 เสมือนว่า |
|
| เรไร |
 เหมือนไม่มีตัวตนบนโลกนี้เหมือนไม่มีกายหยาบให้จับต้อง เหมือนไม่มีภาพใดให้คอยมอง เหมือนไม่มีเสียงร้องของหัวใจ ฉันจะเป็นนิยามความว่างเปล่า ฉันจะเป็นดังเงาเฝ้าถามไถ่ ฉันจะเป็นคนหวงคอยห่วงใย ฉันจะเป็นคนหวั่นไหวนอกสายตา ขอเพียงอยู่ห่างห่างอย่างเมื่อก่อน ขอเพียงอยู่ซุกซ่อนปรารถนา ขอเพียงอยู่ฝันบ้างบางเวลา ขอเพียงอยู่ในนิทรายามราตรี เป็นเพียงแค่ความเคลื่อนไหวในอากาศ เป็นเพียงแค่เศษธาตุดาษวิถี เป็นเพียงแค่คนยังคอยหวังดี เป็นเพียงแค่ผงธุลีที่รักเธอ |
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 11 ก.ย. 2549, 18.48 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...