ฉันดีใจมาก​ที่น้อตเชื่อฉัน ​เขารับปาก​กับฉันว่า​เขา​จะคืนดี​กับจอย ​และ​จะไม่ทำให้เธอ​ต้องเสียใจอีก


จอยฟื้นขึ้น​มาแล้ว​ น้อตยังคงยืนก้มหน้าอยู่​ข้างเตียงของเธอ



"จอย น้อตขอโทษ" ​เขาพูดเสียงเครือ



จอยดึงมือน้อตมาแนบไว้​กับแก้มของเธอ


น้อตโผเข้า​ไปกอดจอย ร้องไห้...​



"น้อตขอโทษ น้อตมันไม่ดีเอง น้อตขอโทษ" ​เขาพร่ำบอกซ้ำ ๆ​



เธอยิ้มให้​เขา ลูบหัว​เขาเบาๆ​ น้อตยังคงร้องไห้อยู่​อย่างนั้น​



ฉันรู้สึกตื้นตันจนน้ำตาคลอ รู้สึกดีใจ​กับ​ทั้งคู่ด้วย ​ที่ใน​ที่สุดเรื่อง​ราวมันก็ผ่านพ้น​ไป​ได้ด้วยดี


จอยเข้มแข็งขึ้น​มาก ​และเธอก็รักน้อตมากด้วยเช่นกัน เธอถึง​ได้ให้อภัย​เขาในทันที



พี่หนึ่ง​ดึงมือฉันเบา ๆ​ ฉันเข้าใจในทันทีว่าเวลาแบบนี้ เราควร​จะปล่อยให้​เขา​ทั้งสองคนปรับ​ความเข้าใจกัน หมดหน้า​ที่ของฉันแล้ว​ ​ที่เหลือก็​ต้องขึ้น​อยู่​​กับใจของ​ทั้งสองคนเองว่า​จะประคองรักครั้งนี้ให้มั่นคง แข็งแรงเพียงใด


ฉัน​กับพี่หนึ่ง​ ค่อย ๆ​ ออกมาจากห้องนั้น​​โดยไม่​ได้ร่ำลา ไม่อยาก​จะรบกวนเวลาของพวก​เขา อยาก​จะให้​เขาปรับ​ความเข้าใจกันอย่างเต็ม​ที่


ฉันเล่าเรื่อง​ราวให้พี่หนึ่ง​ฟัง ขณะ​ที่เรา​กำลังขับรถกลับบ้าน



"ทำไมอร ไม่โทรหาพี่ล่ะครับ​ ​ไปรบกวนอ้น​เขาทำไม" พี่หนึ่ง​พูด น้ำเสียงน้อยใจ



"ตอนนั้น​อรคิดอะไร​ไม่ออกหรอกค่ะ​ โชคดีนะคะ​​ที่อ้น​เขาโทรมา​พอดี ไม่งั้นอรแย่แน่ ๆ​" ฉันบอก



พี่หนึ่ง​เงียบ​ไป ฉันก็เลย​พลอยเงียบ​ไปด้วย



"อร หายโกรธพี่รึยังครับ​" พี่หนึ่ง​ถามขึ้น​มา



"ทำไม อร​จะ​ต้องโกรธด้วยล่ะคะ​"



"พูดแบบนี้ แสดงว่ายังโกรธอยู่​" ​เขายิ้ม



ฉันเงียบไม่พูดอะไร​ ฉันคงโกรธ​เขาไม่ลงหรอก เพียง​แต่ฉันยังไม่ลืมเหตุการณ์​เมื่อตอนกลางวัน ไม่เข้าใจว่าทำไม​เขาถึง​ต้องพาฉัน​ไปด้วย ใน​เมื่อมันไม่เกี่ยว​กับฉันเลย​สักนิด



"แจน​กับพี่ เราเคยคบกัน​เมื่อตอน​ที่เรียนอยู่​​ที่อังกฤษ ​แต่มีเหตุการณ์ทำให้พี่​ต้องกลับมาก่อน ​เพราะตอนนั้น​คุณแม่ป่วยมาก ​และพี่ก็เพิ่ง​จะมารู้ทีหลังว่า แจน​เป็นลูกติดของภรรยาใหม่ของคุณพ่อ ​ซึ่งพี่ไม่เคยรู้มาก่อน" ​เขาเงียบ​ไปพักนึง "พี่ไม่เข้าใจเลย​ว่าทำไมคุณพ่อถึงยังอยากให้เรา​แต่งงานกันอีก" ​เขาพูด



