 แค่รอ |
|
| เรไร |
|
กว่าจะผ่านคืนวันอันโหดร้าย ทั้งร่างกายฤดีนี้เหนื่อยอ่อน ลมหายใจเปี่ยมว่าจะขาดรอน อุทาหรณ์ได้พบประสบการณ์ จึงลุกยืนขึ้นใหม่ได้อีกหน ข้ามทุกข์ทนที่คนเขากล่าวขาน ล่วงเลยแล้วสิ้นหวังครั้งวันวาน เรื่องที่ผ่านเลยพ้นมิสนใจ จึงลงเรือลอยลำตามกระแส กลางปรวนแปรแห่งมหาชลาศัย ฝ่าคลื่นแรงพายุบรรลุไป เพื่อหวังใหม่ด้นไปในคงคา เสาะแสวงหวังมีที่สงบ อยากค้นพบสักหนจึงค้นหา ณ หนใดขอฝากซากชีวา ปรารถนาลอยเทียบเลียบแผ่นดิน เที่ยวลัดเลาะเกาะแก่งแหล่งที่อยู่ ก็มิสู้มีใครใคร่ถวิล คอยเสือกไสเช้า-เย็นเป็นอาจินต์ ทั้งหยามหมิ่นหยามเหยียดอย่างเกลียดชัง จนกระทั่งสายัญตะวันรอน แสงโรยอ่อนงามพิสุทธิ์ดุจมนต์ขลัง คลื่นก็กล่อมลมเห่ประเดประดัง ที่ริมฝั่งทอดสมอรอเวลา รออรุณรุ่งสางสว่างก่อน จึงจักถอนสมอขอฟันฝ่า พอลมรี่คลี่ใบในธารา ออกค้นหาฝั่งฝันให้มันเจอ |
3 votes
ศาลานกน้อย พร้อมบริการเสมอ และยินดีรับฟังข้อเสนอแนะจากทุกท่าน
ติดต่อเว็บมาสเตอร์ได้ทางคอลัมน์
เมื่อวันที่ : 31 ก.ค. 2548, 13.59 น.
ผู้อ่านที่รัก,
นิตยสารรายสะดวก และผู้เขียนยินดีรับฟังความคิดเห็นต่อข้อเขียนชิ้นนี้
เชิญคลิกแสดงความเห็นได้โดยอิสระ ขอขอบคุณและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ในการมีส่วนร่วมของท่านในครั้งนี้...