 เส้นทางแห่งชีวิต |
|
| มะขวิด |
กาลครั้งหนึ่งบนถนนหนทางซุบเปอร์ไฮเวย์ ยังมีชายหนุ่มที่เดินทางกับพาหนะคันใหญ่ ใช้เส้นทางสายนี้จนจำได้ทุกไฟแดง ป้ายรถเมล์ หลักกิโล ถังขยะ แม้แต่ด่านจับความเร็ว ทั้งด่านจริงและด่านลอย จนวันหนึ่งที่เขาจวนเจียนจะจำเสาไฟฟ้าได้ทุกเสา ก็เกิดความอึดอัดบางอย่างขึ้นในจิตใจ จนต้องระบายออกมาเป็นคำคล้องจองในทำนองของกลอนสุภาพ (บ้าง ไม่สุภาพบ้าง  ) มีถ้อยความโดยพิสดารดังต่อไปนี้  ถนน ทอดยาว ที่ก้าวผ่าน ยวดยาน มากมาย ขะขวักไขว่ บ้างจอด บ้างคลาน บ้างแล่นไว บ้างใหญ่ บ้างเล็ก เป็นบางคัน มีรถ คันหนึ่ง ซึ่งฉันขับ กลัวถูกจับ จึงแล่นเฉื่อย ไม่หุนหัน ถูกกฎหมาย ไม่เสียงดัง ไม่พ่นควัน หวังสักวัน คงไปถึง ตามกฎเกณฑ์ วันหนึ่ง มาถึง ทางแยก มีสามแฉก รอข้างหน้า เท่าตาเห็น ก็แยกนี้ เคยผ่าน ทุกเช้าเย็น แต่ไม่เห็น เพราะทางใหญ่ คอยลวงตา ที่แยกนี้ หากตรงไป สบายแท้ แค่ดูแล ตัวเอง สักหน่อยหนา อย่าแแตกแถว รักษากฎ เรื่องรถรา ทางข้างหน้า สะดวกดาย จนปลายทาง ทางแยกซ้าย เป็นไซด์ไลน์ มันออฟโรด หฤโหด ผจญภัย ในป่ากว้าง คู่ขนาน ทางหลัก จนสุดทาง มีเจ็บบ้าง ปวดบ้าง ไม่ถึงตาย ส่วนแยกขวา แคบเล็ก และโค้งคด ต้องทิ้งรถ แล้วเดินไป น่าใจหาย เท่าที่เห็น เส้นทางนี้ มันท้าทาย เจ็บถึงตาย หากพลาดพลั้ง บนทางเดิน เมื่อก่อนนี้ ไม่สนใจ เส้นซ้ายขวา ตรงดีกว่า ไปสบาย ไม่ขัดเขิน แต่ในใจ มันตะหงิด คิดเพลินเพลิน หากยังเดิน ทางเส้นนี้ มีเฉาตาย เริ่มมองซ้าย มองขวา หาทางอื่น ช่วยชุบฟื้น ใจอ่อนอ่อน ก่อนสลาย แม้ตอนนี้ ใจยังหวั่น อันตราย ความสบาย หลอนให้กลัว ให้เฉื่อยชา วันนี้ ฉันอยาก ออกนอกกรอบ อยากสุดขอบ แต่ไฉน ใจไม่กล้า เบื่อทางใหญ่ ใจเขลาขลาด ไม่เข้าป่า เมื่อไหร่หนา จะเป็นผู้ ชำนาญทาง โอ้ใจเอ๋ย ใจบ้า คิดกบฏ อยากทิ้งรถ อยากเดินไป ในไพรกว้าง วันนี้ ฉันต้องเลือก แล้วสักทาง เลือนลาง จริงหนอ อนาคต ฯ  อึดอัดจังเลย |
4 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 22 เม.ย. 2549, 16.49 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...