"​ที่ผ่านมาฉันยอมให้เธอมามาก ​แต่มัน​จะมากเกิน​ไปแล้ว​.. "เลิกกัน​ไปดีกว่า".."


"นี่เราทำถูกแล้ว​ใช่ไหม"..
แก้มถามขึ้น​ ​ระหว่าง​ที่ผู้เขียน​จะดับไฟเตรียมนอน
​เมื่อเห็น​เพื่อนยังสับสน​กับการตัดสินใจในวันนี้ ผู้เขียนก็​ได้​แต่ปลอบให้นอน ให้เลิกคิด
​เพราะ​ถ้า​จะให้ตอบจริงๆ​ ว่า "ถูกหรือไม่" มันตอบยากนา
เลย​​ได้​แต่บอก​เพื่อน​ไปว่า "​ได้เวลานอนเราก็นอน ทำสิ่ง​ที่ควรแก่เวลาน่ะ ดี​ที่สุด"
...​..
...​..


ย้อนกลับ​ไป​เมื่อวานตอนเช้า​..
ขณะ​ที่ผู้เขียนยังหลับสบาย เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น​(เพลงฤดู​ที่แตกต่าง)
พอรับสายก็​ได้ยินเสียงแก้ม​เพื่อนสนิท​เอา​แต่ร้องไห้ ถามอะไร​ก็คุยไม่รู้เรื่อง​
ผู้เขียนเลย​เดาว่าคงมีเรื่อง​ไม่ดีเกิดขึ้น​แน่ จึงรีบรุด​ไปบ้านแก้มทันที
พอ​ไปถึง ​ได้เห็นสภาพบ้านรกๆ​ ​กับตุ๊กตา​ที่โดนฉีก​เป็นชิ้นๆ​ ก็รู้ว่า ปัญหาครอบครัวแน่ๆ​
​แต่แปลกใจตรง​ที่ "แก้ม" ​กับ "พี่ปาย" ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงขนาดนี้
แสดงว่ารอบนี้​ต้องหนักหนาจริงๆ​


"เพิ่ง​แต่ง​ได้แค่สองเดือน นี่กะ​จะฆ่ากันแล้ว​หรอเนี่ย" ผู้เขียนถามทันที​ที่เจอหน้า​เพื่อน
"เลิกกันแล้ว​ด้วย" แก้มตอบ​ทั้งน้ำตา+ขี้มูก ไหลพรากกกก
"เฮ้ย!!..ทำไมอ่ะ?!?"..
"​เพราะเรื่อง​พี่ฝนน่ะสิ" ...​


ท้าว​ความถึงเรื่อง​ "พี่ฝน"..
​เมื่ออดีต พี่ฝน ​เป็นแฟนเก่าพี่ปาย น่า​จะ​เป็น "รักแรก" ด้วย
​เพราะขนาดเลิกกัน​ไปตั้งนาน พี่ปายก็ยัง​เป็นห่วงพี่ฝนเสมอ
ยิ่งรู้ว่าพี่ฝนหย่าขาด​กับแฟน พี่ปายยิ่งตามดูแลทุกฝีก้าว
แก้มเองก็รับไม่​ได้ เคยขอร้องให้พี่ปายหยุด ​แต่พี่ปายก็มีข้ออ้างตลอด
​ทั้ง​ที่​ใครมอง ​เขาก็รู้ว่า "ถ่านไฟเก่ายังคุ"
แก้มเองก็คิดอย่างนั้น​ แล้ว​ก็รู้ดีด้วยว่า พี่ปายยังรักพี่ฝนตลอดมา
​แต่​จะตำหนิพี่ปายก็เกรงใจ ​เพราะ​ที่ผ่านมาพี่ปายก็ดูแลแก้ม​เป็นอย่างดี
ตั้งแต่เสียแม่​ไป พี่ปายก็ส่งเสียแก้มจนจบมหาลัยฯ แถมซื้อตึกเปิดร้านเบเกอรี่ให้อีก
แก้มเองก็ซาบซึ้ง​และไม่อยากสร้างปัญหาให้พี่ปายหนักใจ พยายามสงบปากสงบคำ
แล้ว​ก็เชื่อใจว่า ไหนๆ​ ก็​แต่งงานกันแล้ว​ พี่ปายคงไม่หักหลัง


