พี่หนึ่ง​ให้คุณพ่อ​กับคุณแม่ของ​เขามาสู่ขอตามประเพณี ทุกอย่างดำเนิน​ไป​ได้ด้วยดี ไม่มีปัญหาอะไร​เกิดขึ้น​เหมือนครั้ง​ที่เกิดขึ้น​​กับอ้น​เมื่อวันวาน


วัน​แต่งงานถูกกำหนดขึ้น​อย่างรวดเร็ว​โดยคุณพ่อของพี่หนึ่ง​ ​เพราะในอีก 3 เดือนข้างหน้าฉัน​กับพี่หนึ่ง​​จะ​ต้องเดินทาง​ไปต่างประเทศด้วยกัน ​เพราะฉะนั้น​ทุกอย่างจึงดูเหมือนรวดเร็ว ​และรวบรัด


วันนี้พี่หนึ่ง​ชวนฉัน​ไปเลือกดูแพ็คเกจถ่ายภาพ​แต่งงาน​ที่ร้าน​เพื่อนของ​เขา ​ซึ่ง​เพื่อนคนนี้ของพี่หนึ่ง​ฉันก็พอ​จะเคย​ได้ยินชื่ออยู่​บ้าง ​เพราะเคย​ได้ยินพวก​เขาคุยโทรศัพท์กัน ​ที่รู้ ๆ​ ก็​คือชุด​แต่งงานทุกชุดของร้านนี้ถูกตัด​โดยทีมงานของคุณแม่พี่หนึ่ง​



"อ้าวหนึ่ง​มาแล้ว​เหรอ ​กำลังรออยู่​เลย​" เธอคนนั้น​ทักพี่หนึ่ง​ ฉัน​ซึ่งเดินมา​กับพี่หนึ่ง​ก็ยกมือไหว้เธอ เธอรับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ดูมีมนุษยสัมพันธ์ดี



"งานนี้ลดพิเศษหน่อย​นะ ​ได้ยินมาว่าร้านนี้แพงหูฉี่เลย​" พี่หนึ่ง​แซว



"อะไร​ ระดับมหาเศรษฐีอย่างนายนี่กลัวเรื่อง​ราคา​กับ​เขาด้วยหรือ เอ้า งานนี้ไม่คิดเงินก็​ได้ ​แต่บอกคุณแม่ด้วยนะว่าชุด​แต่งงานล้อตใหม่นี่ขอราคาพิเศษ" เธอพูดต่อรองแบบนักธุรกิจสาว



"​เอาน่า ทำยัง​กับแม่หนึ่ง​ไม่เคยลดให้อุ้มยังงั้นแหล่ะ เค็มจริง ๆ​" พี่หนึ่ง​พูดยิ้ม ๆ​



"ไม่​ได้หรอก นี่เห็นแก่ว่า​ที่เจ้าสาวคนใหม่นะ ดูสิหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู" เธอพูดพลางยื่นมือมาจับแก้มของฉัน



"เฮ้ย ๆ​ ห้ามเลย​ เห็นผู้หญิง​เป็นไม่​ได้ แกนี่ไม่เปลี่ยนเลย​นะ" พี่หนึ่ง​แกล้งปัดมือเธอออก



พี่อุ้มถึง​แม้​จะ​เป็นผู้หญิง ​แต่เธอ​แต่งกายกระเดียด​ไปทางผู้ชาย พี่หนึ่ง​กระซิบบอกฉันว่าพี่อุ้ม​เป็นทอมบอย มีหนุ่ม ๆ​ หลายคนหลงมาจีบ​แต่ก็โดนตะเพิด​ไปเสียทุกราย ​เพราะว่าเธอมีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน ฉันรู้สึกเสียดายหน้าตาอันสวยหวานของเธอเสียจริง ๆ​


งานนี้พี่อุ้ม​จะ​เป็นคนลงมือถ่ายภาพให้พวกเราด้วยมือของเธอเอง ​ได้ยินมาว่าเธอเคยถ่ายภาพประกวด​ได้รับรางวัลมาแล้ว​มากมาย​ ​เพราะใจรักเธอเลย​เปิดStudioถ่ายภาพของตัวเองขึ้น​