ฉันยังคงเงียบ ​แต่ก็ตั้งใจฟัง ไม่น่าล่ะคุณแจนถึง​ได้ทำท่าทางเหมือนรู้จักพี่หนึ่ง​​เป็นอย่างดี บางทีคุณแจนอาจ​จะยังไม่ลืมพี่หนึ่ง​ก็​ได้ หรือไม่คุณพ่อก็อาจ​จะอยากให้​ทั้งสองคน​แต่งงานกัน​จะ​ได้ช่วยกันดูแลบริษัทต่อ​ไปก็​ได้



"แล้ว​เรื่อง​มัน​เป็นยังไงต่อคะ​ ใน​เมื่อรักกัน เรื่อง​แค่นี้ไม่น่า​จะ​เป็นปัญหาอะไร​" ฉันพูด



"พี่ยอมรับไม่​ได้น่ะสิ มัน​จะ​เป็น​ไป​ได้ยังไง อรก็รู้ว่าพี่เกลียดผู้หญิงคนนั้น​(แม่เลี้ยง)แค่ไหน พี่เลย​ตัดสินใจไม่กลับ​ไป​ที่นั่นอีก ​และตัดการติดต่อทุกอย่างจาก​เขา" พี่หนึ่ง​เล่า



"บางทีคุณแจนอาจ​จะยังรักพี่หนึ่ง​อยู่​" ฉันพูดเสียงเบา



"สำหรับ​เขาพี่ไม่รู้ ​แต่สำหรับพี่ตอนนี้ ​เขา​เป็นเพียงน้องสาวของพี่คนหนึ่ง​เท่านั้น​" พี่หนึ่ง​สบตาฉัน ​เขาพูดน้ำเสียงหนักแน่น



ฉันก้มหน้าในทันที ไม่กล้าสบตา​เขา มัน​เป็น​เพราะอะไร​ ฉันก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน



ถึงบ้านแล้ว​ พี่หนึ่ง​จอดรถหน้าบ้าน ​ระหว่าง​ที่ฉัน​กำลัง​จะลงจากรถ พี่หนึ่ง​ดึงมือฉันไว้...​



"​ไปอังกฤษ​กับพี่นะ อร" ​เขาพูดขึ้น​มา



ฉันรู้สึกตกใจ มันกระทันหันเกิน​ไป ฉันยังไม่ทันเตรียมใจ



"พี่​จะกลับ​ไปเรียนต่อให้จบ ​แต่พี่ห่วงอร พี่กลัวว่า​จะมี​ใครมาแย่งอร​ไปจากพี่" ​เขาพูดหน้าเศร้า "อรก็รู้ว่าพี่คิดยังไง​กับอร พี่ไม่อยากเสียอร​ไป"



ฉันคิดอะไร​ไม่ออกเลย​ตอนนี้ ​และฉันก็ไม่รู้ว่า​จะตอบ​เขาว่ายังไง มันลังเล สับสน



"มันไม่ใช่เรื่อง​เล็ก ๆ​ เลย​นะคะ​ ​คืออรขอเวลาพี่หนึ่ง​​ได้ไหมคะ​ อรยังตอบไม่​ได้ตอนนี้" ฉันบอก​เขา



"พี่เข้าใจ" ​เขาพูด น้ำเสียงผิดหวัง



ฉันรู้สึกสับสนในใจ ฉันไม่รู้ว่าฉันควร​จะตอบตกลง​กับ​เขาดีไหม ไม่ใช่ว่าฉันรังเกียจ​เขา ตรงกันข้ามฉันรู้สึกดี​กับ​เขามาก ​แต่ฉันยังไม่แน่ใจว่ามัน​คือ​ความรักหรือเปล่า ​แต่​ถ้าฉันยังมัว​แต่ลังเล ฉันอาจ​จะเสียใจในภายหลังก็​ได้ ฉันคิดว่าฉันควร​จะ​ต้องตัดสินใจเสียที


