 สะพานรุ้ง |
|
| เรไร |
   เมฆทะมึนเคลื่อนคล้อยลอยลงต่ำก่อนฝนพรำฉ่ำชื่นทั้งพื้นผิว ลมก็พัดยอดไม้จนไหวปลิว เป็นแถวทิวพริ้วไหวตามสายลม ชีวิตเหมือนมืดมนก่อนฝนตก ต้องระหกระเหินเกินขื่นขม ความลำบากตรากตรำต้องตรอมตรม มิเคยได้อภิรมย์สมฤทัย ได้ยินเสียงคำรามกัมปนาท สายฟ้าฟาดชีวันก็หวั่นไหว เหมือนสวรรค์เกรี้ยวโกรธพิโรธใคร หรือเพราะได้พิพากษาชีวาคน จึงบันดาลฝนฉ่ำชำระล้าง จิตและร่างทุกข์คลายหายหมองหม่น คงเพริศแพร้วแสงสว่างกลางกมล เลิกสับสนพ้นทุกข์สุขสักที เมื่อสายฝนรินรดหยดสุดท้าย ดวงตะวันเฉิดฉายประกายสี ส่องสว่างทั่วทั้งธรณี เห็นวิถีให้ก้าวอีกยาวนาน แหงนมองฟ้าสดใสไร้เมฆฝน คงหลุดพ้นก้าวข้ามความร้าวฉาน มีวันนี้ปราโมทย์คงโปรดปราน ส่งสะพานสายรุ้งมาจากฟ้าไกล
|
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 30 ก.ย. 2548, 12.49 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...