พี่อุ้มให้พนักงานมาช่วยลองชุด​แต่งงานให้ฉัน ​ซึ่งพี่​เขาบอก​กับฉันว่าชอบชุดไหนก็เลือกมาเลย​ พี่​เขา​จะถ่ายให้ไม่อั้น ​ซึ่งฉันค่อนข้างเกรงใจ ​เพราะรู้ว่าราคาภาพถ่ายพวกนี้ไม่ถูกเลย​ ​แต่พี่อุ้มแอบมากระซิบบอกฉันว่าไม่​ต้องห่วง​เพราะกำไรนั้น​เกินกว่า 100-200% ​แต่ถึงยังไงฉันก็ยังเกรงใจอยู่​ดี


ฉันค่อย ๆ​ ลองชุด​แต่งงาน​ไปทีละชุด​โดยมีพี่หนึ่ง​คอยช่วยคอมเม้นท์อยู่​ไม่ห่าง ชุด​แต่งงานทุกชุดช่างสวยงามราว​กับเจ้าหญิงในเทพนิยาย มันคง​เป็น​ความใฝ่ฝันของผู้หญิงทุกคน​ที่เกิดมาครั้งหนึ่ง​ก็อยาก​จะ​ได้ใส่ชุด​ที่สวยงามนี้ในพิธีวิวาห์​กับผู้ชาย​ที่เธอรัก

​แต่ทำไมฉันถึงเห็นหน้าอ้นผุดขึ้น​มาในใจของฉัน​ทั้ง ๆ​ ​ที่เจ้าบ่าวของฉันไม่ใช่​เขา น้ำตามันรื้นขึ้น​มา​ที่ขอบตา​ทั้งสองข้าง พลางคิดถึงเรื่อง​​เมื่อวันนั้น​ วัน​ที่ฉันทำร้าย​เขาอย่างเลือดเย็น


ภาพ​ที่ฉันเห็นในกระจกตอนนี้ ​คือตัวฉันในชุดวิวาห์สีขาวบริสุทธิ์​กับดวงตา​ที่แฝงไว้ด้วย​ความเศร้า ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกตื่นเต้นดีใจ หรือมี​ความสุขอิ่มเอม ​ทั้ง ๆ​ ​ที่ฉัน​จะ​ได้​เป็นเจ้าสาวในอีกไม่ช้า

ฉันเหมือนมีร่างกาย ​แต่ไร้วิญญาณ ฉันลองชุด​ไปอย่างซังกะตาย ​ใคร​จะให้ใส่ชุดไหนก็ใส่ พี่หนึ่ง​ว่าชุดไหนสวยก็ตามใจ



ใน​ที่สุดฉันก็​ได้ชุด​ที่​จะใส่ในวันงาน ​และชุด​ที่​จะใส่ถ่ายภาพ​โดยมีพี่หนึ่ง​​และพี่อุ้ม​เป็นคนจัดการ​ทั้งหมด ฉันมีหน้า​ที่สวมใส่อย่างเดียวเท่านั้น​



"อรหิวหรือยังครับ​ ​ไปหาอะไร​ทานกันก่อนดีกว่า แล้ว​เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยมาถ่ายภาพกัน" พี่หนึ่ง​ชวน



"ก็ดีเหมือนกันค่ะ​" ฉันตอบ



"เออ อุ้มว่างไหม ​ไปด้วยกันนะ ​ไปทานข้าวกัน" พี่หนึ่ง​ชวน พี่อุ้มพยักหน้าตอบรับ



พี่อุ้มพาเราสองคน​ไปทานข้าว​ที่ร้านอาหารใกล้ ๆ​ ​กับstudioของเธอ พี่อุ้มบอกว่าร้านนี้อร่อยมาก ​เป็นร้านประจำเลย​



อาหารอร่อยมากจริง ๆ​ ​แต่ฉันกลับทานอะไร​ไม่ค่อยลง ใจมันไม่สบาย โชคดี​ที่มีพี่อุ้มมาด้วย พี่หนึ่ง​เลย​คุย​กับพี่อุ้มอย่างสนุกสนาน ​ซึ่งก็ดีแล้ว​ ไม่งั้น​เขาคง​จะสังเกตุเห็น​ความผิดปกติจากฉัน​เป็นแน่


พรุ่งนี้พี่อุ้มนัดเราสองคนให้มา​ที่Studio ​แต่เช้า​ ​เพราะอาจ​จะ​ต้อง​ใช้เวลานานพอสมควร มาเร็ว ๆ​ ​จะ​ได้ภาพเยอะ ๆ​ เปลี่ยน​ได้หลาย ๆ​ ชุด อีกอย่างเรา​จะ​ได้​ไปถ่ายนอกสถาน​ที่กัน เธอบอกแบบนั้น​


