นิตยสารรายสะดวก  Fiction  ๐๑ มิถุนายน ๒๕๔๙
เนเน้ (2)
รันนรา
...ใน​​ที่สุดก็เช้า​​จน​​ได้.. กี่โมงไม่รู้ ฉันรู้​​แต่ว่าฉันปวดหัว ​​ใคร​​เอาค้อนมาทุบหัวฉันฟะ? โอย..น้ำก็หิว..คอก็แห้ง สงสัยไอ้น้ำปลาเมือคืนแน่เลย​​..เข็ดแล้ว​​ฉัน...
ใน​ที่สุดก็เช้า​จน​ได้..
กี่โมงไม่รู้ ฉันรู้​แต่ว่าฉันปวดหัว
​ใคร​เอาค้อนมาทุบหัวฉันฟะ?
โอย..น้ำก็หิว..คอก็แห้ง
สงสัยไอ้น้ำปลาเมือคืนแน่เลย​..เข็ดแล้ว​ฉัน
ตู้เย็นจ๋า..วันนี้ทำไมอยู่​ไกลฉันจังเลย​..
อูย..
...​...​...​.

เด็กสาวลุกขึ้น​จาก​ที่นอน โซเซ​ไปหาตู้เย็น
​ใช้กำปั้นเคาะหัวตัวเองสองสามที..แล้ว​ก็เกาหัวแกรกแกรก
หยิบขวดน้ำขึ้น​กรอกใส่ปาก..ล่อเสียเกือบหมดขวด
แล้ว​ถอนหายใจดังเฮือก..
พลันสายตาก็เหลือบ​ไปเห็นอะไร​บางอย่าง​ที่กระจก
"เฮ้ย.."
อุทานเสียงลั่น..ตาเบิกค้าง กำปั้นยัดปาก
ตกใจแทบสิ้นสติ
...​..

ฉันโป๊!!
เกิดอะไร​ขึ้น​นี่? เสื้อผ้าของฉัน​ไปไหน? ​ใคร​เป็นคนถอด??
จ๊าก!!
...​...​.

เธอถลา​ไป​ที่เตียงทันที..รีบคว้าผ้าห่มมาคลุมตัว สีหน้าแตกตื่น
สมองหมุนติ้ว​เพื่อพยายามนึกถึงเหตุการณ์​เมื่อคืน
...​...​.

ฉันเมา..
แล้ว​ไง?..ใช่สิ..นาทมาส่ง..
แล้ว​ไง?..ใช่สิ..แล้ว​ไง?
ทำไมฉันจำอะไร​ไม่​ได้เลย​..!!
ตายแล้ว​! นาทขึ้น​มาส่งฉันถึงห้องหรือเปล่า?
ไม่นะ..ไม่จริง!!
...​..

เธอ​แต่งตัวลวก​ที่สุดในชีวิต
เสื้อยืดแขนยาว..กางเกงหลวมโพรก
"ไอ้นาท..เอ็งตาย.."
ปากก็คำรามราว​จะกินเลือดกินเนื้อคน​ที่ถูกเรียกชื่อ
"เสียแรง​ที่ฉันไว้ใจ..นายทำ​กับฉัน​ได้...​"
ฮึ่ม..
...​...​

วันนี้​เป็นวันหยุด..ทุกวันอาทิตย์ห้าสหายนอคลับ​จะ​ต้องมารวมตัวกัน​ที่บ้านของพี่น้องฝาแฝด
​ทั้งห้ารวมตัวกันตั้งวงดนตรี ต่างก็ใฝ่ฝัน​จะ​เป็นนักดนตรี​ที่มีชื่อ..อย่างน้อยการประกวดในงานฉลองครบการก่อตั้งโรงเรียนในเดือนหน้านี้..พวก​เขาก็ขอให้​ได้มีชื่อ
​แม้​จะมีชื่อแค่ว่า​ได้ประกวด..พวก​เขาก็พอใจแล้ว​

เนเน้เดินหน้าคว่ำพรวดพราดเข้ารั้วบ้านของนาท​และหนุ่ม​โดยไม่กดกริ่ง
เธอรู้ว่าสองพี่น้องอยู่​กันแค่สองคนไม่มี​ใครอื่น..บ้านหลังนี้พ่อแม่ของ​เขาเช่าไว้ให้​เมื่อ​ต้องมาเรียน​ที่นี่
พอถึงประตูก็ทุบโครม ๆ​ ๆ​ ไม่ยั้งมือ
...​.

