 ไดอารี่เล่มเก่า |
|
| คนของความเหงา |
...วันพฤหัสบดีที่ 23 มิ.ย. 48 ไดอารี่ที่รัก............... 
พักนี้ก็คุยกับเบิร์ดบ่อยเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าเขาจะรำคาญจอยหรือเปล่า อีกอย่างจอยก็ชอบมีปัญหา คิด...
วันพฤหัสบดีที่ 23 มิ.ย. 48 พักนี้ก็คุยกับเบิร์ดบ่อยเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าเขาจะรำคาญจอยหรือเปล่า อีกอย่างจอยก็ชอบมีปัญหา คิด...
ไดอารี่ที่รัก...............
พักนี้ก็คุยกับเบิร์ดบ่อยเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าเขาจะรำคาญจอยหรือเปล่า อีกอย่างจอยก็ชอบมีปัญหา คิดมาก เหมือนที่เบิร์ดเคยบอกว่าจอยน่ะเป็นคนคิดมาก ตอนนี้มีปัญหามากมายมารุมเร้า ปวดหัวมาก อ่านหนังสือก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แต่จอยก็เหลือเบิร์ดคนเดียวจริงๆ นะ เพื่อนที่สนิทก็มี
แต่จอยไม่อยากให้เขารับรู้มันซักเท่าไหร่นักหรอก เพราะเขาก็มีความสุขกันดีทุกคน ไม่อยากจะรบกวนมาก แค่ยืมตังค์เขามาใช้ก็หนักหนาสาหัสแล้วนะ สงสารแม่มากเลยนะ แม่สิยิ่งจะหนักใจกว่าจอย มีปัญหามากกว่าจอยซะอีก วันนี้ได้รับแผ่นเอ็มพีสามแล้วก็รูปที่เบิร์ดส่งมาให้แล้วนะ
2 ทุ่มสิบ6 นาทีโทรไปหาเบิร์ด กะจะบอกว่าได้รับแล้ว แต่เขาไม่ยอมรับสาย สงสัยจะเรียน
อยู่น่ะ พรุ่งนี้ต้องออกไปรายงานหน้าห้อง แต่จอยยังไม่ได้อ่านเลยนะ รายงานวิชาอ.กำธร จอยจะย้าย
ไปพักหอแล้วนะ อยากไปไวๆ เพราะอยู่บ้านนอนดึกตื่นเช้า ไปเรียนไม่ค่อยทัน แล้วก็อ่านหนังสือไม่
เต็มเม็ดเต็มหน่วยเลยนะ แต่ก็คงจะเหงามาก แต่ช่างมันเหอะ เพื่ออนาคต แต่ถ้าไม่มีรถใช้จอยก็ไม่อยากไปเหมือนกันนะ คงจะลำบากมากเลยน่ะ ห้าทุ่มจะลองโทรหาเบิร์ด ไม่รู้ว่าจะกลับถึงบ้านกี่ทุ่มนะ
วันอาทิตย์ที่ 26 มิ.ย. 48
ไดอารี่ที่รัก.................
เมื่อวานไปเรียนชดเชยมา โคตรเซ็ง โคตรเบื่อเลย ฝนตกแต่เช้า ตังค์ก็แทบจะไม่มีไปโรงเรียน
วันนี้เบื่อย่าแต่เช้า เกินไปแล้วนะ ชอบทวงบุญคุญ แล้วจะมาบ่นนู่นบ่นนี่ทำไม ออยร้องไห้ สงสารมัน
ทั้งสงสารตัวเองก็เลยพลอยร้องไห้ไปด้วย อยากจะไปอยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่ ทำไมเขาไม่เคยเข้าใจเราเลยนะ
จะพูดกันดีๆ ก็ไม่มี ไม่กินข้าวก็บ่น ก็แค่เรื่องล้างจานเฉยๆ ก็บ่น คนแถวนี้เนี่ยนะ ชอบใช้เด็กเวลากินข้าว เสียความรู้สึกนะ ช่างไม่มีจิตสำนึกที่ดีเอาเสียเลย เราเองก็โดนมาตั้งแต่เด็กแล้ว ชักจะทนไม่ไหว
แล้วนะ ไม่ชอบให้ใครมากดขี่ข่มเหงเลย เบื่อ........................โทรไปหาเก็ต เขาก็ให้คำปรึกษาดี และเข้าใจจอยดีว่าคนอย่างจอยไม่ชอบให้ใครมาบัีงคับ ร้องไห้ ก็ไม่อยากให้ใครรู้ว่าจอยร้องไห้หรอกนะ แต่มันกลั้นไม่อยู่รู้สึกว่ายังเหลือเขาอีกคนที่เข้าใจและรับฟัง โทรคุยกับแม่ก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่่เหมือนกัน ถ้าจะพูดถึงแต่ก่อนที่เคยโทรหาแม่แล้วร้องไห้ก็มีบ่อยนะ แต่ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ ก็โตแล้วนี่ ก็ต้องมีความอดทนเหมือนกันนะ
วันเสาร์ที่ 2 ก.ค. 48
ไดอารี่ที่รัก........