​ระหว่างทางขากลับพี่หนึ่ง​เล่าเรื่อง​โน้นเรื่อง​นี้ย้อน​ไปในสมัย​ที่​เขา​เป็นนักเรียนให้ฉันฟังไม่หยุด อ้างอิงถึง​เพื่อนคนนั้น​ คนนี้ ​แต่บอกตรง ๆ​ ว่าฉันฟังบ้าง ไม่ฟังบ้าง ​เพราะในใจมัน​กำลังปั่นป่วน สับสน



"งานนี้แขก​ต้องเยอะมากแน่ ๆ​ เลย​นะ อรว่าไหม แค่​เพื่อนนักเรียนรุ่นเดียวกัน​กับพี่ก็ปาเข้า​ไปเกือบ 100 นี่ยังไม่รวมครอบครัวของพวกมันอีกนะ" พี่หนึ่ง​พูดอย่างภาคภูมิใจ


ฉัน​ได้​แต่พยักหน้าตอบ​โดยไม่พูดอะไร​


พี่หนึ่ง​ชวนฉัน​ไปดูสถาน​ที่จัดงานกันต่อ ​แต่ฉันปฏิเสธ​โดยอ้างว่าไม่ค่อยสบาย พี่หนึ่ง​ตามใจฉัน ​โดยบอกว่า​จะชวนคุณแม่​ไปช่วยดูแทน ฉันตอบตกลงทันที





ฉัน​กำลังคิดไม่ตก นี่ฉัน​เป็นผู้หญิงหลายใจจริง ๆ​ หรือนี่ ​กำลัง​จะ​แต่งงาน​กับอีกคน ​แต่กลับคิดถึงอีกคน

ฉัน​จะทำยังไงดี ถึงตอนนี้ฉันคงปฏิเสธพี่หนึ่ง​ไม่​ได้แล้ว​ ทำไมฉันถึงรู้ช้า​ไปว่า จริง ๆ​ แล้ว​คน​ที่ฉันรัก​คืออ้น ไม่ใช่พี่หนึ่ง​

ฉันเพิ่งรู้ในวัน​ที่มันสายเกิน​ไป จริง ๆ​ แล้ว​ฉันรัก​เขามาตลอด​แต่ฉันไม่รู้ใจของตัวเอง เพียง​เพราะ​ความสนิทสนม​กับพี่หนึ่ง​ทำให้ฉันหลงคิด​ไปว่าฉันคงไม่​ได้รัก​เขาอีกแล้ว​

​ที่ฉันรู้สึกลังเล สับสน ไม่อยาก​แต่งงาน​กับพี่หนึ่ง​มาตลอด ก็​เพราะว่าฉันไม่​ได้รัก​เขา แล้ว​นี่ฉัน​จะทำยังไงดี ทุกอย่าง​กำลัง​จะสมบูรณ์ ในอีกไม่กี่วัน มันทรมานเหลือเกิน

เรื่อง​​ทั้งหมดพังลงด้วยน้ำมือของฉันเอง​ทั้งนั้น​ ฉันรู้สึกผิดต่อพี่หนึ่ง​ รู้สึกผิดต่ออ้น ​และ​ที่สำคัญคน​ที่​จะ​ต้องเสียใจ​ที่สุดก็​คือฉัน





ฉันกดโทรศัพท์หาจอย ในเวลาแบบนี้ฉันอยากคุย​กับเธอ​ที่สุด ​เพราะเธอ​เป็น​เพื่อน​ที่เข้าใจฉันเสมอ ไม่ว่าครั้งใด

จอยรับปากว่า​จะมาหาฉัน​ที่บ้าน ให้ฉันรอเธอ​ที่นั่น


จอยมาถึงแล้ว​ เรานั่งคุยกันในห้องของฉัน



"เฮ้อ ใยอร แกนี่​เอาอีกแล้ว​นะ ทำไมทำอะไร​ไม่คิดให้ดีซะก่อน แล้ว​นี่​จะทำยังไงล่ะทีนี้" จอยถอนหายใจ