"โว้ย..พอแล้ว​..​จะพังประตูหรือไงน่ะ.." ​เป็นเสียงตะโกนมาจากในบ้าน
เนเน้ไม่ตอบ..หน้ายิ่งคว่ำยิ่งขึ้น​ เสียงนั้น​​เป็นเสียงของหนุ่ม น้องชายของนาท
รอ​ได้สักวินาทีเดียว เธอก็รัวกำปั้นลง​ไป​ที่ประตูอีก
จังหวะเดียวกันประตูนั้น​ก็เปิดพลั่วะ
กำปั้นเลย​ทุบหน้าแงของหนุ่ม​พอดี
​เขาร้องจ๊าก
"เฮ้ย..เธอ​เป็นอะไร​..ยังเมาไม่หายอีกเหรอนี่.."
"นาทอยู่​ไหน?"
เสียงของเนเน้น่ากลัวมาก..
"อยู่​ข้างบน..ยังไม่ตื่น เรานัดกันบ่ายสามไม่ใช่หรือ? นี่มันเพิ่งสิบโมงเช้า​"
เนเน้ไม่สนใจ..เดินลงส้นขึ้น​บันได​ไปข้างบนทันที

เด็กหนุ่มร่างสูง..หัวฟู​เพราะเพิ่งตื่น..งัวเงียขยี้ตาออกมาจากห้องนอน
"อะไร​กัน..ไฟไหม้?"
เน้เนยืนท้าวสะเอวตรงหน้า..มองหน้า​เขาด้วยดวงตาวาววับ
​เขาเพ่งมอง ด้วย​เพราะสายตาสั้นเลย​ทำให้​เขา​ต้องหยีตา
"อ้าว..เน้..วันนี้ทำไมมาเร็ว?"
เนเน้ไม่ตอบในทันที..เปิดประตูห้องของ​เขาแล้ว​ดันตัว​เขาเข้า​ไป
"เรามีเรื่อง​​ต้องคุยกันซะแล้ว​.."
นาท​ได้​แต่ร้องเอ็ดตะโรด้วย​ความงุนงง ​ส่วนหนุ่ม​ที่เดินตามมาด้วยนั้น​ถึง​กับตลึงงัน..
มองเนเน้​และพี่ชายของตัวเองวับหายเข้า​ไปในห้องสองต่อสองด้วยดวงตา​ที่มากกว่า​ความตกใจ
นี่มันอะไร​กัน??
...​...​

​เมื่อคืนนี้นาท​ไปส่งเนเน้..
กว่า​จะกลับถึงบ้านก็เกือบตีสาม
ผับ​กับบ้านของเธออยู่​ไม่ไกลกันนัก เธอถึง​ได้รู้จัก​กับพี่เจ้าของร้านจน​สามารถหลบการตรวจบัตรเข้า​ไปนั่งฟังเพลง​ได้
​ใช้เวลา​ไปกลับไม่น่า​จะเกินชั่วโมง..
หรือว่า​ทั้งสอง..??
หนุ่มหยุดคิด..​เขาไม่กล้าคิดต่อ​ไป
คอตก..แล้ว​เดินลงบันได​ไปเงียบ ๆ​
ตรงเข้าหาห้องซ้อมดนตรีของ​เขา..
...​...​.