ในที่สุดจอยก็ไม่เหลือใครอีกแล้ว แต่ก็โชคดีที่เหลือเธอทั้งคน ขอบใจนะ ที่รอจอย แต่จอยจะไม่
รอใครอีกแล้วล่ะ จะอยู่ตามยถากรรมไปอย่างนี้ ผ่านมาสองเดือนแล้วแต่ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น ยังคงอยู่อย่างลำบากใจอย่างนี้ แม้แต่เบิร์ดเพื่อนที่ดีที่สุดเขาก็ไม่ค่อยจะสนใจจอยหรอก จอยรู้ว่าถ้าจอยไม่โทร
หรือว่าติดต่อไปหาเขา เขาก็คงลืมจอย ที่จอยหัวเราะหรือทำเสียงร่าเริง ก็เพราะจอยแกล้งทำไปอย่างนั้นแหละ ทั้งที่จริงมันตรงกันข้ามทุกอย่าง เครียดจัดอีกแล้ว
วันเสาร์ที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2548
ไดอารี่ที่รัก................
รู้ไม๊ไปสอบกฎหมายแพ่ง1 มาแล้วนะ ก็พอได้น่ะ ขนาดไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเลยนะ คงจะผ่านมั๊ง (คงจะนะ) เบิร์ดโทรมาหาน่ะ คงจะคิดถึงเหมือนที่เขาบอกจริงๆ น่ะแหละ เมื่อคืนจอยก็โทรไปหา
โทรไปคุยเรื่องเล่นเอ็มน่ะ จอยว่าเบิร์ดเรื่องตุ๊กน่ะ มันพลั้งปากพูดออกไปน่ะ (พรุ่งนี้ตอนบ่ายไปหาตุ๊ก เป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ)ไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไงนะ แต่จอยก็บ้านะ ไม่น่าพูดออกไปเลย จอยมีเพื่อนอย่างเบิร์ดเพียงคนเดียวนะ ไม่อยากเสียเพื่อนที่ซื่อสัตย์อย่างเขาไปนะ ตอนนี้จอยดีขึ้นเยอะเลยนะ เรื่องสอบทอ.ก็ไม่ค่อยจะซีเรียสแล้วล่ะ ตอนนี้ก็กะลังรอลุ้นอยู่
โทรไปหาเก็ต พอดีเมื่อวานซืนเป็นวันเกิดเก็ตมันน่ะ ก็เลยส่งข้อความไปอวยพรหน่อยนะ เขาก็คือเพื่อนที่ดีคนนึงนะ เพื่อนทุกคนมีค่าสำหรับจอย จอยให้ความสำคัญเท่ากันทุกคน โดยเฉพาะคนที่คบกันมานานอย่างเบิร์ด (จะสามปีแล้วนะที่เรารู้จักกัน) ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยได้เจอหน้ากันแต่จอยก็รู้สึกดีเสมอที่เบิร์ดคุยด้วย ไม่อยากให้เบิร์ดพูดคำว่า คิดถึง,ฝันดีนะ มันรู้สึกเหมือนกับว่า เพื่อนกันเขาไม่พูดแบบนี้ ขอแค่เบิร์ดรับฟังเรื่องราวของจอยและให้คำปรึกษาก็พอแล้วล่ะ
วันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2548
ไดอารี่ที่รัก.................
ผ่านวันแม่มาแล้วนะ เมื่อวานก็โทรไปอวยพรให้แม ่ (คิดถึงแม่จัง........)
ขาดความอบอุ่นนะ เกิดเป็นคนอ่อนไหว รู้สึกเหงาอีกแล้วนะ คิดถึงใครก็ไม่รู้ นั่นน่ะสิ ก็เด็กมันขาดความอบอุ่นน่ะนะ ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย ต้องทนบ้าบอคอแตกอยู่อย่างนี้อีกแล้ว มีโทรศัพท์ก็ไม่รู้ว่าจะโทรไปคุยกับใครดี เหงา...................................... จะโทรหาเบิร์ดก็ไม่อยากรบกวนเขา
จะโทรหาเก็ตก็ไม่อยากรบกวนเขาเหมือนกัน เราก็มีเพื่อนอยู่แค่นี้ล่ะ คนอื่นเขาก็ทำงานทำการหมด จะมาเอาอะไรกับผู้ใหญ่ที่ไม่ยอมโตอย่างเราล่ะ การบ้านจอยยังไม่ได้ทำเลยนะจ๊ะ อย่าปล่อยให้เป็นดินพอกหางหมูสิ รีบๆ ทำซะนะ เฮ้อ........ หนังสือก็อ่านซะมั่งอย่าเอาแต่นอนได้ม๊ะ เกินไปแล้วนะ
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 28 พ.ย. 2549, 20.35 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...