![]() |
![]() |
เรไร![]() |
![]() ![]() ![]() พอฟ้าเริ่มมืดดำ........................พราวระยับงามจับตา สายลมพัดผะแผ่ว.....................จากเทือกแถวแนวภูผา ผ่านดงพงพนา..........................สู่ชายคาวิมานดิน แว่วเพียงเสียงบรรเลง................ของบทเพลงให้ได้ยิน ปลอบหวังที่พังภินท์...................กล่อมชีวินสิ้นร้าวราน หลับตาเถิดน้องน้อย...................พี่จะคอยเฝ้าขับขาน บทเพลงแห่งตำนาน...................คลอผสานเสียงดนตรี หรีดหริ่งระงมร้อง.....................ท่วงทำนองแห่งสุขี คล้ายพจน์บทกวี........................จากฤดีที่เฝ้าวอน โปรดเถิดจงหลับตา...................แล้วซบหน้าลงกับหมอน สวรรค์ประทานพร......................นิทราก่อนแล้วพบกัน จะขอเก็บดอกดาว......................ระยับวาวบนฟ้านั่น มอบเป็นของกำนัล......................ในความฝันทุกราตรี ขอเป็นแค่คนนั้น.........................คนในฝันมิหน่ายหนี ตราบฟ้ายังปรานี........................ไม่ขีดขั้นฝันของเรา ![]() |
เมื่อวันที่ : 17 มิ.ย. 2549, 12.50 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...