วันนี้​เป็นวันอาทิตย์ลูกชายคนแรกไม่​ได้​ไปโรงเรียนผู้​เป็นแม่จึงชวน​ไปนา​เพื่อ​ไปดูแลวัว 4 ตัวของ​เขา​พร้อม​กับน้องชายคนสุดท้อง ลูกชายคนแรกขับรถด้วย​ความเร็วน้อยกว่า 40 กม/ชม ​เพราะว่า​เขาไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุ ​ซึ่งอาจทำให้​เขา​และคน​ที่​เขารัก​ทั้งสอง​ได้รับบาดเจ็บ​กับ​เขา ​เขาขับรถ​ไปช้าๆ​ ตามองโน่นมองนี่ น้องชายคนเล็กของ​เขายิงคำถามต่างๆ​ ​ที่อยากรู้จนผู้​เป็นแม่ชักรำคาญ สองข้างทางช่างมีธรรมชาติสวยงาม​เป็น​ที่เพลิดเพลินตาของ​เขา ​เขาขับ​ไปช้าๆ​ ​โดยมีธรรมชาติฮ่อมล้อม ​เขามี​ความสุข​ที่​จะขับรถมองอะไร​​ไปนานๆ​ โน่นก็ต้นใผ่​เป็นทิวทัศน์สวยงาม นั่นก็ดอยแสนสวย​จะชุ่มชื่น​เพราะเห็นเขียวชอุ่ม​ไป​ทั้งดอย ​เขาขับรถ​ไปเรื่อยๆ​ พอถึง​ที่เถียงนา​เขาก็จอดรถ​โดยไม่ลืมล็อคคอ​เพราะอะไร​​เขาก็ไม่มีเหตุผล​ทั้งที แถวนั้น​​เป็นคนรู้จักกันหมด​เขา​จะกลัวหาย​ไปใย​แต่ก็คง​เพราะ​ความสบายใจของ​เขา พอจอดรถปั๊ป​เขาก็เดิน​ไป
เบื้องหน้า​เป็นสระน้ำ​ที่มีน้ำเพียงครึ่งสระ ​แต่ข้างในสระนั้น​มี​ทั้งผักบุ้ง ผักกระเฉด ​ที่เห็น​จะร่วงริน​ไปบ้างแล้ว​​เพราะปลูกมา​เป็นปี ผีเสื้อน้อยใหญ่บินร่อนร่นชมดอกผักบุ้งสีขาวสะอาดตา​ที่ลอยเด่นอยู่​กลางน้ำใส แมลงปอบินโฉบ​ไปโฉบมา ก็สะดุดตาไม่น้อย ไม่เพียง​แต่พวกแมลงเท่านั้น​​ที่ร่าเริง​กับการบินว่อนร่อนชมดอกผักบุ้งพาเองก็มี​ความสุข​ไปด้วย ​เขาชอบจ้องดูแมลงพวกนั้น​นานๆ​ ​โดยไม่รู้สึกเบื่ออะไร​เอ่ย กลับยิ่งชอบสระน้ำนั้น​​เมื่อเห็นฝูงปลาตัวสีแดงๆ​ เวียนว่ายมาทาง​ที่​เขานั่งอยู่​เปรียบเสมือนมันมาตอนรับสัตว์ต่างถิ่นอย่างนั้น​แหละ​ ​เขายิ่งชอบใหญ่ ​เนื่องจากรอยยิ้มนั้น​เนิ่นนานจึง คน​ที่ผ่านมาสังเกตุ​ได้ว่า​เขา​กำลังดูฝูงปลา ลูกคอกปลาช่อนพวกนั้น​ด้วย​ความเสน่ห์หา "คงไม่นานพวกเจ้าก็​จะโตมา​เป็นปลาช่อนให้พวกฉันจับกิน​เป็นอาหารแล้ว​" ​เขาพูดในใจ "เฮ้อสงสารจัง​แต่ไม่​เป็นไรนะพวกเธอเกิดมา​เป็นสิ่งล่อ เลียงโลก​ต้องยอมสังเวยชีวิตให้ผู้ล่า" ​เขาพูดในใจต่อ จากนั้น​ก็เหลือบ​ไปเห็นงูตัวหนึ่ง​​ที่​กำลังกินเขียดอยู่​ เขียดตัวนั้น​ทุรนทุราย​ที่​จะออกจากการบีบรัดของงูตัวนั้น​ ​ถ้ามันพูดกันรู้เรื่อง​เขียดตัวนั้น​คง​จะขอชีวิตจากงูตัวนั้น​แน่นอน ​แต่นี่มันพูดไม่​ได้ ​เขาจ้องมองอยู่​นานจน​เขาสงสารเขียดตัวนั้น​ไม่​ได้จึงคว้าหินก้อนหนึ่ง​เขวี้ยง​ไปใส่งูตัวนั้น​​ได้ผล ​เพราะงูตัวนั้น​ตกใจจึงปล่อยเขียด​ไป ​และมันก็หนีตามสันชาติยานของการ​เอาตัวรอด
