![]() |
![]() |
คนบ้านป๋าง![]() |
แม้ความรักพังลงเพื่อนยังอยู่ คอยเคียงคู่กับเราไปเสมอ ยามเราท้อยังมีเพื่อนให้พบเจอ ฉันและเธอเพื่อนกันย่อมเข้าใจ เจ็บรักมาเพื่อนคอยปลอบตัวเรา เพื่อนก็เศร้าอยู่กับเราไม่ไปไหน เพื่อนไม่ถามถามที่มาหรือที่ไป ยาใจให้ตัวเราทุกเวลา ถึงทำผิดต่อเพื่อนเพราะคนรัก เพื่อนประจักษ์ยอมทนไม่ถือสา เพื่อนรักเราดูออกจากแววตา ตอนน้ำตาเราร่วงหล่นและหลั่งริน อย่าเสียใจไปเลยคนเคยช้ำ ใจระกำแค่ไหนจงหายสิ้น ยังมีเพื่อนปลอบประโลมแม้เพียงดิน จงหยุดสิ้นความรักเจ็บไว้ในใจ |
เมื่อวันที่ : 10 ก.ย. 2551, 11.22 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...