ภายในห้อง..นาทสวมแว่นแล้ว​..
ดวงตาคมถูกบดบัง​ไปอย่างหน้าเสียดาย
หากใบหน้าคมสัน..จมูกโด่ง..ทำให้​เขาจัด​เป็นเด็กหนุ่ม​ที่รูปหล่อทีเดียว
​เขา​กำลัง​เอามือป้องหู..ฟังเสียงเนเน้กระซิบ
"อะไร​นะ?"
เนเน้หน้าแดง..กระซิบอีกครั้ง
"​เมื่อคืนฉันโป๊"
นาทหัวเราะก๊าก
"แล้ว​เธอมาบอกฉันทำไม?"
"ฉันอยากรู้ว่าทำไมฉันถึง​ได้โป๊?"
สีหน้าจริงจังนั้น​ทำให้นาทชะงักกึก..
"เธอหมาย​ความว่ายังไง?"
เนเน้เม้มริมฝีปาก
"ฉันเมา"
"ใช่..เมามาก..อ้วกตั้งแต่หน้าหอจนถึงห้องนอน"
"แล้ว​?"
"สกปรก​ไป​ทั้งตัว"
"แล้ว​?"
"ฉันก็​ไปเรียกแม่บ้าน..ให้มาช่วยดูแลเธอหน่อย​"
"อะ.." เนเน้เริ่มติดอ่าง
"รู้ไหมว่าป้าคนนั้น​บ่นว่าอะไร​บ้าง..อยากฟังไหม?"
"หมาย​ความว่า แม่บ้าน​เป็นคนถอดเสื้อผ้าฉันล่ะสิ?"
"​ถ้าเธอไม่ถอดเอง..ป้า​เขาก็คง​จะถอดให้..แล้ว​เธอคิดว่ายังไงไม่ทราบ ยัยบ๊อง!"
เนเน้ทำหน้ากะเรี่ยกะราด..แกว่งสองแขน​ไปมา
"ป่าว.."
"เปล่าอะไร​?..แล้ว​นี่เธอรู้ไหมว่าเธอ​กำลังอยู่​​กับผู้ชายสองต่อสอง"
"แหะ..รู้.." เธอเสียงอ่อย
"​และผู้ชายคนนั้น​ก็​กำลังโป๊อยู่​.."
หญิงสาวตาเหลือก..​ใช้กำปั้นยัดปาดตัวเองอีกครั้ง
นาทยืนคุย​กับเธอ​โดยมีกางเกงในบ๊อกเซ่อใส่อยู่​เพียงตัวเดียว
เนเน้ตาลีตาเหลือกออกจากห้องนั้น​​ได้เร็วกว่าขาเข้า​เป็นสองเท่า
มายืนหอบหายใจพิงประตูด้วยหัวใจ​ที่เต้นตึก ๆ​
...​.

ตาย..ยัยเฟอะเอ๊ย..
แล้ว​ฉัน​จะ​เอาหน้า​ไปไว้​ที่ไหนล่ะนี่
​เขาไม่​ได้​เป็นคนถอดเสื้อผ้าฉันสักหน่อย​..หอสตรี​ที่เราพัก​จะปล่อยให้ผู้ชายขึ้น​​ไป​ได้ยังไง
ตาย ๆ​ ๆ​ ๆ​ ด้วย​ความตกใจแท้ ๆ​ เลย​ทำให้คิด​ไปไม่ถึง
ตาย ๆ​ ๆ​ ๆ​
...​...​

หนุ่ม..เด็กหนุ่มหน้าคมสันไม่แพ้พี่ชาย..คว้ากีตาร์ตัวโปรดขึ้น​มาเล่นเบา ๆ​
​แม้​จะไม่ตั้งใจ​จะเล่นให้​เป็นเพลง ​แต่มันกลับ​เป็นเมโลดี้​ที่หวาน​และเศร้าในเวลาเดียวกัน
หนุ่มชอบเนเน้มาตั้งแต่เด็กแล้ว​
​เขา​และพี่ชาย ​และ​เพื่อนหญิงอีกสามคน..สนิทสนมกันมาตั้งแต่ตอนป.สอง
นาทมักทำตัว​เป็นพี่ใหญ่เสมอ..ในขณะ​ที่​เขาก็คอยแหย่คอยแกล้ง​เพื่อน ๆ​ ด้วย​ความสนุกสนาน
​เขายังจำ​ได้ดีในตอนนั้น​
​เขา​กับพี่ชายมีเรื่อง​ทะเลาะ​กับไอ้อ้วนตัวเกเรของโรงเรียนคนหนึ่ง​
มีการท้าต่อยกันตัวต่อตัว..พี่นาท​กับมัน
​ใช้​ที่ว่างหลังโรงเรียน​เป็นเวทีต่อสู้..
มันสู้พี่นาทไม่​ได้..มันเรียกพรรคพวกของมันให้ช่วยกันรุม
​เขาเข้า​ไปช่วยพี่นาท ​แต่ถึงอย่างนั้น​ก็สู้หกรุมสองไม่ไหว
​เขาสองคนถูกซัดลง​ไปกอง​กับพื้น
แล้ว​เด็กผู้หญิงสามคนก็โผล่มา
คน​ที่กระโดดกัดไอ้อ้วน​เป็นคนแรก ​คือเนเน้
​ทั้งหยิก​ทั้งข่วน​เป็นพัลวัน
เนยนั้น​​ได้​แต่ตะโกนขอ​ความช่วยเหลือ
​ส่วนนิ่มกระโดดถีบ​ใครคนหนึ่ง​หัวคะ​มำลง​ไป
นับ​แต่นั้น​..​เขา​ทั้งห้า..ก็​เป็น​เพื่อนกัน
นับ​แต่นั้น​..​เขาก็เก็บ​ความประทับใจในตัวเนเน้ไว้ตลอดมา

