![]() |
![]() |
mars![]() |




16 พ.ย. เมื่อ 22 ปีที่แล้ว ฉันยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ ผิวบางใส แต่อาจไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้ ความฝันของพ่อแม่แทบจะเลือนลาง เพราะเด็กน้อยตัวแดงช่างบอบบางเหลือเกิน 6 เดือนในท้องแม่อาจเป็นระยะเวลาที่น้อยเกินไปสำหรับฉัน แต่......วันนี้ ฉันเติบโต แข็งแรง และเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้มากมาย เพราะสองมือของพ่อและแม่ที่โอบอุ้มดูแล ขอบคุณค่ะ
ใครจะรู้ว่า เด็กทารกต้วแดง นอนหลับอยู่แต่ในตู้อบสี่เหลี่ยมเล็ก จะค่อยๆ เติบโต เติบโต เติบโต ...ด้วยความรักและการดูแลอย่างดีดีจากคนหลายคน
วันนี้ ชีวิตผ่านมา 22 ปีเต็ม ความสุข ความทุกข์ได้ผ่านเข้ามาเยี่ยมเยือนเกือบครบถ้วน และสิ่งต่างๆ ก็หล่อหลอมฉัน ให้เป็นฉันในวันนี้ และวันนี้ ฉันมีความสุขที่สุด........
ขอบคุณสิ่งดีดีที่เกิดขึ้นในวันนี้ เมื่อวานนี้ และพรุ่งนี้ ความสุขที่ฉันไม่ได้สัมผัสและอิ่มเอิบมานาน......................
งานเขียนนนี้ ไม่ได้มีอะไร นอกจากรำพึงรำพันความสุขและอยากขอบคุณสิ่งดีดี เท่านั้นเองค่ะ

เมื่อวันที่ : 16 พ.ย. 2549, 14.50 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...