![]() |
![]() |
กานต์ติ![]() |
...คิดถึงคุณแม่มาก เลยต้องเขียน...
วันที่โลกดูแจ่มใส..- ตำรวจอาจโทรมาแจ้งข่าวร้าย "ลูกคุณเครียดจัดจนกระโดดตึกฆ่าตัวตาย"
- เด็กรับใช้อาจร้องไห้มาฟ้องคุณว่า "หนูกำลังท้องกับสามีของคุณนาย"
- คุณหมออาจรอยื่นผลตรวจว่าคุณกำลังป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย
- วันนี้ธนาคารอาจมีจดหมายเตือนเตรียมจะยึดทรัพย์สินทั้งหมดของคุณ
ทั้งหมดอาจเป็นข่าวร้ายที่สุดแล้ว
แต่ถ้าพรุ่งนี้มีข่าวร้ายที่ร้ายเสียยิ่งกว่านี้รออยู่ "คุณ" ก็ต้องยอมรับมันให้ได้ ^_^
..
..
"คนเราต้องพร้อมเผชิญกับข่าวร้าย".. คุณแม่เป็นคนสอนผู้เขียนเอง
และท่านก็บอกด้วยว่า น้อยคนนักที่จะยอมรับความผันผวนของชีวิตนี้ได้จริงๆ
เพราะข่าวร้ายก็เหมือนแผ่นดินไหว สามารถสั่นคลอนจิตใจจนสูญสิ้นความมั่นคงไปได้
ส่วนอาการหลังได้รู้ข่าวร้ายก็เปรียบเหมือนกับ After shock..
เป็นฝันร้ายระลอกสองที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอกย้ำให้เสียใจได้ไม่รู้จบ
เหมือนกับ "คำบอกเลิก" ของอดีตคนรักที่ตามหลอกหลอนคนที่ถูกทิ้ง
ถ้ารู้วิถีรับมือกับความเสียใจบ้างก็คงไม่น่าห่วง แต่ถ้าไม่ ก็ Game Over
เพราะจิตใจคนเราเปราะบาง ข่าวคนผิดหวังแล้วฆ่าตัวตายถึงมีให้เห็นเป็นประจำ
ดังนั้นจงพึงระวัง ข่าวร้ายพร้อมจะคร่าชีวิตเราได้เสมอ..
ไม่ได้เวอร์ให้กลัว แต่เชื่อว่าทุกคนต้องได้รับข่าวร้ายในสักวัน
และที่กล่าวมาก็ไม่ได้แช่ง แค่อยากเตือนให้ทุกคนเตรียมใจให้พร้อมไว้บ้าง
เพราะถึงเราจะมั่นใจว่าไม่คิดสั้น แต่จิตใจเราก็มีโอกาสปั่นป่วนจนป่วยได้เหมือนกัน
ดูอย่าง "ผู้ป่วยจิตเภท" สิ..
อดีตพวกเขาก็คือ "คนดีๆ " แต่โชคร้ายไปเจอเรื่องไม่คาดคิดเข้าถึงต้องป่วยทางจิต
อย่างตัวผู้เขียนเองก็ยังกลัวใจตัวเองเลยว่า ถ้าเจอเรื่องร้ายมากๆ จะรับมือได้อย่างไร
แต่ก็พยายามนึกถึงคำสอนคุณแม่อยู่เสมอ
"แค่รอเวลา แล้วทุกปัญหาจะผ่านไป"..
เป็นคำสอนที่คุณแม่บอกไว้ ไม่มีปัญหาใดในโลกจะอยู่คงทน
แค่รอเวลา ทุกอย่างก็จะคลี่คลายด้วยตัวเอง ทุกปัญหาต้องมีวันจบสิ้น
จงมองโลกในแง่ดี ไม่ตีตนไม่ก่อนไข้ ไม่จินตนาการถึงเรื่องร้ายจนบั่นทอนกำลังใจ
เพราะกำลังใจจะทำให้เราฝ่าฟันทุกอุปสรรคได้..
ซึ่งคุณแม่ของผู้เขียนก็ย้ำเสมอว่า "อย่าหมดกำลังใจ"
และจงใช้กำลังใจที่อาจเหลืออยู่น้อยนิดนั้น แบ่งปันให้คนอื่นด้วย
เพราะความรู้สึกดีๆ นี้อาจจะทำให้ชีวิตใครบางคนมีค่าขึ้นในวันที่ไร้กำลังใจอยู่ก็ได้
~กานต์ติ~
รักคุณแม่ที่สุดในโลก
เมื่อวันที่ : 09 เม.ย. 2552, 16.10 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...