​แต่​ความ​เป็น​เพื่อน..ทำให้​เขาไม่กล้าบอก​กับเธอ
เนเน้มองเห็นว่า​เขา​เป็น​เพื่อน..​ที่เจอหน้ากันทีไรมัก​จะทะเลาะกันเสมอ
นั่น​เป็น​เพราะ​เขามักชอบ​จะแหย่เธอ บางทีก็​เอาตัวแมลงหน้าตาแปลก ๆ​ ​ไปวางไว้บนไหล่ของเธอ
​เขาชอบดูเธอร้องกรี๊ด ๆ​ กระโดดโลดเต้น​เป็นกุ้งตัวเล็ก ๆ​ ถูกน้ำมะนาว
บางครั้ง​เขาก็แอบอยู่​มุมตึก..พอเธอเดินมาก็กระโดดแฮ่เข้าใส่เธอ
​เขาชอบอาการตกใจจนตาเหลือกของเธอ
​แม้ว่าจากนั้น​ ​เขา​จะ​ต้องวิ่งหนีเธอจนเหนื่อยหอบเหงื่อเต็ม​ไป​ทั้งตัวก็ตาม

​เขา​ทั้งห้าเรียนจบประถม..​และเลือก​ที่​จะมาสมัครมาเข้าเรียนโรงเรียนนี้ด้วยกัน
​แม้ว่าคุณพ่อคุณแม่ของ​เขา​และนาท​จะไม่เห็นด้วย..ฐานะทางบ้าน​ที่ค่อนข้างดีทำให้ท่านอยาก​จะให้​เขา​ทั้งสอง​ได้เข้าเรียนโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัด​ที่มีชื่อมากกว่า
​เขา​และพี่ชาย​ต้อง​ใช้​ความพยายาม​เป็นอย่างมาก..กว่า​จะอ้อน​ได้สำเร็จ
คุณพ่อ​กับคุณแม่​ต้องมาเช่าบ้านหลังนี้ให้​เขาสองคน ​เพราะบ้านของ​เขาอยู่​ในเมือง​ที่​ต้องเดินทางไกล
​ทั้งนี้ก็​เพราะด้วยเหตุผลเดียว..​เขา​ทั้งสองคนอยาก​จะมาเรียน​ที่เดียวกัน​กับ​เพื่อน​ทั้งสามนั่นเอง
ในโรงเรียนมัธยมสหศึกษาแห่งนี้
...​..

​ความ​เป็น​เพื่อนในวัยเด็ก..กลับกลายเปลี่ยนแปลง​เมื่อก้าวเข้าสู่วัยรุ่น
คนอื่น​จะ​เป็นอย่างไรไม่รู้ ​แต่​เขารู้สึกชอบเนเน้ยิ่งขึ้น​ทุกที
ท่าทาง​ที่เฮี้ยวไม่เลิก..สู้ทุกอย่าง​ที่ขวางหน้า กล้าทำกล้าคิดผิดผู้หญิงคนอื่น ๆ​ นั้น​ทำให้​เขาชอบ
​แม้เธอ​จะไม่ห้าวเท่า​กับนิ่ม..​ที่นับวัน​จะมีน้อง ๆ​ ผู้หญิงเข้ามารุมมากขึ้น​ในฐานะขวัญใจของพวก​เขา ​แต่​เขาก็รู้ว่าเนเน้​เป็นคนเข้มแข็ง
​เขาชอบผู้หญิง​ที่เข้มแข็ง..
​โดยเฉพาะผู้หญิง​ที่เข้มแข็ง​และมีดวงตา​ที่แววาวอย่างเนเน้
​เขาชอบจริง ๆ​
...​...​.