ฉันคิดไม่ตก นอนไม่หลับเลย​ตลอดคืน นึกถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ​ ​ที่ผ่านมาในวันนี้


อ้นดี​กับฉันมาก วันนี้​เขา​ได้ทำอะไร​ต่าง ๆ​ มากมาย​ ​เขาช่วยฉัน​ได้มากทีเดียว ​ถ้าไม่มี​เขาในวันนี้ก็ไม่รู้ว่าจอย​จะ​เป็นอย่างไรบ้าง​


ภาพ​ความหลัง​ระหว่างฉัน​กับ​เขาค่อย ๆ​ ย้อนกลับมา ทำให้คิดถึงเรื่อง​ราว​ความรักของสองเรา​เมื่อวันวาน นึกถึงทีไรก็ยัง​เป็นสุขใจ ถึง​แม้ว่ามัน​จะไม่​ได้​เป็นเหมือนอย่าง​ที่ฝัน ​แต่ฉันก็ไม่เคยเสียใจ​ที่เราเคยรักกัน ฉันนึกขอบคุณ​เขาในใจ​ที่​เขายังคงดี​กับฉันเสมอมา ​และ​ที่สำคัญ​เขายังคงรักฉัน ฉันรู้สึกซาบซึ้งใน​ความรัก​ที่​เขามีต่อฉันมาก ​แต่มัน​จะมีประโยชน์อะไร​ใน​เมื่อมันจบลง​ไปแล้ว​


ฉันมีอีกคนนึง​ที่​เขาก็รักฉัน อยู่​ข้าง ๆ​ ฉันตอน​ที่ฉันทุกข์ใจ​ที่สุด ทำให้ฉันลืม​ความเศร้า​ไป​ได้ ฉันควร​จะ​ต้องตอบแทน​เขาบ้าง ​แม้ฉัน​จะยังไม่รู้ว่ามัน​คือ​ความรักหรือเปล่าก็ตามที





หลังจากเลิกงาน พี่หนึ่ง​พาฉัน​ไปรับประทานอาหารเย็น​กับคุณแม่ของ​เขา​ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง​



"เรื่อง​​เมื่อวันนั้น​น่ะ แม่​ต้องขอโทษแทนคุณพ่อด้วยนะจ๊ะ​ ​เขาก็​เป็นคนแบบนี้แหล่ะ อยาก​จะทำอะไร​ก็​ต้องทำให้​ได้" คุณแม่พูด



"ไม่​เป็นไรหรอกค่ะ​คุณแม่ เรื่อง​นั้น​อรไม่ถือหรอกค่ะ​" ฉันรีบออกตัว



"ไม่ถือหรอกนะครับ​คุณแม่ ​แต่งอนผม​ไปหลายวันเลย​" พี่หนึ่ง​แซว



ฉันเขิน ทำหน้าไม่ถูก คุณแม่​กับพี่หนึ่ง​หัวเราะออกมา​พร้อมกัน ไม่เห็น​จะน่าขำตรงไหน ลองมาโดน​กับตัวเองบ้างสิ ​จะ​ได้รู้สึก



"ว่า​แต่หนึ่ง​คุย​กับคุณพ่อเรื่อง​นี้รึยังล่ะ หืม...​" คุณแม่ถาม



"ยังเลย​ครับ​คุณแม่" พี่หนึ่ง​ก้มหน้า



"รีบหน่อย​นะ เดี๋ยว​จะไม่ทันการณ์ เวลามันใกล้เข้ามาทุกที เรื่อง​นี้มัน​เป็นเรื่อง​ของหนึ่ง​​กับคุณพ่อ แม่คงช่วยอะไร​มากไม่​ได้" คุณแม่ออกตัว