"อย่าเพิ่งมาว่ากันตอนนี้เลย​นะ อรควร​จะทำยังไงดี" ฉันบอก



"​จะทำอะไร​​ได้ล่ะ ป่านนี้พี่หนึ่ง​คงเตรียมตัว เตรียมใจ​ไปถึงไหนแล้ว​" จอยพูด



ก็จริงอย่าง​ที่จอยพูด ฉัน​จะทำอะไร​​ได้อีก ในเรื่อง​มันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว​



"นอกซะจากว่า...​" จอยเกริ่น



"อะไร​ บอกอร​ได้ไหม" ฉันรีบถาม



"แกก็บอกพี่หนึ่ง​​ไปตรง ๆ​ แบบ​ที่แกบอก​กับฉันแบบนี้แหล่ะ รับรอง ​เป็น​ใครก็​ต้องยอม" จอยพูด



"ไม่ขำเลย​นะแก" ฉันพูดหน้าเศร้า



"แล้ว​​ใครว่าฉันขำ ฉันพูดจริง ๆ​ นะ เรื่อง​สำคัญขนาดนี้ มัน​เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตเลย​นะ" จอยพูดแกมขู่



ก็จริงอีก ​แต่ฉัน​จะทำแบบนั้น​​ได้อย่างไร พี่หนึ่ง​ดี​กับฉันมากมาตลอด แล้ว​อยู่​ดี ๆ​ ฉัน​จะทรยศ​เขา​ได้ยังไง มันพูดง่าย​แต่ทำยาก​โดยแท้



"ฉันว่าพี่หนึ่ง​​เขาก็​เป็นคนดีนะ ฉันเชื่อว่า​เขา​จะทำให้แกมี​ความสุข​ได้แน่ ๆ​ ตัดใจจากอ้นซะเถอะ คิดซะว่าไม่​ได้เกิดมาคู่กัน" จอยพยายามปลอบใจ



ฉัน​ได้​แต่นิ่งเงียบ ​แต่ในหัวมันคิดอยู่​ตลอดเวลา แล้ว​ฉัน​จะมี​ความสุข​ได้อย่างไร ใน​เมื่อฉันไม่เคยรักพี่หนึ่ง​แบบชู้สาว ฉันรัก​เขาแบบ​เพื่อน ​และพี่ชาย​ที่แสนดีมา​โดยตลอด

พี่หนึ่ง​​เป็นคน​ที่ฉันนับถือ ​เขามี​ความ​เป็นผู้ใหญ่ ทำให้ฉันเกรงใจอยู่​เสมอ บ่อยครั้ง​ที่ฉันไม่​เป็นตัวของตัวเองก็​เพราะ​ความ​เป็นผู้ใหญ่​ที่มีเหตุผลของ​เขา ​ซึ่งบอกตรง ๆ​ ว่าบางครั้งฉันรู้สึกอึดอัด ​แต่ก็ไม่อยากขัดใจ​เขา​เพราะ​ความเกรงใจ

ผิด​กับอ้น ​ที่ฉันอยู่​ด้วยแล้ว​สบายใจ คง​เป็น​เพราะวัย​ที่ใกล้เคียง ​และรู้จักกันมานาน อ้นมัก​จะเข้าใจฉันเสมอ ไม่ว่าฉัน​จะทำอะไร​ พูดอะไร​​เขาก็ไม่เคยโกรธหรือเก็บมาคิดมากมาย​ ​และ​ที่สำคัญ​เขาไม่เคยบังคับใจฉันเลย​ ​เขา​จะปล่อยให้ฉันทำอะไร​ตามใจอยู่​เสมอ

​แต่ว่าฉัน​จะบอกพี่หนึ่ง​แบบนั้น​​ได้อย่างไร ฉันสงสาร​เขา ​เขาไม่​ได้ผิดอะไร​ ​เขาดี ​และเพียบ​พร้อมทุกอย่าง ​เขารักฉัน ซื่อสัตย์​กับฉันเสมอ แบบนี้ฉัน​จะยัง​ต้องการอะไร​อีก มีคน​ที่ดีขนาดนี้อยู่​ตรงหน้า ​ถ้าฉันไม่คว้าไว้ฉันก็คง​จะโง่เต็มที ​แต่ว่าใจของฉันนี่สิ มันเรียกร้อง ​และโหยหา​ความรัก ​ความรัก​ที่มันยังคงอยู่​ในใจไม่เสื่อมคลาย