​เขามารู้ตัวอย่างจริงจังว่าชอบเนเน้เข้าให้แล้ว​ ก็​เมื่อเนเน้นำเรื่อง​ของผู้ชายคนหนึ่ง​ในโรงเรียนเดียวกันมาปรึกษาในกลุ่ม
ผู้ชายคนนั้น​​เป็นรุ่นพี่ชั้นมอปลาย..​เป็นคน​ที่ป๊อบปู่ล่า​ที่สุดในโรงเรียน
นิ่ม​กับเนยนั้น​วี๊ดว๊ายกันใหญ่ ต่างสนับสนุนให้เนเน้​ไปบอก​ความในใจ​กับ​เขาคนนั้น​
​ส่วนพี่ชายของ​เขาก็​ได้​แต่หัวเราะ..​และคอยให้คำแนะนำ​กับเธอว่าผู้ชาย​จะชอบอะไร​​และไม่ชอบอะไร​
​ส่วน​เขา..อารมณ์บูดขึ้น​มาซะเฉย ๆ​ อย่างไม่มีเหตุผล ​และรู้สึกเจ็บแปล๊บ ๆ​ ในช่องอก
"เธอว่าเค้าหล่อไหม?" เนเน้ถาม​เขาในวันหนึ่ง​ ด้วยดวงตา​ที่ชวนฝัน
ขณะนั้น​​ทั้งหมด​กำลังเรียนอยู่​ฉันม.สาม
ทุกคนล้วนเติบโต ​ทั้งร่างกาย​และจิตใจ
เนยยิ่งโตยิ่งสวย..ยิ่งเรียบร้อย​อ่อนหวาน
นิ่มยิ่งโตยิ่ง​เป็นผู้ชาย..​ถ้าใส่กางเกงมาโรงเรียน​ได้คงทำ​ไปแล้ว​
​ส่วนเนเน้..เธอมีอะไร​มากกว่านั้น​
เธอยิ่งโตยิ่งมีเสน่ห์ เสน่ห์จากอะไร​​เขาก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน

"หน้าเหมือนดักแด้"
จำ​ได้ว่า​เขาบอกเธอ​ไปว่ายังงั้น
เนเน้ชะงักกึก
"แน้..อย่ามาว่าพี่เค้าอย่างงั้นนะ..​จะให้หน้าเหมือนตัวตืดยังเธอรึไงล่ะ..ดีซะอีก..พอโตขึ้น​​เขาก็​จะกลาย​เป็นผีเสื้อ​ที่แสนหล่อ.."
"อ้วก"
"อิจฉา​เขาล่ะสิ..ตัวเองไม่มีผู้หญิงมารุมตอมเหมือนเค้าชะม้า??"
​เขาโกรธจี๋ขึ้น​มาทันที เดินทิ้งเธอ​ไปอย่างไม่ใยดี
"เดี๋ยวสิ..​จะรีบ​ไปตามควาย​ที่ไหนล่ะนั่น แซวแค่นี้ก็โกรธด้วยเหรอ..หมอนี่สงสัยโตขึ้น​​ต้องหัวล้าน ขี้ใจน้อยชะมัด ​เพื่อนฝูงกันแซวเล่นก็ไม่​ได้..ฯลฯ"
​เป็นเสียงบ่น​ที่แว่วตามหลังมา
+++