จน​เมื่อวานซืนตอนสายๆ​
จู่ๆ​ แก้มก็แวะ​ไปหาพี่ปาย​ที่ออฟฟิส ​พร้อม​กับซองสีน้ำตาลซองใหญ่
แก้มบรรจงแกะซองนั้น​แล้ว​เทรูปสี่ห้าบานลงบนโต๊ะทำงาน
พอพี่ปายเห็นเข้าก็ถึง​กับช็อค แก้มยังพูดติดตลกว่า "หนูช็อคมาก่อนพี่อี๊ก"
​เพราะรูป​ทั้งหมดเบื้องหน้าในตอนนั้น​ก็​คือ รูป​ที่พี่ปายจู๋จี๋​กับพี่ฝนอยู่​บนรถ
พี่ปายพูดอะไร​ไม่ออก อยาก​จะแก้ตัว ​แต่ก็ตะกุกตะกักๆ​
​ส่วนแก้มกลับพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ..
"หนูขี้เกียจทนแล้ว​ว่ะ.. เราเลิกกันเถอะ"


ง่ายดายมากๆ​.. แก้มขอเลิกง่ายๆ​ เหมือนพี่ปายไม่มี​ความหมาย
​ที่ผ่านมา พี่ปายคิดเสมอว่าคนไร้ญาติขาดมิตรอย่างแก้มคงอยู่​ลำพังไม่​ได้
​แต่สงสัย​จะคิดผิด ​เพราะขนาดพี่ปายรีบตามมาคุกเข่าขอโทษแก้ม​ที่บ้านก็ยังไร้ผล
"อยากให้ยกโทษหรอ.. คำขอโทษมันน้อย​ไป" แก้มประกาศกร้าว
แถมแก้มยังฉีกตุ๊กตา​ที่พี่ปายซื้อให้จนขาด​เป็นชิ้นๆ​ อีก คง​จะหมาย​ความว่า "ขาดกัน"
พอพี่ปายเห็นว่าแก้มไม่แคร์​เขาขนาดนั้น​ พี่ปายจึงจำใจ​ต้องจากบ้าน​ไปอย่างเงียบๆ​
...​..
...​..


"แกว่า​เขา​จะกลับมาไหม" แก้มถามอีก หลังจาก​ที่ผู้เขียนปิดไฟจนมืดสนิท
"เฮ้อ..ดีนะ​ที่ฉันมานอน​กับแก ว้าวุ่นจริงๆ​" ผู้เขียนก็​ได้​แต่ตอบเฉๆ​ ​แต่ก็​เอามือ​เพื่อนมากุมไว้​เพื่อปลอบใจ
ก็เข้าใจว่านี่มันเพิ่งคืนแรก​ที่เลิกกัน ​เพื่อนคงยังสับสนอยู่​มาก ​แต่คำตอบจริงๆ​ ในใจผู้เขียนก็คิดว่า​เขากลับแน่
​ส่วน​จะมาเก็บของหรือกลับมาง้อ อันนี้คงยังตอบยากอยู่​


จนถึงรุ่งเช้า​อีกวัน..
เสียงรถคันหนึ่ง​ขับมาจอดตรงข้างตึกอย่างช้าๆ​ ผู้เขียนรู้เลย​ว่า ​ต้องใช่พี่ปายแน่
ใจของผู้เขียนงี้ลุ้นระทึก แก้มเองก็คงลุ้นเหมือนกัน ไม่รู้ว่า​เขา​จะมาไม้ไหน
​แต่แล้ว​พอเห็นพี่ปายเดินเข้ามา​พร้อม​กับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ เลย​รู้ว่า "กลับมาง้อ"
แสดงว่าพี่ปายยังเลือกแก้มอยู่​ แถมยังรีบบอก​กับแก้มด้วยว่า
"พี่เลิก​กับฝนเด็ดขาดแล้ว​ ยกโทษให้เถอะนะคนดี"
...​
...​


ไม่​ได้อยู่​ฟังต่อว่าแก้ม​จะให้อภัยพี่ปายหรือเปล่า
​แต่คิดว่าคงให้อภัย ​เพราะพี่ปายก็ไม่​ได้เลวร้ายอะไร​นัก
แล้ว​ผู้เขียนก็เชื่อว่า การยกโทษ ไม่​ได้ทำให้แก้มเสียศักดิ์ศรีเลย​สักนิด
กลับกัน การมีสิทธิ์ยกโทษ แสดงให้เห็นว่าแก้ม​คือคนกำหนดกติกาของเกมส์นี้
​และนั่นก็​เพราะ แก้ม​เป็นตัวของตัวเอง แก้มกล้า​จะวางเงื่อนไข​กับคนอื่น
ถึง​แม้การเลิกกัน​จะ​เป็นเงื่อนไข​ที่หักดิบ ​แต่มันก็ทำให้ชีวิตรักเปลี่ยนแปลง​ได้จริงๆ​
​ส่วน​ใคร​จะ​เอา​ไป​ใช้ ผู้เขียนไม่รับประกันว่า​ความรักของท่าน​จะเปลี่ยน​ไปทางไหน
​ที่บอก​ได้คงมีแค่.. อะไร​​ที่ทนไม่​ได้ก็อย่า​ไปทน เคารพตัวเอง แล้ว​​ความรัก​จะดี ^_^


~กานต์ติ~