 สมหวังครั้งที่ 1 |
|
| ปอ เปลือกไม้ |
 ไม่เคยได้พบเห็นคบเป็นเพื่อน ไม่เคยเยือนยลดูได้รู้จัก ไม่เคยรู้เป็นใครไม่ทายทัก ไม่ตระหนักแน่ใจเมื่อได้เจอ  ได้พบกันครั้งแรกก็แปลกจิต ดูเป็นมิตรมากมายหรือใจเผลอ หรือสดุดจิตใจเมื่อได้เจอ เหมือนละเมอเหมือนฝันกระนั้นเลย  ก็ไม่สวยมากมายเท่าไรนัก เริ่มรู้จักหัวใจกลับไม่เฉย ให้ประหวั่นสั่นไหวไม่เหมือนเคย คิดล่วงเลยมากมายไปได้ไง  เพียงพบคุยบางครั้งใจยังเผลอ พอได้เบอร์โทรฯไปเว้นไม่ได้ ยิ่งได้ยินเสียงหวานปานขาดใจ หวั่นมีชายเช่นพี่นี้หลายคน  ยอมรับว่าน่ารักยิ่งอยากใกล้ ยังปรับใจไม่ทันมันสับสน ยิ่งเธอตอบสายตามายามยล เหมือนจะค้นความนัยจากสายตา  ณ วันนี้มีน้องประคองข้าง ไม่เคยร้างห่างหายให้ห่วงหา พัฒนาสัมพันธ์เนิ่นนานมา เป็นนางฟ้ายาใจไม่ไกลกัน นึกถึงคราวครั้งนั้นมันยังปลื้ม มิอาจลืมล่วงไปมิใช่ฝัน ทั้งกายใจเคียงคู่อยู่ข้างกัน และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป ...
|
กลอนน่ารักจัง อ่านแล้วรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ 
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 11 ก.ค. 2551, 14.59 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...