​ความคิดของหนุ่มมีอัน​ต้องหยุดชะงักลง..​เมื่อคน​ที่​เขา​กำลังนึกถึงเดินทำหน้าตาแปลก ๆ​ เข้ามาในห้องซ้อมดนตรี
ห้องนี้แยก​ส่วน​กับตัวบ้าน..บุด้วยรังไข่(หมายถึงรัง​ที่​ใช้ใส่ไข่)​ทั้งสี่ด้าน​เพื่อเก็บเสียง ภายในห้องวางเรียงราย​ไปด้วยเครื่องเล่นต่าง ๆ​ ​ทั้งคีย์บอร์ด กลองชุด กีตาร์ เบส มี​แม้กระทั่งกลองทอม
หนุ่ม​กำลังนั่งอยู่​บนแอมป์ขยายเสียงตัวหนึ่ง​..
"เล่นต่อสิ..​กำลัง​เพราะเลย​"
เนเน้ทรุดกายลงนั่งตรงเก้าอี้ริมห้อง..ยกมือเท้าคางมองตาแป๋วมา​ที่​เขา
หนุ่มกลับวางกีตาร์ลง
"คุยอะไร​​กับนาท?"
คำถามนั้น​ทำให้เนเน้หน้าแดง..เธอรู้สึกอายเหลือเกิน​กับ​ความเปิ่นเฟอะของตัวเอง
"เปล่า.."
"แน่ใจรึ?"
"แน่สิ.."
"แล้ว​ทำไม​ต้องแอบ​ไปคุยกันสองต่อสอง.."
เด็กสาวยิ้มตาหยี
"ฟามลับ"
หนุ่มไม่ยิ้มด้วย
"เรื่อง​​เมื่อคืน?"
เนเน้พยักหน้า..
"ช่าย.."
​แต่แล้ว​ก็​ต้องหุบยิ้ม ​เมื่อเห็นสีหน้าของ​เขา
ตอนแรกบึ้งตึง ตาวาวหน้ากลัว
จากนั้น​ก็เปลี่ยน​เป็นเจ็บปวด..มันออกมาทางแววตาของ​เขาจนสังเกต​ได้
แล้ว​ก็เปลี่ยน​เป็นฝืนยิ้ม..เดินเข้ามา
"ยินดีด้วย..ฉันน่า​จะรู้ตั้งนานแล้ว​ว่าเธอ​กับนาทชอบกัน.."
เนเน้ตกใจ พยายามเถียง ​แต่​เขาไม่เปิดโอกาสเลย​..
"เดี๋ยวฉัน​กับนาท​จะออก​ไปข้างนอกกันหน่อย​..เธอรอนิ่ม​กับเนยอยู่​​ที่นี่แล้ว​กัน.."
พูดจบ​เขาก็เปิดประตูออก​ไป
ทิ้งให้เธอเกาหัวแกรก ๆ​ อยู่​คนเดียว
...​...​

ไรฟะ?
ไอ้หมอนั่นมันหมาย​ความว่าไง?
นาท​กับฉันเนี่ยนะ ชอบกัน?
ฉัน​ไปแสดงทีท่าว่าชอบนาทตอนไหน?
ก็แค่มีเรื่อง​​ต้องคุยกันสองต่อสอง ​และ​เป็นเรื่อง​​เมื่อคืนนี้จริง ๆ​
แค่เนี้ย..หาว่าฉัน​กับนาทชอบกันแล้ว​?
ไอ้เบื๊อกเอ๊ย..สงสัยอ่านการ์ตูนมาก​ไปมั้งเนี่ย.."
+++++

เด็กสาวยืนท้าวสะเอวทำหน้าย่นให้​กับประตู
ก่อน​จะเดินตรง​ไป​ที่คีย์บอร์ด
ไล่นิ้วพรมลง​ไปบนคีย์..เสียงเปียนโนดังขึ้น​น๊องแน๊งตามอารมณ์คนเล่น
พักเดียวก็หมดอารมณ์
"เรื่อง​ไรฉัน​จะรอ..​ไปเดินเล่นดีกว่า"
+++++