"จอยฉันควร​จะทำยังไงดี ฉันรักอ้น ฉันไม่​ได้รักพี่หนึ่ง​" ฉันเริ่มร้องไห้



"ฉันเข้าใจแกดีอร ​ความรักมันบังคับใจกันไม่​ได้" จอยกอดฉัน ปลอบใจฉัน



จอยพูดให้ฉันฟังว่าจอยเองก็​กำลัง​จะเลิก​กับน้อตอย่าง​เป็นทางการในอีกไม่กี่วัน ​ทั้ง ๆ​ ​ที่เธอยังรัก​เขามาก ​แต่​จะทำยังไง​ได้ใน​เมื่อใจของน้อตไม่​ได้อยู่​​กับจอยอีกต่อ​ไป เธอเล่า​ไป น้ำตาเอ่อ​ไป จอยเข้มแข็งมาก เธอทำใจ​ได้เร็ว​และหนักแน่น

ฉันสงสารจอยมาก ​ทั้ง ๆ​ ​ที่เรื่อง​ของเธอ​กำลัง​จะจบลง ​แต่เธอก็ยังมาปลอบใจฉัน มารับฟังปัญหาจากฉันอีก ฉันนี่​เป็น​เพื่อน​ที่ไม่​ได้เรื่อง​เลย​


จอยบอก​กับฉันว่าให้ฉันตัดสินใจให้ดี ๆ​ ​ความรักเพียงอย่างเดียวมันไม่​ได้ช่วยอะไร​ให้มันดีขึ้น​มา ไม่มี​ใครสุขสมหวัง​ไป​ได้ทุกอย่าง บางครั้งการตัดใจจากสิ่งหนึ่ง​ อาจ​จะ​เป็นโอกาสให้เรา​ได้พบเจอ​กับสิ่ง​ที่ดีกว่า พี่หนึ่ง​อาจ​จะ​เป็นสิ่ง​ที่ดี ​และประเสริฐ​ที่สุด​ที่ถูกส่งมา​เพื่อทดแทน​ความสูญเสียเจ็บช้ำให้​กับฉันในครั้งนั้น​ก็​เป็น​ได้


เราสองคนกอดกันร้องไห้ ฉันโชคดี​ที่มี​เพื่อน​ที่ดีอย่างเธอ ​และโชคดี​ที่ฟ้าประทานพี่หนึ่ง​มาให้ฉัน ฉันคง​จะ​ต้องใจแข็ง ตัดใจจากอ้น​เพื่อ​ความถูก​ต้อง ถึง​แม้ว่าฉัน​จะรักอ้นมากมาย​เพียงใด ​แต่คง​จะไม่มี​ใครเห็นด้วย​กับ​ความรักครั้งนี้​เป็นแน่

คนเราไม่จำ​เป็น​ที่​จะ​ต้องอยู่​​กับคน​ที่เรารักเสมอ​ไป ​ความถูก​ต้อง​และ​ความเหมาะสมต่างหาก​ที่​จะทำให้​ความสัมพันธ์ยาวนาน​และยั่งยืน ฉันคง​จะโตพอ​ที่​สามารถแยกแยะ​ความรัก​กับ​ความถูก​ต้องให้ออกจากกัน​ได้แล้ว​





คืนนั้น​จอยนอนค้าง​เป็น​เพื่อนฉัน เราคุยกันจนหลับ​ไปด้วยกัน คืนนี้​เป็นคืน​ที่ฉันนอนหลับฝันดี​ที่สุด

ฉันฝันว่าจอย​ได้พบรักครั้งใหม่​กับผู้ชาย​ที่หล่อมาก ​และแสนดี

​ส่วนฉัน​กับอ้น เราจากกันด้วยดี ด้วย​ความเข้าใจ

ฉันสารภาพรัก​กับ​เขา ฉันบอก​เขาในสิ่ง​ที่อยู่​ในใจของฉันมาตลอด ​เขารับฟังด้วยรอยยิ้ม ​เขาบอก​กับฉันว่า เรา​จะรักกันตลอด​ไป ​แต่​ความรักของเราไม่จำ​เป็น​ที่​จะ​ต้องแสดงออก ขอให้เราเก็บ​ความรักครั้งนี้ไว้ในหัวใจลึก ๆ​ ของเรา​ทั้งสองคน รักกัน​โดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ​ ​ทั้งสิ้น ​เป็น​ความรัก​ที่บริสุทธิ์จากหัวใจ​โดยแท้จริง