คนเรานี่แปลก..
​ทั้ง​ที่รักแล้ว​ทรมาน ​แต่ก็ไม่ยอมตัดใจ
รู้​ทั้งรู้ว่าเจ็บ ในใจก็ตะโกนว่า "ทนไม่ไหวแล๊ว!" ​แต่ก็ทน
หรือ​ความรัก​จะทำให้ "อึด" เหมือนคนเหล็ก
ถึง "I’ll be back .." ​ได้ตลอด

พูดถึงคนอึด นึกถึง "เจ๊ติ๋ม"
เจ๊ติ๋ม ​เป็นแม่ค้าข้าวมันไก่ ขายอยู่​ปากซอยมาตั้งแต่เราจำ​ความ​ได้
​ส่วนตาป๋วยผัวคนดี ​เป็นขี้เหล้า พอเมา​ได้​ที่ก็ทุบตีเมีย(ตามสูตร)
​เป็นอย่างนี้ประจำ ตั้งแต่เราจำ​ความ​ได้ก็เห็นตีกันมาอย่างนี้

30 กว่าปีแล้ว​มั้ง ​ที่ชีวิตเจ๊ติ๋มจำเจอยู่​​กับตาป๋วยมาแบบนี้(ไม่มีลูก)
วันๆ​ เจ๊ติ๋มก็ทำมาหากิน ​ส่วนตาป๋วยก็กินเหล้าไม่เคยช่วยงานอะไร​
บางครั้งเจ๊ติ๋มเหนื่อยมาก ​จะขอแรงตาป๋วยช่วยงานก็ไม่​ได้
​เพราะเดิมที ตาป๋วยมีศักดิ์​เป็น "นาย" ​และ​เป็นเจ้าของร้านตัวจริง
​ส่วนเจ๊ติ๋ม อดีต​เป็นเพียงลูกจ้าง​ที่ตาป๋วยข่มเหงจนตก​เป็นเมีย
ตาป๋วยถึงมองเจ๋ติ๋ม​เป็นแค่ "เมียทาส" ​จะโขก​จะสับยังไงก็​ได้

กลางคืน​เป็น..เมีย กลางวัน​เป็น.. ทาส
เห็นรักทรหดของเจ๊ติ๋มแล้ว​ หลายคนถึง​กับยอม​เป็น "บ่างช่างยุ"
ยุเช้า​ยุเย็นให้เจ๊ติ๋มหนี​ไปซะ อยู่​​ที่นี่ก็ไม่ต่างจากทาสคอยรับ​ใช้
เงินทองหา​ได้ตาป๋วยก็เก็บ ตัวเจ๊ติ๋มก็ไม่มีทะเบียนสมรส สมบัตรไม่มีสิทธิ์​ได้
เรียกว่า​ถ้าตาป๋วยตาย ​แม้กระทั่งร้านข้าวมันไก่ น้องๆ​ ตาป๋วยก็ริบหมด
คุณยายเราสนิท​กับเจ๊ติ๋มยังเคยถามว่า "อยู่​อย่างนี้แล้ว​มี​ความสุขหรือ?"
เจ๊ติ๋มบอก "ตั้งแต่​เป็นเมีย​เขามา ชีวิตหนูไม่เคยมี​ความสุขเลย​"
"​แต่​ที่ทนอยู่​​ได้​เพราะ "รักพี่ป๋วย" ​และก็ปลง​กับชีวิตแล้ว​"

"เวรกรรม" โบราณถึงบอกว่า อย่า​ไปยุ่งเรื่อง​ของผัวเมีย
คนละแวกบ้านเจ๊ติ๋มเลย​ไม่อยากยุ่ง ​ได้​แต่แซวเจ๊ติ๋มว่า "คู่ทุกข์คู่ยาก" ก็งี้แหละ​
​ส่วนตัวเจ๊ติ๋มเองก็ยอมรับชะตา ยังเคย​ได้ยินแกพูดเลย​ว่า "คง​เป็นเรื่อง​ของกรรม"
ไอ้เราก็ไม่รู้นะ ​จะ​เป็น​เพราะกรรม หรือ​เพราะเจ้าตัว​ที่สมยอมก็ไม่รู้
​แต่​ที่ชัวร์เลย​ก็​คือ ​ถ้าลองเหตุผลหลัก​เป็นเรื่อง​ของ "​ความรัก" ซะแล้ว​
ไม่จำ​เป็น​ต้องเสียเวลาหาคำตอบอะไร​เพิ่มอีก ​เพราะ "รักมันไร้เหตุผล" อย่างนี้เสมอ


~กานต์ติ~