สองพี่น้อง​ต้อง​ไปทำธุระในเมือง นั่น​คือ​ไปหาคุณพ่อ​กับคุณแม่
เดือนละสองสามครั้ง ​ที่​ทั้งสอง​ต้อง​ไปเยี่ยมท่าน
การเดินทาง​ใช้เวลา​ไปกลับแค่สองสามชั่วโมง กลับมาซ้อมดนตรี​ได้ทันอยู่​แล้ว​
ขณะอยู่​ในรถบัส..หนุ่มไม่พูดไม่จา..เงียบขรึม​ไปจากเดิมจนพี่ชายรู้สึกแปลกใจ
​แต่นาทก็ไม่ถาม..การ​เป็นคนพูดน้อยทำให้​เขาไม่ค่อย​จะชอบคุยอะไร​​กับ​ใครเท่าไร
คว้านิตยสารเล่มโปรดขึ้น​มาอ่าน..นั่งกัน​ไปเงียบ ๆ​
​โดยนาทหารู้ไม่ว่า..​ระหว่าง​เขา​กับน้องชาย..ปรากฏมีกำแพงไร้สภาพก่อตัวขึ้น​แล้ว​
​ทั้ง​ที่มันไม่เคยเกิดขึ้น​มาก่อนเลย​
++++

เนเน้..​ไปเดินเล่น..
อำเภอ​ที่เธออยู่​ มีห้างสรรพสินค้า​กับ​เขาเหมือนกัน
ในห้างมีร้านไอศกรีม ไอศกรีม​ที่เธอชื่นชอบ
ตอนนี้ยังไม่เ​ที่ยงดี..เธอยังไม่หิวข้าว
เธอเลย​เลือกไอ้ติม​เป็นอาหารรองท้อง..เธอชอบบาบาน่าสปลิท
​ที่เธอมัก​จะเรียกบานาน่าปริ๊ด ๆ​
++++

ในร้านไอ้ติมแทบไม่มีโต๊ะว่าง..
เนเน้หันมอง​ไปมา แล้ว​ก็ห่อปาอุทานออกมา​เมื่อเห็น​ใครคนหนึ่ง​นั่งอยู่​
"ยัยเนย..เธอมากินติมเหมือนกันรึนี่?"
เด็กสาวตากลมโต ผูกเปียสองข้าง..ปล่อยผมม้าน่ารักออกมาเล็กน้อย..อุทานด้วย​ความแปลกใจเช่นเดียวกัน
"เนเน้.."
++++

 

F a c t   C a r d
Article ID A-1592 Article's Rate 3 votes
ชื่อเรื่อง เนเน้ (2)
ผู้แต่ง รันนรา
ตีพิมพ์เมื่อ ๐๑ มิถุนายน ๒๕๔๙
ตีพิมพ์ในคอลัมน์ เรื่องยาว ซีรีส์
จำนวนผู้เปิดอ่าน ๕๐๘ ครั้ง
จำนวนความเห็น ๒ ความเห็น
จำนวนดอกไม้รวม ๑๔
| | | |
เชิญโหวตให้เรตติ้งดอกไม้แก่ข้อเขียนนี้  
R e a d e r ' s   C o m m e n t
ความเห็นที่ ๑ : ศาลานกน้อย [C-7799 ], [000.000.000.000]
เมื่อวันที่ : 01 มิ.ย. 2549, 09.59 น.

ผู้อ่าน​ที่รัก,

นิตยสารรายสะดวก​ ​และผู้เขียนยินดีรับฟัง​ความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดง​ความเห็น​ได้​โดยอิสระ ขอขอบคุณ​และรู้สึก​เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมี​ส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...​

แจ้งลบข้อความ


ความเห็นที่ ๒ : blackapple [C-7815 ], [203.153.137.149]
เมื่อวันที่ : 01 มิ.ย. 2549, 21.21 น.

​กำลังสนุกเลย​

แจ้งลบข้อความ


สั่งให้ระบบส่งเมลแจ้งการเพิ่มเติมความเห็น
 ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน  ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์ คุยกับลุงเปี๊ยก หรือทางอีเมลได้ที่ uncle-piak@noknoi.com  พัฒนาระบบ : ธีรพงษ์ สุทธิวราภิรักษ์  โลโกนกน้อย : สุชา สนิทวงศ์  ภาพดอกไม้ในนกแชท : ณัฐพร บุญประภา  ลิขสิทธิ์งานเขียนในนิตยสารรายสะดวก เป็นของผู้เขียนเรื่องนั้น  ข้อความที่โพสบนเว็บไซต์แห่งนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้โพสทั้งสิ้น