"ครับ​" พี่หนึ่ง​รับปาก



​ระหว่างทางกลับบ้าน เราสองคนนั่งเงียบกัน​ไปตลอดทาง ระยะนี้เราสองคนดูไม่ค่อยสนิทสนมกันเหมือนเดิมตั้งแต่เรื่อง​​ที่โรงแรมคราวนั้น​ ต่างจาก​เมื่อก่อน​ที่เวลามีอะไร​ เรามัก​จะคุย ปรับ​ความเข้าใจกันในทันที อาจ​จะ​เป็น​เพราะมีสิ่งต่าง ๆ​ มากมาย​เข้ามากวนใจเราสองคน ไม่ว่า​จะ​เป็นเรื่อง​คุณแจน หรือว่าอ้น



วันนี้ฉันตัดสินใจแล้ว​ ฉัน​จะให้คำตอบ​กับพี่หนึ่ง​ ไหน ๆ​ เรื่อง​ราวมันก็กลาย​เป็นแบบนี้​ไปแล้ว​ ฉันควร​จะ​ต้องเลือกเสียที



"พี่หนึ่ง​คะ​ อร​ไปคิดดูแล้ว​ อร​จะ​ไปอังกฤษ​กับพี่หนึ่ง​ค่ะ​" ฉันบอก​เขา



"จริงเหรออร อรพูดจริงรึเปล่า" ​เขาพูดน้ำเสียงดีใจ



ฉันพยักหน้าอมยิ้มให้​กับ​เขา



"พี่ดีใจจริง ๆ​ นะอร" ​เขาเผลอตัว​จะกอดฉัน



"ระวังค่ะ​ พี่หนึ่ง​ ​กำลังขับรถอยู่​นะ" ฉันรีบเตือน



"จริงด้วยสิ พี่ลืมตัว​ไปหน่อย​" ​เขาหัวเราะ



"​แต่ว่าอรยังไม่​ได้บอกคุณพ่อคุณแม่เลย​นะคะ​ ไม่รู้ว่าท่าน​จะว่ายังไงบ้าง" ฉันบอก​เขา



"อร​จะให้พี่​ไปคุยให้ไหม พี่​จะรับปาก​กับท่านด้วยตัวพี่เอง ท่าน​จะ​ได้ไม่​ต้อง​เป็นห่วง" ​เขาเสนอตัว



"ไม่​เป็นไรค่ะ​พี่หนึ่ง​ อร​จะบอกพวกท่านเอง" ฉันตั้งใจว่าอย่างนั้น​



ตอนนี้พี่หนึ่ง​ดูมี​ความสุขมาก ฉันเองก็พลอยรู้สึกดี​ไปด้วย หลายวันมานี้ เราสองคนไม่เข้าใจกันเหมือนก่อน ​แต่ต่อจากนี้​ไป ฉัน​จะเลิกลังเล ฉัน​จะทำวันนี้ให้ดี​ที่สุด​เพื่อเราสองคน ฉันไม่อยาก​จะเสียใจอีกแล้ว​ บางทีการ​ที่เราสองคนลอง​ไป​ใช้ชีวิตด้วยกันสักพักมันก็อาจ​จะดีกว่า​ที่​เป็นอยู่​ตอนนี้ ไม่​ต้องมี​ใครมารบกวน ไม่​ต้องคิดถึง​ใคร มี​แต่เราสองคน


ฉันเองก็ไม่ใช่เด็ก ๆ​ แล้ว​ ดูแลตัวเอง​ได้ ​ส่วนพี่หนึ่ง​เอง​เขาก็​เป็นผู้ใหญ่ คง​จะไม่ทำอะไร​​ที่​จะ​เป็นการเสื่อมเสีย



"พี่รักอรนะ ​และพี่สัญญาว่าพี่​จะไม่ทำให้อร​ต้องเสียใจ" พี่หนึ่ง​หอมแก้มฉัน​เป็นครั้งแรก



พี่หนึ่ง​​เป็นสุภาพบุรุษมาก ไม่เคยล่วงเกินฉันเลย​​แม้​แต่น้อย ​แม้​แต่จับมือก็นับครั้ง​ได้ ​และแค่ในบางสถานการณ์เท่านั้น​



นี่คง​จะ​เป็นสัญญาณว่าต่อจากนี้​ไป ​ความสัมพันธ์​ระหว่างฉัน​กับพี่หนึ่ง​​กำลัง​จะก้าว​ไปอีกขั้นแล้ว​ ไม่ใช่แค่​เพื่อนอีกต่อ​ไป