทีหนึ่ง​ ​ได้หลายชุด ​ที่​ต้องผลัดกัน​เพราะมัว​แต่หลีสาว ๆ​ กลุ่มน้องเปิ้ล น่ะซี ​(การจด Lecture ​จะยากมาก​เพราะอาจารย์สอนไว ​เพราะมีเขียนในตำราอยู่​แล้ว​ จึง​เป็นหน้า​ที่​ที่หนักมาก ​ต้องผลัดเวรกัน ​จะชิ่งมาหลีสาวไม่​ได้)​

อยู่​มาวันหนึ่ง​ ไอ้ปอดแหกของ​เพื่อน ๆ​ ​(ก็คน​ที่มันกลัว ไม่ยอมโกงเข้าเรียน​เพราะกลัว​เขาจับ​ได้ ...​..​ต้องกล่อมกันนาน ​เพราะเรา​เอาเงินค่าเรียนของมันมาเ​ที่ยวกันหมด)​ ก็สร้าง Surprise ​กับ​เพื่อน ๆ​ ​โดย​เอาตำรามาให้ทุกคน รูปเล่มเหมือนจริงทุกประการ

ก็สงสัยว่า มันทำ​ได้ไง ? ขนาดพวกเรา​ที่ว่าอัจฉริยะ ยังคิดไม่ออก เพิ่งมาถึงบางอ้อ ...​.

​เนื่องห้องธุรการ​จะ​เป็นลุกกกรงเหล็ก ​เป็นซี่ ๆ​ เหมือน​กับคุก ไอ้ปอดมันเลย​มา​ที่โรงเรียนตั้งแต่ 6 โมงเช้า​ ​ซึ่งโรงเรียนยังไม่เปิด ไม่มี​ใคร มัน​เอาไม้ ยาว ๆ​ เสียบเหล็กปลายแหลม ใช่ ! มัน จิ้ม​ไป​ที่สันหนังสือ​ที่​เขากอง ๆ​ ไว้ แค่นี้ก็​ได้หนังสือแล้ว​ ตั้งแต่นั้น​มา เราก็​ได้​เป็นนักเรียนกวดวิชาเต็มขั้น ​(โรงเรียนกวด...​.วิชาโจร ?)​ ​แต่ไม่​ได้เรียน​เป็นเรื่อง​​เป็นราว​เพราะไม่​ต้องมีเวรจด lecture กันแล้ว​ ​(ยิ่งเรียนไม่รู้เรื่อง​กันใหญ่)​ ​ต้องนับถือ ​ความกล้า ของไอ้ปอด...​..​ที่เซียนอย่างเรา​ที่ว่าแน่ ยัง​ต้องยอม

สมองไม่​ต้อง​ใช้ แม่ง ..! . บ้า บิ่น กว่ากูอีก


เล็ก โยธา