เปลวแดดอ่อนๆ​พัดเข้ามาหา​เขาใน​ที่ร่มไม้​ที่​เขาอาศัยร่มเงา​เมื่อหลบแดดอยู่​ ​แต่​เขาไม่ร้อนเท่าไหร่ ​เพราะใส่เสื้อแขนยาว อีก​ทั้งใจ​เขาเย็นเยือกเหมือนผืนน้ำสงบนิ่งในสระ ​โดยไม่มีลมไม่พัดให้​เป็นคลื่นเล็กๆ​​ไปตามทิศทาง​ที่ลม​ต้องการให้​ไปตามใจตัวเอง จ๋อม เสียงของก้อนหิน​ที่ถูกเขวี้ยง​ไปในสระทำให้น้ำกะ​เพื่อม​ไปตามแรงการเขวี้ยงนั้น​​เขาหัน​ไปทางต้นแสียงนั้น​ ชาภพ​คือน้องชาย คนเล็ก 6 ขวบของ​เขา ชึ่ง​กำลังสนุก​กับการเปรี้ยงหิน​ไปในสระ "ทำอะไร​น่ะ" ​เขาถามน้องชายคนเล็กของ​เขา​พร้อมยิ้มรับ​และก็เดิน​ไปหาน้องชายของ​เขา "ชาภพ​กำลังเขวี้ยงดวงอาทิตย์​ที่อยู่​ในน้ำครับ​พี่ธวัช" น้องชายของ​เขาตอบตามตรง​เพราะชาภพเห็นเงาดวงอาทิตย์อยู่​ในน้ำ​เขาจึงเขวี้ยงหินใส่ด้วย​ความไร้เรียงสา​แต่ก็ดูน่ารักสม​กับวัยถึง​จะดูมอมแมมหน่อย​ชาภพก้ยังดูสดใส ร่าเริงชาภพเขวี้ยงต่อ
ธวัช นั่งอยู่​บนสระตามเดิม​แต่เปลี่ยนกิริยาบถ​เป็นการเปิดวิทยุฟังเบาๆ​​เพื่อผ่อนคลาย ​และ​เขายัง​เอายอมาตั้ง​เพื่อ​จะยกยอ​เอากุ้งฝอยตัวอ้วนๆ​​ไปทำ​กับข้าวเย็นวันนี้ ​โดย​ที่​เขา​เอาปล้าร้า​ที่​ไปขอจากป้า​ที่​เขาเลี้ยงวัวอยู่​ใกล้ ​คือป้าคนนั้น​แกอยู่​​ที่เถียงนา แล้ว​มีคอยวัวไว้ใกล้ ​ความจริงก็มีหลายเถียงนา​และคอกวัวผู้คนมักเรียกแถวนี้ว่า ป๋างงัว ก็​คือบางที​เขานำวัวมาแรมรอนเลี้ยงให้กินหญ้า แถวรอบ ๆ​ ปาง ธวัช ​เอาปลาร้าทิ้งลงกลางยอ แล้ว​​เอาลง​ไปตั้งในสระแล้ว​​เขาก็มานั่งในร่ม ฟังวิทยุอย่างสบายอารมณ์ ​เขานั่งเงียบๆ​อยู่​นานพอควร ​และ​เขาก็​ต้องตื่นจากภวงค์​ความเงียบ​เพราะแม่ของ​เขาไล่วัวลุงมาเลี้ยงภายในนาของ​เขา​ที่เก็บเกี่ยวผลผลิตแล้ว​​เขามาช่วยแม่ กันไม่ให้วัวเดิน​ไปทิศทางอื่น แล้ว​​เขาก็มานั่ง​ที่เดิมต่อ
ร่มเงาของต้นไม้​ที่​เขานั่งอยู่​ก็เคลื่อน​ไปตามเวลา​และดวงอาทิตย์ ​เขาจึงย้ายจากร่มไม้​ที่เก่านั้น​มานั่งอยู่​ริมกอใผ่​ที่​กำลังสลัดใบ​เพื่อ​ความอยู่​รอดของลำต้น ​เขานั่งรออยู่​นานจนเพลิน​เขาก็​ไปยกยอว่ามีอะไร​ติดบ้าง ​เขาก็​ได้กังฝอยตัวอ้วนๆ​หลายตัว​เขาจัดการตัก​เอากุ้ง​ที่​ได้ใส่ในถังน้ำ​ที่เตรียมมา
อากาศเริ่มเย็น​เพราะเวลาเย็นย่ำ​ได้คืบคลานเข้ามาแม่ของ ธวัช ก็เรียก ธวัช​และชาภพน้องของ​เขา​ไปหา​และพากันกลับบ้าน ​เขาขับรถด้วย​ความช้าพอสมควร ​เขาขับ​ไปตามถนน​ที่เต็ม​ไปด้วยหลุมบ่อ​และสองข้างทางเต็ม​ไปด้วยพรรณไม้หลากหลาย​ที่มองเห็นเลือนลาง ​และก็มีหมอกลงเล็กน้อย บรรยากาศ​ระหว่างทางกลับบ้านมืดครึ้ม ​แต่ก็มีกลิ่นไอของฝุ่นผสม​กับหมอก​เป็นกลิ่นไอของบ้านนา​โดยแท้