![]() |
![]() |
กานต์ติ![]() |

หลายคืนแล้วที่ "หญิง" นอนคิดทบทวนถึงคำพูดประโยคหนึ่งของ "ชาย"
"เราไปกันไม่ได้หรอก ถ้าหญิงยังขืนเป็นแบบนี้" ชายพูดขึ้นหลังทะเลาะกันเมื่อวันก่อน
พักหลังมา พอมีปากเสียงกัน ชาย ชอบทิ้งท้ายด้วยประโยคนั้นเสมอ
และ หญิง ถึงจะฟังประโยคนี้จนจะเหยียบครั้งที่ร้อย
แต่ก็พึ่งจะมีครั้งนี้แหละที่หญิงรู้สึกว่า "เราอาจจะไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ"
...
...
"หญิง" นอนสงบนิ่งแต่หลับไม่ลงเลย ส่วน "ชาย" หลับสนิทไม่รู้เรื่อง
เมื่อหญิงเผลอทอดสายตาไปที่แผ่นหลังคุ้นตาของชาย หญิงเริ่มรู้สึกสับสนในใจ
พรุ่งนี้ที่คิดว่า "จะเลิก" ไม่รู้ว่าพอถึงเวลาจะทำได้หรือเปล่า
แต่นี่ก็ผ่านมาค่อนคืนแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้า
ไม่ว่าอย่างไร ก่อนพรุ่งนี้ หญิงต้องตัดสินใจให้ได้ว่า
...จะอยู่ หรือจะไป....
...
...
~ติ๊กๆๆ~ ..เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นและหยุดลงโดยอัตโนมัติ
แสงแดดอ่อนส่องผ่านผ้าม่านบางเข้ามาในตัวห้อง
ลำแสงนี้ ตกกระทบถึงเตียงนอนและร่างของหญิงจนอุ่น
เมื่ออดีต ในยามรุ่งเช้า หญิงเคยมีความสุขมากที่มีชายนอนแนบข้าง
แต่มาวันนี้ ต่างคนต่างหันหลังให้กัน แสงแดดอุ่น กลายเป็นแสงแห่งความเศร้า
มันเศร้า เพราะมันทำให้หญิงหวนนึกถึงความรู้สึกเก่าๆ เมื่อหนหลัง
"ไม่สิ..ฉันต้องลืมมันให้หมด".. หญิงเตือนตัวเอง ก่อนความทรงจำจะฉุดรั้ง
ส่วน ชาย ไม่มีสังหรณ์เลยสักนิดถึงเรื่องที่จะเกิด
เช้านี้สำหรับเขาก็คงเหมือนทุกวัน แต่แล้วจู่ๆ ชายกลับผุดลุกขึ้นกะทันหัน
"เกือบลืมเลยนะเนี่ย เช้านี้ผมมีประชุม!!".. ชายบอกหญิงก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ
เขาไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าหญิงเรียกเขาเพื่อจะบอกอะไรบางอย่าง
แต่ก่อนที่ประตูห้องน้ำจะปิด ชายยังทันได้ยินประโยคหนึ่งจากหญิง
"อาบน้ำเสร็จแล้ว หญิงมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"..
...
...
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก
หญิงรอที่จะบอกเรื่องสำคัญกับชาย และเขาคงรู้แล้ว ว่าเรื่องอะไร
ชาย รีบแต่งตัวเร็วกว่าเคย เขากลับมานั่งลงข้างหญิงที่รออยู่
"มีอะไรหรือ.. หญิง" ชายถาม
"หญิงอยากจะถามชาย.. เรื่องผู้หญิงคนนั้น"..
"โอ๊ย!!..หญิง เลิกพูดเรื่องเดิมๆ สักทีได้ไหม บอกแล้วไงมันไม่มีอะไร" ชายตอบตะคอกอย่างอารมณ์เสีย
"ชาย.. วันนี้หญิงขอถามดีๆ เป็นครั้งสุดท้ายนะ ชายจะเลิกกับเขาได้ไหม?"
"นี่หญิง กำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร!!"
"อย่าทำร้ายใจหญิงอีกเลย สิบปีที่ผ่านมาเราก็รักกันไม่ใช่หรือ?" เสียงหญิงเริ่มปนสะอื้น
"ก็ได้หญิง.. ผมยอมรับว่าคบกับนัท แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง" ..
"ก็แล้วชายเลิกกับเขาได้ไหมล่ะ"..
"ผมยังให้คำตอบคุณไม่ได้".. ชายตอบหนักแน่น
"ชาย ชายไม่นึกถึงใจหญิงบ้างเลยหรือ?"..
"แล้วความรู้สึกของผู้หญิงคนนั้นล่ะ คุณก็ให้เวลาเขาทำใจบ้างสิ!!"..
คำตอบของชายทำให้หัวใจของหญิงต้องแตกสลาย
ในขณะที่เธออยากให้ ชาย เข้าใจความรู้สึกเธอ แต่เขากลับไปนึกถึงผู้หญิงคนอื่น
ใช่...ในฐานะลูกผู้หญิงเหมือนกัน หญิงสงสารและเห็นใจคนๆ นั้น
แต่จะให้ หญิง ทำอย่างไร ในเมื่อเธอเองก็เจ็บช้ำ
"หญิงทนไม่ไหวแล้ว เราคงไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ"
พูดจบ หญิงปาดน้ำตาแล้วหายใจเข้าเฮือกใหญ่
เธอรีบคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าที่เตรียมไว้หลายวัน แล้วรีบจ้ำจะจากไป
แต่ทันใดนั้น เมื่อหญิงจะก้าวพ้นบ้าน ชายก็กลับคว้าเธอมากอด
"หญิง~ ทำไมต้องไปด้วยล่ะ นี่บ้านเรานะ" น้ำเสียงชายดูอ่อนลงมาก
เขาเกือบจะทำให้หญิงเคลิ้ม แต่มันก็ไม่สำเร็จ
"พอทีเถอะ ชาย" หญิงสะบัดตัวอย่างแรงจนชายกระเด็น
เธอหันกลับมามองเขาอีกครั้ง ชายผู้เคยเป็นทุกอย่างในชีวิต
"เราก็ขอให้ชาย.. โชคดี"
...
...
น้ำใสๆ ที่กลบตาทำให้หญิงมองหนทางข้างหน้าแทบไม่เห็น
ก็เหมือนชีวิตหญิงในตอนนี้ที่ยังไม่รู้จุดหมาย แต่เธอไม่กลัวสักนิด
เธอยังเลือกที่จะก้าวต่อไป ก้าวไปสู่ชีวิตใหม่ที่เธอเลือกเอง
และพรุ่งนี้จะต้องดีกว่าเดิม~.. หญิงคิด
...
...
..
..
ยังไม่จบ..
สามเดือนต่อมา หญิงได้รับเมลล์จาก ชาย ว่าเขาเลิกกับผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาดแล้ว
และตอนนี้เขาต้องการคืนดีกับ หญิง แต่ชายมาช้าเกินไป
หญิงคงไม่สามารถหวนกลับไปหาชายได้อีก เพราะว่าหญิง..
(((มีสามีใหม่แล้วจ๊ะ))).. คิกคิก ^_^
เมื่อวันที่ : 02 เม.ย. 2552, 07.20 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...